Chapter 5
1102 Words
CHAPTER 5
Ilang oras akong hindi umiimik. Hindi ko pinapansin si Reese na kapag tumitingin sakin ay tinataasan ako ng kilay na halatang nang-aasar. Dahil sa nakita niya yung-
Grrr! Kaasar.
Nilingon ko Reese na napatingin na naman sakin. Nag da-drive na siya pabalik sa BHO. Kinuha ko iyong chip na nilagay niya sa isang maliit na lalagyan kanina at inilagay ko iyon sa loob ng damit ko. Pakiramdam ko kasi mas safe siya doon. Wala naman talaga kasing makakalapit sa akin ng hindi ko pinapalipad paalis.
"Are you teasing me, Hurricane?"
Binigyan ko siya ng matalim na tingin.
"Muka bang inaakit kita? Eh eto mukang nang-aakit pa?" pinakita ko sa kaniya ang kamao ko.
He smiled a little. Yung ngiti na lagi niyang ginagawa, parang sa kuya ko. Half smile lang.
Well I understand kuya, of course because his my twin brother. Alam ko na talagang tahimik lang siya dahil yon ang personality niya and I know na mabait siya inside and out.
Pero itong shokoy nato, hindi ko alam. Hindi lang siya tahimik, emotionless pa siya. Taong bato nga. Nabubuhay lang siya kapag gusto niyang sirain ang araw ko.
Parang sumulak yung dugo ko ng makita ko na namang lumingon siya sakin. "Ang kulit mo! Bakit ka ba tingin ng tingin? Para iyon lang ang nakita mo, smug na smug ka! Isubsob kaya kita dito ng mag sawa ka?!"
Imbis na mainis sa lakas ng boses ko, ngumiti lang siya ng nangaasar. As in...a full smile. "I love that. Saglit itatabi ko lang yung kotse."
At dahil kinarir na nya ata ang pang-aasar sakin ay inihinto niya nga sa gilid ng madilim na daan ang sasakyan. Tapos humarap siya sakin.
I take it as a signal. I launched at him and as always sinabunutan ko na naman siya. Ang gulo namin sa loob ng kotse.
Naramdaman ko na hinihila niya ang buhok ko at bahagya niya rin akong kinagat sa braso. Pero ako tuloy lang sa sabunot sa kaniya. Dahil sa likot namin bigla atang na re-cline yung car seat. Umurong pababa ang upuan. I'm on top of him.
Napatigil ako ng kitang kita ko na titig na titig siya sakin. Kinurot ko siya dahilan para mapapitlag siya.
"Bastos! Kanina dapat hindi mo na tinignan!" sigaw ko.
"Ako ba ang nag display 'non' sa harapan ko? At sino ba ang nasa ibabaw ko ngayon at mukang pinagsasamantalahan ako?"
I bend down and bit his neck hard.
"Hurricane, masakit."
Emotionless pa rin. Di man lang sumigaw.
"Hurricane-"
What the hell is that? May tumamang bala sa wind shield. At dahil hindi bullet proof ang dala namin kotse ngayon ay pumasok iyon sa loob. Buti na lang naka bend ako non kung hindi.
Narinig kong napamura si reese. He rolled me para mailagay ako sa backseat. Sabay pa kaming kumuha ng baril na nasa ilalim ng upuan ng back seat.
"What the hell is that?"
Hindi ko na siya sinagot at kinuha ko ang phone ko na nag ri-ring. Si warren.
"Don't come here. Its a trap. Someone want to know the name of the agents here at kung saan ang location natin."
Sila tito Poseidon at Warren kasi ang kumukuha ng mga mission. Nanggaling iyon sa mga email na hindi matatrack ng kahit na sino sa labas. Minsan naman ipinapadala ang mission sa isanglugar na malayo sa HQ.
Oh God.
"That chip and the girl. Totoo na may ginagawang katiwalian sa pinagtatrabahuhan ng father niya. We dig information and malinis ang record nila and the daughter Ciara, we didn't dig further on her..well because-"
"Dahil babae siya at anak ng vice president sa company na yon." putol ko sasasabihin niya.
"I'm so stupid. Kung hindi pa nag bigay ng clue si daddy hindi ko pa maiisip. I failed..I'm so-"
"Stop. Wala kang kasalan."
"We found some information about Ciara. Nalaman namin na may relasyon sila ng president ng pinagtatrbahuhan ng tatay niya at nandon siya ng time na napatay ang tatay niya na hindi nag match sa story na sinabi niya. She said that she wasn't there."
"I'll call you up later Warren."
"Need back up?"
"No."
We won't need back up. Of course not. Lumabas kami ng sasakyan ni Reese sa kabilang side. We use the car as a shield.
May limang lalake na palapit sa amin. Tinignan ko ang hawak ko na baril. It won't kill them. This gun have a special bullet. It have a pointed tip. Like a needle. Once it penetrate the skin it will inflict certain scenario in your head. It will be painful but it will last for just thirty minutes.
The name of this gun? Suffer.
Ibinalik ko ang atensyon ko sa mga lalaking palapit sa amin. I shot one. Straight on the head. May bumagsak din sa tabi ng nabaril ko. Reese shot him. Nagkatinginan kami at sabay na pinatumba ang pangatlong lalaki.
Itinapon ko sa isang tabi ang baril ko ng makita kong wala ng laman na iyon. Tumayo ako at hinarap ang dalawang lalaking mukhang naubusan narin ng bala.
Arm to arm combat. Where I'm good at.
Sinipa ko ang pinakamalapit sakin dahilan para mapunta siya kay Reese. Hinarap ko ang isa pa.
I dodged every attack of the man in front of me. He can't catch me...but I can. I punched him on the face, rib and I'm very certain that I heard a c***k.
Walang malay na tumumba siya sa harapan ko. Dali-daling kumuha ako ng blind fold at tali. Inilagay ko sa kaniya iyon. I look at Reese. Lumapit siya sakin para kumuha ng tali. Hindi ko na inabot sa kaniya iyon at lumapit na ako don sa lalaki
Napatigil ako ng lingunin ko ang unang lalaking binaril ko kanina. s**t. He's not down. I didn't hit him. Or not enough for the bullet to penetrate his skin.
Nakatutok sa akin ang baril niya.
Hindi ko nagawang makagalaw. I don't know what happened. I just wish he'll miss my heart. I can't move. Napakurap ako ng makarinig ako ng dalawang putok ng baril.
Dalawa? Reese-
"What the hell are you thinking?"
Nakatutok ang baril niya sa lalake na nakasubsob na sa sahig. Ngunit hindi doon napako ang atensyon ko kundi sa braso ni Reese na nagbabaga ang mga mata na nakatingin sa akin ngayon.
"You're shot. Halika na."
Pinasok ko ang mga lalake sa back seat. Tinulungan ko si Reese sa passenger seat at pakatapos ay pumasok ako sa driver seat at pinatakbo ko ang kotse.
I don't know why. Pero ang lakas ng t***k ng puso ko. Parang....
"Relax, hurricane."
"PANO AKO MAG RE-RELAX?!"
"Shh. Hindi ako mauubusan ng dugo. Daplis lang to, trust me." pinilit niya akong itigil ang sasakyan.
Nag dial siya sa phone. Maybe he's texting warrren. Hindi ko na siya pinansin dahil pilit kong kinakalm ang sarili ko. Nanginginig ako. I shot people a lot of times at ilang beses na akong nabaril. But I'm not this scared. I feel cold.
Then a sudden warmth.
Si Reese. He's. hugging me. "Your still my enemy." I murmured.
"I know."
"I still don't like you."
"I know that."
"But why did you save me? And why am I scared for you?"
Narinig ko siyang tumawa ng mahina. Nag-angat kami ng tingin ng may marinig kaming papalapit na kotse. Si Warren.
Bago ako lumabas para salubungin si Warren, I felt Reese tightened his hold on me. Then he murmured.
"To be honest honey. I have no idea."
______________________________End of Chapter 5.
- Writer
