บทที่ 7: แสงอรุณและร่องรอยแห่งพันธะ
นนท์ตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกเหมือนลอยอยู่บนปุยเมฆ ร่างกายที่เคยอ่อนปวกเปียกเมื่อคืนกลับเต็มไปด้วยพลังงานที่แปลกประหลาด มันไม่ใช่พลังงานที่บริสุทธิ์ แต่มันคือความอิ่มเอมใจจากสิ่งที่ถูกดูดกลืนและเติมเต็มเมื่อคืนนี้
เขายิ้มให้กับเพดานห้องที่ว่างเปล่า เขาทำสำเร็จแล้ว เขาเรียกปีศาจตนนั้นกลับมาได้ตามต้องการ และความรู้สึกที่ได้รับตอบกลับมามันช่างรุนแรงเกินกว่าจินตนาการใดๆ พันธะแห่งความใคร่ได้ถูกสร้างขึ้นอย่างสมบูรณ์ และเขากลายเป็นผู้เสพติดมันอย่างถอนตัวไม่ขึ้น
นนท์ลุกขึ้นจากเตียง ความหนาวเย็นที่เคยปกคลุมผิวหายไปแล้ว แทนที่ด้วยความร้อนรุ่มที่แล่นอยู่ในกระแสเลือด เขาจัดการธุระส่วนตัวอย่างรวดเร็ว และลงไปยังห้องครัว ที่ซึ่งกลิ่นหอมของอาหารเช้าและกาแฟกำลังลอยอบอวล
"ตื่นแล้วเหรอลูกชาย" เสียงคุณแม่ดังขึ้นอย่างอ่อนโยน เธอวางจานไข่ดาวและไส้กรอกลงบนโต๊ะอาหาร
"ครับแม
