Nefesim kesilmiş, yüzbaşının hareketine kilitli kalmıştım.
“Su saçaklarını topla kız, ne dağınıksın ben sevmem öyle dağınık,” dedi biraz daha yaklaşıp. “Benimle evleneceksen toplu olacaksın,” diye devam etti.
Hırsla elini saçımdan çektim, yana kaydım. Sinirim içimde yükseldi ama bir şey demeyeceğim. O, ben evi dağıttıkça kudursun. Dağınıklık nasıl oluyor görür o. İnat yüzbaşı bütün sinirimi bir dakikada tepeme çıkarttı.
“Kızım sabah sabah bu ne sinir?”
“Yok, şey…” Off, kadına oğlunu şikayet edecek değilim.
“Neyse hadi hazırlan. Aybars’a söyledim, gidip alışveriş yapılacak. Sana iki güne kına var, sen evden çıkmadın.”
“Ne gerek var Emine anne?”
“Kızım, insanı verem, kanser edersin ha. Kınan var diyorum, sen ne gerek var diyorsun. Hatırlarsan en son sana alışveriş yapacaktık, gidemedi
