“Please wear your seat belt.” Sinunod ko naman siya sa sinabi niya at napakapit ako sa aking upuan nang bigla siyang nagpaandar nang mabilis na hindi ko inaasahan.
“Brentford!!!” sigaw ko sa labis na pagkabigla. Napakinggan ko ang kanyang pagtawa.
Napalingon ako sa kanyang gawi upang masakop sana ang kanyang tawa at ngiti ngunit iba ang nakita ko. Seryoso na naman siya.
“Ayos ka ha! Muntik na akong manerbiyos sa ’yo,” litanya ko nang makaabot na kami sa school.
“You’re already late kaya I drove so fast.”
“Oo, eh. Halata nga. Thank you, ha?” dismaya kong ani.
“I thought ba that we're already okay. Mukhang ikaw na naman ang gusto ng gulo.” Lalabas na sana ako ng sasakyan ngunit napakinggan ko pa talaga ’yon.
I calm myself at muling tumingin sa kanya.
“Sorry, nadadala lang ako
