EP.21 [น้องเมดน่ารัก]

1262 Words

วันเสาร์ “มะ เมด… เมดหรือคะ!” ฉันแทบเข่าอ่อนลงไปนั่งกองบนพื้นเมื่อมาถึงร้านแล้วเห็นป้ายคอนเซปคอสเพลย์ของสัปดาห์นี้ ‘Maid&Butler Café’ ยิ่งได้เห็นชุดเมดในมือฉันก็ยิ่งอยากจะร้องไห้ออกมาเป็นภาษาญี่ปุ่นนัก ให้ตายสิ! ตอนสมัครงานฉันก็คิดว่าตัวฉันรับได้กับเรื่องนี้แล้วนะ แต่พอต้องมาใส่ชุดพวกนี้จริง ๆ ฉันก็แทบจะหมดแรงเลยอ่ะ “น่ารักอ่า กรี๊ด ๆ อนิเมะสุด ๆ ไปเลยค่ะพี่เรนนี่” เสียงเริงร่าของชมพูช่างขัดกับความมืดมนของฉันมาก ฉันหันมองพี่ริวกับพี่เคย์ ชายหนุ่มรูปหล่อซึ่งตอนนี้อยู่ในชุดพ่อบ้านสุดเท่ พูดเลยว่าทำฉันใจสั่นวิ้งค์ ๆ เลยล่ะ ทำไมพวกพี่ถึงใส่ชุดพวกนั้นขึ้นอย่างไม่น่าให้อภัยเลยล่ะคะ “เป็นอะไรหรือเปล่าเฌอ ทำไมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เลยล่ะ ไม่ชอบชุดเมดนี่เหรอ” พี่เรนนี่เจ้าของร้านผู้น่ารักเอ่ยถามฉัน เอาจริง ๆ นะ อยากตอบมากว่า ‘ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่หนูอายค่ะพี่’ แต่ก็นะ… ฉันตอบแบบนั้นไม่ได้ไง งานก็คืองาน ฉันมาเพื่อหาประสบการณ์ เพราะฉะนั้นก็ต้องก้มหน้าทำมันอย่างไร้ข้อกังขา “เปล่าค่ะ กะ… ก็น่ารักดีค่ะพี่” “ใช่มั้ย ๆ นี่พี่เลือกแบบเรียบร้อยสุด ๆ มาเลยนะ พี่ไม่อยากให้มันดูเซ็กซี่มากน่ะ มันจะขัดกับภาพลักษณ์ของร้านเรา” อ่า… ล้ำมาถึงขั้นนี้แล้วยังจะกลัวอีกเหรอคะพี่เรนนี๊! สิบห้านาทีต่อมา ฉันอยากจะบ้าตาย… ไหนพี่เรนนี่บอกว่ามันเรียบร้อยไง แล้วไอ้เสื้อรัด ๆ ตรงหน้าอกกับกระโปรงสั้น ๆ แถมถุงน่องยาว ๆ นี่มันอะไรกันคะ! “ว้าววว น่ารักอ่า! เธอใส่ชุดนี้แล้วโมเอะมากเลยอ่ะเฌอออ กรี๊ด ๆ ขอเซลฟี่หน่อยได้ไหม เหมือนนางเอกอนิเมะหลุดออกมาเลย” พอเถอะชมพู เธออย่าพูดให้ฉันอายมากไปกว่านี้จะได้ไหม ฮืออ! “น่ารักมากเลยเฌอ เหมือนตุ๊กตาเลยเนอะ มา ๆ เดี๋ยวพี่แต่งหน้าให้นะ” พี่เรนนี่จับฉันนั่งหน้ากระจกแล้วจัดแจงจะแต่งหน้าฉัน “เอ่อ… พี่คะ เราไม่เปิดร้านกันเหรอคะ” “อ้อ หนุ่ม ๆ จัดการให้แล้ว สาว ๆ ต้องเตรียมตัวเยอะนี่ ไม่ต้องรีบหรอก” แล้วพี่เรนนี่ก็ละเลงหน้าฉันด้วยสีหน้ามีความสุขสุด ๆ ส่วนฉันน่ะเหรอ… น้ำตาจะไหลแล้วค่ะ! Rrr… “เสร็จพอดีจ้ะ รับสายได้เลยนะ คุยเสร็จแล้วค่อยออกมาก็ได้จ้ะ” พี่เรนนี่เดินออกไปหน้าร้านทิ้งฉันไว้กับโทรศัพท์ในมือที่มันโชว์ชื่อของผู้ชายน่ากลัวที่สุดในเวลานี้เลย {พี่ฌอน} ให้ตายสิ… ถ้าพี่ฌอนมาเห็นสภาพฉันตอนนี้นะ นึกภาพไม่ออกเลยว่าเขาจะคลั่งขนาดไหน ปกติก็คลั่งจนเข้าขั้นโรคจิตอยู่แล้วด้วย โอ๊ยย ฉันไม่เคยหวาดกลัวพี่ชายตัวเองเท่านี้มาก่อนในชีวิตเลยจริง ๆ “ฮะ ฮัลโหล มีอะไร” ฉันกดรับสายด้วยน้ำเสียงที่พยายามปกติ ตอนแรกกะว่าจะไม่รับ แต่คิดไปคิดมาถ้าฉันไม่รับ พี่ฌอนอาจจะบุกมาหาที่ร้านก็เป็นได้ ซึ่งนั่นคือสิ่งที่ฉันหวาดกลัวมากที่สุด [องค์หญิงอยู่ไหนนนน พี่ชายคิดถึงจัง] นี่ขนาดมาแค่เสียงตามสายยังสร้างความขนลุกให้ฉันได้ขนาดนี้เลยอ่ะคิดดูสิ! “ยะ อยู่ห้องสมุด” ฉันตัดสินใจโกหก ไม่เสี่ยงบอกความจริงเด็ดขาด! [อ้าว ไม่ได้อยู่ที่ร้านเค้กเหรอ วันนี้มีงานนี่] ใคร… ใครบอกตารางงานฉันกับพี่เนี่ย! “มะ ไม่ใช่” โอ๊ย แล้วฉันจะติดอ่างทำไมเล่า ฮือออ เดี๋ยวก็โดนจับได้หรอกยัยเฌอ! “พอดีวันนี้ฉันต้องอ่านหนังสือน่ะ ก็เลยโดดงานมาห้องสมุด” [จริงอ่ะ…] “จะ จริงสิ!” อยากตบปากตัวเองจัง จะติดอ่างทำไม! “งั้นแค่นี้ก่อนนะ อยู่ห้องสมุดคุยโทรศัพท์นานไม่ได้” [เฮ้ย เดี๋ยวสะ…] ฉันกดตัดสายทิ้งแล้วโยนโทรศัพท์เข้าล็อกเกอร์พร้อมปิดประตูเหล็กดังปังทันที ในใจเฝ้าภาวนาขอให้พี่ฌอนเชื่อฉันด้วยเถอะ และอย่าได้โผล่หน้ามาที่ร้านวันนี้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นนะ… ฉันกัดลิ้นตายจริง ๆ ด้วย! . . . ทางฝั่งของฌอน พี่ชายผู้ที่น้องสาวสาปส่งไม่อยากเจอหน้ากำลังเดินไปที่รถสปอร์ตคู่ใจของตัวเองด้วยท่าทางสบายอกสบายใจ จุดมุ่งหมายที่เขากำลังจะไปคือห้องสมุดของมหาวิทยาลัย และแน่นอนว่าคนที่จับหนังสือเป็นหลับอย่างเขาไม่มีทางไปเพื่อหาหนังสืออ่านอยู่แล้ว แต่เขากำลังจะไปหาน้องสาวสุดรักสุดดวงใจของเขาต่างหากล่ะ “รอก่อนนะองค์หญิงน้อยของพี่ พี่ชายคนดีกำลังไปรับแล้วน้า” เสียงฮัมเพลงเคล้าเสียงเพลงบนรถดังแข่งกันเบา ๆ ขณะจอดรถติดไฟแดง โทรศัพท์ราคาแพงก็มีเสียงแชทเข้า มือหนาหยิบขึ้นมาเปิดอ่านอย่างไม่ค่อยใส่ใจเมื่อเห็นว่าคนส่งมาคือเพื่อนรักเพื่อนสนิทของเขา . . Loki : ใครว่างบ้างวะ Rhyme : ไม่ว่าง กำลังวางแผนฆ่าเมียอยู่ Pluto : กูก็บาย ต้องเลี้ยงเด็ก Loki : อะไรกันวะ พวกมึงนี่ อีกคนติดเมีย อีกคนติดเด็ก ส่วนไอ้เวรอีกตัวก็ติดน้องสาว ตกลงจะไม่มีใครไปแดกช็อกโก้กับกูเลยดิ? . . “หึ ไอ้เวรนี่วัน ๆ ชวนแดกแต่ช็อกโก้ นี่มึงคิดจะไปแดกที่ร้านขององค์หญิงน้อยอีกสินะ เสียใจเว้ย วันนี้องค์หญิงของกูโดดงาน คริ ๆ” ฌอนปิดปากหัวเราะเยาะใส่โทรศัพท์ก่อนจะคิดอะไรดี ๆ ออกจึงพิมพ์ข้อความตอบกลับไป . . Chon : จะไปแดกที่ร้านองค์หญิงอีกล่ะสิ เอาเหอะ ไปซี๊ ไปเลย ๆ จะไปก็ไป แต่กูไม่ว่างนะ มึงก็ไปคนเดียวละกัน Pluto : มึงมาไม้ไหนวะไอ้ซิสค่อน ปกติหวงน้องยิ่งกว่าจงอางหวงไข่ แปลกนะที่มึงยุให้ไอ้โลกิไปหาน้องมึงน่ะ Ryme : แดกยาลืมเขย่าขวด? . . “เออ ๆ รุมกูเข้าไป มึงได้แดกแห้วแทนช็อกโก้มึงแน่ คริ ๆ” . . Loki : แน่ใจนะว่ามึงไม่ไป? ได้ข่าวว่าวันนี้ที่ร้านนั้นจัดคอสเพลย์นะ พวกพนักงานใส่ชุดคอสเพลย์ต้อนรับเลยนะเว้ย หึ ๆ . . ว่าไงนะ… วันนี้ที่ร้านมีแต่งคอสเพลย์เหรอวะ… แล้วทำไมน้องสาวเขาถึงไม่บอกเขาเลยล่ะ แถมยังบอกว่าตัวเองอยู่ห้องสมุดอีก หรือว่าเฌอแตมจะโกหกเขา? ฌอนเริ่มลังเลกับสิ่งที่เพิ่งรับรู้ สองมือรัวพิมพ์ข้อความแชท . . Pluto : ถามจริง? ทำไมกูไม่รู้วะ! Chon : นั่นดิ มึงซุงแหลเหรอไอ้โลกีย์ Loki : แหลพ่อง! เวลาไปแดกก็หัดแหกตาอ่านป้ายบ้าง ไม่ใช่มองแต่หน้าน้องมึงอ่ะ ไอ้ฟายยย! Chon : ด่ากูเป็นชุดเลยนะไอ้เวร! Loki : แล้วสรุปจะไปไม่ไป? Chon : ไป! Pluto : ไป!! . . อ้าว… แล้วเชี่ยโตเกี่ยวไรด้วยวะ? เอ้อ… ช่างแม่ง!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more