หลังจากวันนั้น วันที่ฉันเรียกเขาว่าพี่ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ อาการของเขาดีวันดีคืนจนน่าตกใจและสามารถเข้าบริษัทมาทำงานได้ตามปกติ
หลังทำกิจกรรมเสร็จฉันก็เดินหาม้าหินอ่อนตัวว่างเพื่อนั่งรอคนมารับ
(เย็นหน่อยนะ)
เขาส่งข้อความมาบอกให้รอ ก็ต้องรอ กลับก่อนไม่ได้เด็ดขาดเพราะจะมีคนแสดงอาการงี่เง่าทันที
เหตุผลที่อาสามารับมาส่งของเขาก็คืออยากให้ทุกคนรู้ว่าฉันมีคนจับจองแล้วทั้งๆ ที่ฉันยังไม่ให้สถานะกับเขาเลย
“พี่โบ รอแฟนมารับเหรอคะ”
“ไม่ใช่แฟนจ้ะ หลิวล่ะ รอแฟนมารับเหมือนกันเหรอ” รุ่นน้องคณะเดียวกันเดินมาทักทาย อยู่ปีเดียวกันแต่อายุห่างกันลิบลับน่าเศร้า
“ค่ะ แหม ไม่ใช่แฟนแต่คอยรับส่งกันทุกวันแบบนี้ อมพระมาพูดก็ไม่เชื่อหรอกค่ะ” เห็นมั้ยว่าทุกคนคิดแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ฉันซีเรียสเบื่อตอบคำถามมากกว่าเพราะเขาก็ไม่ใช่ผู้ชายไก่กาทั่วไป
“ดูๆ กันอยู่น่ะ”
“ไม่ได้นะคะพี่โบ อย่าดูนานหนูขอร้องนั่นม
