Magkasunod-sunod ang luhang pumatak sa kanyang mga mata pagkatapos kong banggitin iyon. Alam kong nasaktan ko siya ngunit iyon ang wasto kong gagawin sapagkat ang apelyidong Israeli lamang ang tanging alaalang inihabilin ng aking mga magulang sa ’kin at sa batang katulad ko’y napakahalaga nito sa ’kin dahil ito ang naging pagkakilanlan ko.
“P-Patawad, Mommy. Sana naiintindihan mo ’ko. Tinatanggap ko pong maging ikaw ang aking pangalawang ina ngunit hindi ko po kayang angkinin ang apelyido mong Javier. Maaari ninyo akong ituring na parang tunay na anak at alagaan ako ayon sa ninanais niyo ngunit hindi ko po kayang p-palitan ang apelyidong naging pagkakilanlan ko simula nang ako’y bata pa lamang. S-Sana naiintindihan mo ’ko, M-Mommy.” Ngumiti siya sa ’kin at pinahiran ang aking mga luha. N
