เธอเก่งมาก เก่งสุดๆ ผมยอมรับว่าตัวเองผิด ผิดทุกอย่างขอรับไว้เอง ทำตัวไม่ดีจนถูกส่งไปอยู่เมืองนอกมันคือการดัดนิสัยที่ทำให้ผมเข็ดไปจนวันตาย โดนตีหัวแตกเลือดอาบทั้งตัวยังไม่เข็ดเท่านี้มาก่อน
ก่อนไปเมืองนอกผมกับแม่ทะเลาะกันหนักมาก แม่ขู่ว่าจะไม่ยกสมบัติให้ผมเลยสักอย่างแม้แต่ต้นหญ้าสักต้นก็จะไม่ให้ นั่นทำให้ผมเครียดมาก ความสัมพันธ์ของผมและเธอกำลังไปได้ดีอยู่ๆ ผมต้องไปอยู่เมืองนอกนั่นไม่ใช่เรื่องที่ผมต้องการเลยสักนิด ผมอยากอยู่ใกล้เธอ
"แม่ครับขอเวลาอีกสักเดือนได้มั้ย"
"แม่ให้เวลาพอร์ชมากี่ปีแล้วลูก"
ผมจำยอมและจำใจยอมรับกับการกระทำของตัวเอง ไม่ใช่เพราะสมบัติ เพราะอนาคตต่างหาก ถ้าผมถูกยึดทุกอย่างอนาคตของผมจะสูญสิ้นทันที แม่ยื่นคำสั่งเด็ดขาดผมเลยต้องทำตาม กลับมาผมจะได้ธุรกิจและสมบัติตัวเองกลับคืน ผมจะได้งานและมีเงินดูแลผู้หญิงที่ผมรักได้ ผมอยากบอกเธอเป็นครั้งสุดท้ายก่อนไปแต่ใจผมมันอ่อนแอและไม่พ
