Canan'dan
Benim göğsümde açılan o koca boşluk, sanki bütün dünyanın ağırlığıymış gibi çöktü üzerime. O an, odada kim vardı, kim ne söyledi, hiçbir şey duymadım. Sadece "Soner" diye bir ses yankılandı kulaklarımda, kendi sesim miydi, bilmiyorum. Sonra bir çığlık koptu, nefesim tıkandı, dünya karardı. Sonraki anlar bulanık bir rüya gibi. Birileri beni yatırmaya çalışıyor, birileri bana su veriyor... Ama ben sadece o rüyayı tekrar tekrar yaşıyordum. O gül bahçesi, o kanlı gömlek, Soner'in "Gelemezsiniz" deyişi... Hepsini baştan sona tekrar yaşadım. Rüyada hissettiğim acı, şimdi gerçeğin ta kendisiydi.
Hastaneye götürülmüşüz. Bebeğimin kalbi atıyor mu diye dinlemişler. Onların telaşı, sözleri sanki çok uzak bir gezegenden geliyordu. Benim için sadece iki şey vardı: karnımdaki bebek ve kalbim
