“It’s a miracle that you are here!” ang paninimula ko sa usapan nang makita ko siyang nasa kusinang hawak ang basong may kalahati nang lamang tubig. Siya kaagad ang nakita ko ngayong umaga at sa katunayan, hindi ko inaasahang pagkatapos ng kanyang paglayas dahil sa nangyari kahapon ay bumalik siya.
“I really can’t believe you. You have the guts to uttered that words to me like this is your real home?!” walang kareaksyon-reaksyon niyang tugon. Unti-unti siyang lumapit sa akin at tiningnan niya ako nang mariin sa mata. “Listen young lady, never say words that I don’t want to hear and especially, remember that you are just adopted. You are not even the real child of my Mom kaya huwag kang magmayabang.”
Napayukom ako sa aking kamao sa labis na pagkainis sa mga sinabi niya kaya hindi ko map
