Dinamdam ko nang labis ang kasalukuyang hinanakit na aking naranasan ngayon. Hindi ko magawang huminahon dahil habang pabalik-balik ang mga alaalang nangyari noon ay mas lalo kong sinisi ang sarili ko sa pagiging malas at mas kinamumuhian ko ang Kataas-taasan kung bakit hanggang ngayon ay binuhay Niya pa rin ako.
Mayroong pag-aalinlangan sa aking pagkatao ngayon. Ang turo sa akin ng aking mga magulang na mayroong Diyos ngunit sa mga nararanasan ko. Nagpapatunay lamang na nagkakamali sila. Hindi tunay ang kanilang itinuro sa 'kin. Dahil sa pighating hatid ng mundo sa batang katulad ko, napagtanto kong wala namang Diyos at kailanman ay hindi Siya buhay.
"E-Euri, 'Nak, huwag mong sabihin iyan, ha?" Hinawakan ni Mommy Natascia ang aking mukha at tinitigan ako nang diretso sa 'king mga mata
