Iki kadın, dört erkek aynı avlunun içinde, ayın yansıtabildiği ışıkla birbirimizi görmeye çalışıyorduk. Osman yanımızdaydı. Babam ve korumaları arabanın başında.
Karanlıktan dolayı, Asmin elinde tuttuğu gaz lambasıyla dışarı çıkmıştı. Osman Asmin'i diğerlerinden kıskanmış olacak ki kamufle etmeye çalışarak bedenini önüne siper etti. Tahminimce uzun yıllardır ilk defa bu kadar yakın burun burunaydılar.
Asmin elini ayağını, nereye koyacağını bilemez bir halde Osman'a değil bana bakıyordu.
" kim bunlar Destan " dedi Osman. Sanki Destan dediği kişi Asmin miş gibi. Ne kadar bakarsam o kadar kar diyerek, bana bakmadan sordu.
" kendileri Babam olur " dedim. Ancak şaşırdı öyle yüzünü döndü.
" Böyle baba mı olur yavv. Yanında kiler de ağabeyim deme sakın "
Babam kırk sekiz yaşında olmas
