“แค่เพื่อนงั้นสินะ ก็ดี” โลกิพูดแค่นั้นแล้วหันกลับไปด้านหลังซึ่งมีพวกรุ่นพี่ปีสองยืนอยู่ “เฮ้ยไอ้ฟิว มานี่หน่อยดิ๊”
เพราะเสียงตะโกนเรียกของโลกิค่อนข้างดังทำให้พวกเรากลายเป็นจุดสนใจยิ่งไปกว่าเดิม รุ่นพี่ปีสองที่ชื่อฟิวที่กำลังเตรียมตัวลงสนามหันมองตามเสียงเรียกแล้วรีบวิ่งเข้ามาหาทันที
“ว่าไงพี่ มีอะไรให้รับใช้มิทราบ”
“ฝากไปซื้อน้ำสตรอว์เบอร์รี่ปั่นที่ร้านหน้าตึกคณะมาให้หน่อย”
ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อยขณะฟังคำสั่งไร้สาระของโลกิ นี่เขาเรียกพี่คนนั้นมาเพื่อจะใช้ไปซื้อน้ำปั่นงั้นเหรอ ทำตัวยิ่งใหญ่จริง ๆ เลยนะ เหอะ!
“อ้อ… แล้วก็ฝากเอาแก้วนี้ไปทิ้งขยะด้วย”
โลกิยื่นแก้วของฉันที่เขาถืออยู่ให้พี่ฟิวแล้วปรายตามองฉันก่อนจะหยุดลงที่แสงเหนือ ริมฝีปากหนาขยับยิ้มร้าย มันเป็นรอยยิ้มของพวกวายร้ายที่บ่งบอกถึงตัวตนเขามากที่สุด
“พอดีว่าแก้วนี้มัน ‘สกปรก’ ว่ะ”
“…”
ฉันรู้สึกได้ถึงแรงกดดันแปลก ๆ จากคนข้าง
