Kabanata 2
1941 Words
Parang tumigil ang oras, pareho kami ni Mr. Logan na nagkakatitigan mata sa mata.
Pero sana nga ay talagang tumigil ang oras, imbes na harapin ang sitwasyon na kinahaharap ko ngayon.
Gusto ko na lang lamunin ng lupa o kaya'y maging isang lobo na biglang pumutok.
“Miss Anica Cupal.” malalim, nakakatakot, seryosong-seryoso niyang usal sa aking pangalan na kinakabog pa ng dibdib ko!
Sa takot na malamon ng buhay ng mga titig niyang iyon ay nag-iwas ako ng paningin. Subalit sa kasamaang palad ay bumaba iyon sa kanyang mapula-pulang “ulo” na kanina pa nakatingala sa akin.
Ang kanyang umiigting na p*********i na mahigpit niyang hawak-hawak ay talaga namang mahaba, malaki, at malusog.
Walang kahihiyan ang bagay na ‘yon na para bang proud na proud pang naka-salute sa akin.
Napalaki pa lalo ang mga mata ko nang makita ko ang puting likido na biglang lumabas sa “ulo” niyon.
Wala sa sarili akong napataas ng ulo at muli na naman kaming nagkatitigan ni Mr. Logan, na ngayon ay nakapako tulad ng isang statue. Ni hindi niya maalis ang mga daliring nakapulupot sa kanyang umiiyak na alaga!!
Hindi ko na malaman kung ilang minuto na kaming nagtititigan. Subalit nang batid kong makabawi siya ay bigla na lamang rumehistro ang pagiging kalmado niya tulad ng dati.
"Eh, una sa lahat, patawad po." pauna kong sambit. "Um, ano ba dapat kong sabihin... Oo, medyo, patawad po. Totoo, patawad. Sa totoo lang… hindi sumagi sa isip ko na ikaw ay, hmm, naglalabas ng stress dito mag-isa, Mr. Logan."
Kinagat ko ang ibaba kong labi. "Sumusumpa ako, Mr. Logan, wala akong intensyong manghimasok sa iyong pribadong oras, s-sa pagpapaligaya niyo sa sarili..."
"Miss Anica Cupal. Hindi mo ba alam kung paano kumatok?"
"Oo. Opo, syempre alam ko po!" tugon ko pa kahit hindi naman talaga ako kumatok kanina. “Pero sobrang abala ka po sa trabaho mo kaya hindi mo narinig,”
Tulad ng dati, walang hiya parin siya, pero may napapansin akong napakaliit na halong kaba sa kanyang kalmadong mukha at sa kanyang "ulo."
"Hindi ba dapat maghintay ka ng sagot pagkatapos mong kumatok? Bakit bigla-bigla kang pumapasok nang walang pahintulot?”
Kaagad akong nag-isip ng idadahilan. "Sa totoo lang, akala ko wala ka sa opisina mo dahil walang tumutugon sa ‘kin, pero dahil nakita ko ang anino niyo mula sa labas at may anririnig akong panaghoy… akala ko kung napaano na kayo. P-Pasensya na po, nag-aalala lang kasi talaga ako, um, hindi ko naman alam na, ehem, wala pala dapat ipag-alala.”
“Hindi ko kailangan ng pag-aalala mo! Hindi ka dapat basta-basta na lang pumapasok sa opisina ko nang walang permiso!” palagit niya pang bigla sa akin na kinabigla ko. “Hindi mo parin ba alama ng etiquette sa trabaho, lalo na ‘pag kaharap ang boss mo?”
Napapaawanga ng bibig ko na napagiit. “Mawalang galang na po! Sa tingin ko'y hindi kayo ang dapat magkomento tungkol sa mga etiquette na sinasabi niyo ngayon! Hindi ba ikaw mismo ang humahawak ng sarili mong ari sa harap ng inosenteng babae mong empleyado, Mr. Logan?"
Ito ang unang beses sa buong buhay ko na sinabi ko ang salitang "ari." Dahil natatakot ako noong mamatay kung papalabasin ko ang ganitong bastos na salita mula sa bibig ko. Pero dahil ito ang nagbigay daan sa akin upang hamunin si Mr. Logan, hindi naman masyadong masama.
Nang makita kong natauhan siya ay dinugtungan ko pa ang sinabi ko. "Ano na lang kayang magiging tingin sa isang makapangyarihang presidente ng kumpanya at boss ng daan-daang employado kung kumalat na nahuli itong nagpapaliyaga ng sarili sa loob ng opisina! Ano na lang kayang mangyayari kapag may nag-report nito?"
Nakita ko na ngayon na bahagya nangangatog ang kanyang mga labi. Tila na-trigger ko ang kanyang galit kaysa sa kanyang kahihiyan na sadyang pinuntirya ko. Pero kahit na ganun, hindi ba wala siyang pinagkaiba sa isang manyak na nagpakita ng kanyang p*********i sa ka-trabaho? Isang manyak na may mala-Adonis na mukha!
Napakamot ako sa aking ulo. "Syempre, hindi ko naman irereport 'yan. Pumasok nga ako nang hindi alam na nag-eenjoy ka sa pribado monng oras, at nauunawaan ko 'yon, hindi mo lang mapigilan ang pagnanasa mo kahit hindi mo iniisip kung nasaan ka."
"Enough!” taas na boss na aniya. "Akala mo may hawak kang ebidensya laban sa akin, ano? Ang yabang mo."
Ang kanyang mukha, na dati'y walang pakialam, ay nagbago at naging masama. Itinapon niya ang mga dokumento na hawak niya at humarap sa akin na may nakatayong ari, na ngayon ay malaya na mula sa kanyang hawak, na nakaturo diretso sa akin na walang intensyong magtago o magpigil. Napakataas ng kanyang intimidasyon, parang gustong tumusok sa akin!!
Ngumiti si Mr. Logan. "Sige, sabihin mo na lang sa lahat na nakita mo mismo ang Presidente ng kumpanya ay nagpapakasarap sa opisina niya imbes na magtrabaho."
“H-Ha? Totoo naman 'yon, hindi ba?"
"Sinabi ko bang hindi? Pero may maniniwala kaya sa sasabihin mo? Sigurado ngang kinaiinisan ka ng mga ka-officemate mo, hindi ba, Miss Anica Cupal?"
Napalunok ako. Lumapit siya ng isang hakbang. Habang lumalayo naman ako. Subalit nagulat ako nang bigla niya akong hawakan sa isa kong braso at hatakin papalapit sa kanya dahilan upang sobrang lapit ng mukha namin ngayon sa isa't-isa!
Sa gitna ng lahat, sa loob-loob ko, natuwa ako na hindi niya pinaghawak sa akin ang kamay na ginamit niya para hawakan ang kanyang ari. Pero kinakabahan pa rin ako sa ekspresyon niya ngayon.
“P-Pwede po bang pakawalan mo muna ako?"
"Ha! Sigurado akong naaabala ko na si Miss Anica? Kagaya na lang ng pang-aabala niya sa akin."
“U-Um… hehe."
"Our Miss Anica Cupal must have hated me so much, aren't she?” Isang mapang-asar na ngiti ang lumitaw sa kanyang guwapong mukha. “Too bad, people hated her as well so no one would believe her words.”
Habang nadarama kong mahuhulog ako sa pagkaguwapo niyang iyon kung tititig pa ako sa kanya ng kaunti, ay sinikap ko iyong iwaksi ang paningin ko.
Ngunit nag-hello na naman sa paningin ko kanyang ari, tila tuwang-tuwa nang muli kong mapansin dahil sa paggalaw-galaw nito!
Mas kinamumuhian ko pa ito ngayon kaysa sa may-ari nito.
Pero bakit ba hindi pa ni Mr. Logan iyon binabalik sa pantalon niya at hindi tinatago?! Akala niya ba matatakot ako sa nakakatakot nitong tigas?!
“Sino ba nagsabi na sa loob ng kumpanya ko lang ipapakalat ang pagpapaligaya niyong ‘to? Though my personal antipathy has nothing to do with the outsiders.”
"Well obviously because, thinking rationally: it is absurd to do otherwise. Sa’yong pag-alis pagkatapos mag-resign, sa pagka-atat mong murahin ako, malamang sasabihin mo ang kahit anong kabulastugan sa unang taong handang makinig sa iyo. But if it spreads, be sure I will sue the two blockheads that you are for defamation.”
"Heh! Wala akong balak mag-resign sa trabaho ko." paninindigan ko.
"How surprising. Para magdaldal ka ng ganito at lumaban sa boss mo? Inaasahan ko nang nakapagsulat ka na ng resignation letter mo."
"Para mo na ring sinasabi na ikaw na mismo ang magsusulat ng resignation letter ko kung hindi pa ako mag-reresign!”
"Isn't it common sense?"
"Huwag na tayong mag-usap tungkol sa common sense kung wala ka rin naman sa tamang katinuan. Ni hindi mo nga mapakalma ‘yang alaga mo!”
"It’s okay. Hindi naman mahirap magsarado ng zipper, ‘di ba?"
"Akala mo ba maaayos ‘yang problema mo sa simpleng pagsara ng zipper mo kung nakatayo naman ‘yan nang matigas? Haha! Para ngang hindi ka makakalakad papunta sa parking lot sa estado mo na ‘yan!"
"Ang bait mo naman para mag-alala sa akin, Miss Anica Cupal. Bakit? Matutulungan mo ba ‘ko?”
Tinawag niya ang pangalan ko sa isang pilyong pag-uuyam. Nagkakaroon kami ng kakaibang takbo ng aming usapan, pero walang isa sa amin ang nagpatalo. Isang kakaibang diskusyon na walang pagbibigayan. Ako, Anica Cupal, matigas ang paninindigan, ay tumingin nang masama sa matinding bagay ni Si-Jin.
Akala ba niya'y matatakot ako at magugulat?
“Kailangan mong tapusinin ang sinimulan mo, imbes na mangbastos ka ng babae mong empleyado!”
"Paano naman 'yan maituturing na 'pambabastos'? At sa totoo lang, hindi ba ako ang biktima rito? Ikaw ang pumasok nang walang pahintulot at sumilip sa aking katawan."
"Hindi ako sumisilip-"
"Ikaw rin naman ang paulit-ulit na tumitingin sa aking pribadong katawan, pilit na pinapahiya ako, na nag-iwan ng damage sa confidence ko sa sarili--"
"Hoy! Ang kapal! Ikaw? Mr. Logan? Mawawalan ng confidence sa sarili? Mauuna pang magunaw ang mundo kaysa mangyari ‘yang sinasabi mo."
"Ay, sakit naman n'yan."
“Heh! Alam niyo? Pwedeng-pwede niyong ilabas ‘yang ari niyo kapag mag-isa kayo. Pero ngayong may kaharap na kayong ibang tao, dapat sana’y noong nakita niyo pa lang ako ay agad-agad niyo nang tinago ‘yan! Pero hindi eh, pinagyayabang mo pa. Kaya malinaw na s****l assault ‘yan.”
"Now it’s s****l assault, huh?"
"Oo naman."
"How much more do you want to provoke me?"
Kailangan na ba niyang labasan?
"Anyway, do whatever you want.” dagdag niya. “Kung gusto mo ay titigan mo pa ‘to sa huling pagkakataon.”
"Hindi, salamat na lang. Kadiri 'yan. Bakit ko pa titigan?"
"Dahil sa iyo, malapit na akong labasan."
"Yikes! Hindi pwede! Huwag mong hawakan 'yan!"
"Dahil sa'yo na nakatitig nang napakatindi sa ari ko mula kanina, hindi na yata kakailangan ang kamay ko para labasan."
Nagulat ako sa malaswang paraan ng tingin ni Mr. Logan, na kakaiba sa kanyang maayos na mukha. Siya na palaging mukhang kalmado at mahinahon, hindi rin siya ngumingiti noon kumpara sa malalim na pang-aakit niya ngayon. Parang tinanggal niya ang kanyang panlabas na anyo upang ipakita ang mukha na puno ng malalaswang pagnanasa sa akin ngayon.
Mayroong pakiramdam ng kahindik-hindik na kumalat sa hangin. Kakaibang atmospera ang biglang bumalot sa pagitan namin ni Mr. Logan. Bigla ay parehong bumigat ang aming paghinga.
"You looked at it like you wanted to devour it, Miss Anica."
"H-Hindi, ah!."
"Have you starved for a while now?"
"Hindi talaga." Sagot ko nang matigas, habang nakatingin sa kawalan sa kabilang dako niya.
Sa sandaling iyon, ang kamay niya na nakahawak sa aking braso ay gumapang sa paibaba sa aking baywang. Napatuwid ang aking likod sa nadamang tensyon.
"Well, if you say so."
"Seryoso ako. Sobrang nagulat ako na ipinakita mo ito nang ganyan, na wala man lang basic human manners! Talagang maaagaw niyan ang atensyon ko."
"Then, are you aware that right now, in the middle of the night, You, me, and my erected d**k,
are all alone here?'
"Baka may mga empleyado pa sa Video Department na nandito."
"Gusto mo ba silang maging kasama natin?"
"Gusto mo ba talagang may makakita sa atin na ganito?" salubong na kilay kong tanong.
Ang malaking kamay niya na nakapulupot sa baywang ko at ang p*********i niya ay lalong tumayo patungo sa akin. Ang mga kamay ko ay awtomatikong napahawak sa kanyang dibdib upang manatiling balanse.
"Miss Anica Cupal actually plays around every night with Mr. Logan in his office. Yeah, sounds
nice." puno ng nakakaakit niyang usal sa aking tainga!
"Mas gugustuhin ko pang mabaliw ako kaysa mangyari ‘yang sinasabi mo!"
Tumawa siya ng marahan. Hinawakan niya ang kamay ko at ginabayan iyon sa nakakatuklaw niyang p*********i! Ganoon na lang ang paninigas ng katawan ko.
“Feel me, Anica. Hmm… my d**k wants your hands very badly.” para siyang ahas na nang-aakit sa tainga ko. "Kung pareho tayong mananahimik, walang makakaalam na naglalaro tayo."
"B-Bakit ko naman gustuhin ang ganitong klase ng maruming relasyon, Mr. Logan?"
- Writer
