จ้าวปราบเมือง

ตอนที่ 1 วันเกิด ความจริง อารวาด

บ้านของจันจ้าว

"Happy birthday to you Happy birthday to you Happy birthday, happy birthdayHappy birthday to you~~~เฮ้!!สุขสันต์วันเกิดนะคะแม่มีความสุขมาก ๆ และอยู่กับจ้าวไปนานแสนนานเลยยยย^^

Happy birthday to you~~" จันจ้าวถือเค้กและร้องเพลงวันเกิดให้กับสายชลผู้เป็นแม่เพียงคนเดียวของเธอ

"มีความสุขมาก ๆ นะชล...ผมรักคุณนะ" เสกสรรค์ก็อวยพรให้ด้วย

"งุ้ยยยย!หวานนะคะเนี่ย...แม่คะเป่าเทียนได้เลย" จันจ้าวแวะแซวนิดหน่อยก่อนจะยื่นเค้กให้สายชลเป่าเทียนที่ปักเอาไว้

"ขอบคุณมากนะคะทั้งจันจ้าวลูกสาวของแม่และคุณเสก...ขอบคุณนะคะชลรักทั้งสองนะ ฟู่ววว!" สายชลพูดจบก็เป่าเทียนทันที

"เย่!!จ้าวก็รักแม่นะคะ" หมับ! จันจ้าวเข้าไปสวมกอดแม่ของเธออย่างมีความสุขมาก ๆ วันนี้เป็นวันเกิดของแม่เธอ เธอเลยงดซ้อมเทควันโดและลางานพาร์ทไทม์เพื่อมาอยู่ร่วมงานวันเกิดของสายชล แม้ว่าแม่จะไม่ว่าอะไรก็ตามแต่ว่าในฐานะที่เป็นลูกสาวจะปล่อยให้แม่ของเธอเหงาในงานวันเกิดได้ยังไง

"แม่ก็รักลูกนะ ฟอดดดด! ตั้งใจเรียนเป็นเด็กดีนะ"

"ค่ะ มาทานข้าวกันเถอะค่ะแม่ ลุงเสก^^"

"มา ๆ สาว ๆ นั่งเล่นเดี๋ยวลุกตักให้เนอะ" เสกสรรค์บอกพร้อมกับตักอาหารให้ทั้งสอง จันจ้าวมองที่เสกสรรค์ดูแลแม่ของเธอเป็นอย่างดี เธอก็แอบเบาใจว่าต่อจากนี้แม่ของเธอคงจะไม่เหนื่อยอีกแล้วละเพราะว่ามีผู้ชายดี ๆ อย่างเขามาดูแล...

"ขอบคุณค่ะคุณเสก...ขอบคุณนะคะที่มาวันเกิดของชลทุกปีเลย"

"ทำไมจะไม่มาล่ะชลเป็นคนรักของผมนะ...นี่ครับของขวัญวันเกิด" เสกสรรค์ส่งกล่องของขวัญให้สายชลมันเป็นของที่เขาตั้งใจเลือกมาก ๆ เลยละ

"ชลบอกแล้วไงคะว่าไม่ต้องซื้อของขวัญให้มันแพงนะคะ"

"แพงผมก็ซื้อได้เพื่อคนที่ผมรัก"

"คุณเสก -///-"

"รับไว้เถอะค่ะแม่อย่ามัวเขินนนน อิอิ" จันจ้าวเห็นแล้วก็อดแซวเล่นไม่ได้จริง ๆ

"ลูกก็...เกรงใจที่ผ่านมาคุณเสกทำเพื่อเรามาเยอะแล้วนะลูก" ใช่ เพราะไม่ว่าจะบ้านหลังนี้ หรือว่าเงินเดือนบางส่วนเธอและแม่ได้รับการดูแลจากเขาทั้งหมดเลย แม้ว่าเธอจะยังไม่รู้ว่าเสกสรรค์ทำงานอะไรแต่ก็น่าจะมีเงินพอสมควรนั่นแหละ

"นั่นสินะคะ...จ้าวขอบคุณลุงเสกมากเลยนะคะที่มาเป็นแฟนแม่ ไม่น่าเชื่อเลยอะว่าจะยังมีผู้ชายดี ๆ ตกมาถึงมือของแม่แบบนี้ ความจริงรุ่นลุงเสกควรมีครอบครัวได้แล้วนะคะ" กึก! คำพูดของจันจ้าวทำเอาทั้งสองนิ่งไป

"เอ่อ ก็หนูกับแม่หนูไงครอบครัวของลุง"

"จริงเหรอคะ?" เธอไม่ได้รังเกียจเขาหรอกนะดีใจมากกว่าที่แม่ของเธอจะมีคนดูแลแล้วทีนี้เวลาเธอไปไหนมาไหนก็จะได้ไม่ต้องมาเป็นห่วงแม่มากเพราะมีเสกสรรค์อยู่เป็นเพื่อน

"จริงสิ..."

ติ๊งน่อง!!ติ๊งน่อง ๆ ๆ ๆ ๆ เสียงกดออดรัว ๆ หน้าบ้านทำเอาทั้งสามทำหน้างงว่าใครมาหาป่านนี้??

"เดี๋ยวจ้าวไปเปิดเองค่ะลุงเสกกับแม่ทานข้าวกันต่อเถอะค่ะ" จันจ้าวรีบบอกก่อนจะลุกจากโต๊ะอาหารและออกไปเปิดประตูรั้วเธอไม่กลัวเพราะเธอเป็นเทควันโดสายดำนะ!!

แกร็ด!!แอดดดดดด!!!

"มาหาใคร....พี่เจ้าเมือง?" และประตูรั้วเปิดออกก็ปรากฎตัวของเจ้าเมืองที่ยืนหน้ายักษ์อยู่

หมับ!!!และเขาก็บีบคอของเธอทันทีอย่างแรง

"อีเมียน้อยมันอยู่ไหน?!!" และด้วยความไม่ทันตั้งตัวเธอเลยไม่สามารถตอบกลับเขาได้ทัน

"อึก!!พะพูดบ้าอะไรปล่อยนะ!!!"

"เมียน้อยพ่อกูที่มันชื่อสายชล!!มันหมุดหัวอยู่ที่ไหนฮะ?!!"

"...!!!" จันจ้าวได้ยินอย่างนั้นก็ตกใจมากแต่ก็พยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากมือของเขา

"ไอ้เมือง!!!" และด้วยความเสียงดังจากด้านนอกทำให้เสกสรรค์และสายชลที่อยู่ในบ้านได้ยินรีบออกมาทันทีก็พบว่าจันจ้าวกำลังโดนเจ้าเมืองบีบคออยู่

"ออกมาแล้วเหรอ?!" พรึ่บ!! เขาโยนจันจ้าวลงพื้น

"จ้าวลูก!!" สายชลเห็นอย่างนั้นก็รีบเข้ามาหาเพื่อจะดูอาการของลูกแต่ว่าเจ้าเมืองกับคว้าแขนของสายชลเอาไว้ก่อน

หมับ!!!

"แม่!!!" จันจ้าวร้องเรียกและรีบลุกขึ้นมา

"ปล่อยชลเดี๋ยวนี้ไอ้เมือง!!" เสกสรรค์สั่งลูกชาย

"ทำไม?! พ่อคงจะห่วงเมียน้อยและลูกเมียน้อยมากละสินะ!!ห่วงแต่คนอื่นแต่ไม่ห่วงเมียที่อยู่ที่บ้าน!!พ่อแม่ง!!โคตรเหี้ยเลย!!"

"ไอ้เจ้าเมืองกูพ่อมึงนะ!!"

"พ่อแบบนี้กูไม่นับหรอกเว้ย!! ไหนอีเมียน้อย!!ชอบเหรอวะแย่งผัวคนอื่นเนี่ย?!" เจ้าเมืองจับตัวของสายชลเขย่า ๆ แรง ๆ

"หยุดนะ!!ไอ้บ้าปล่อยแม่นะ!!!" ปึก!!! จันจ้าวใช้แรงทั้งหมดที่มีกระโดดถีบใส่เจ้าเมืองไป

"มึง!!!"

"อย่ามาทำแม่ของฉันนะ!!!ไอ้เลวเอ๊ย!!!!"

"คนที่เลวมันคือแม่มึง!!"

"...!!"

"แม่มึงที่มาเป็นเมียน้อยพ่อกู!!ทำแม่กูเข้าโรงพยาบาล!!ก็เพราะแม่มึง!!!!" เจ้าเมืองสวนกลับแต่จันจ้าวก็เถียงไม่ออกเพราะตอนนี้เธอรู้ความจริงแล้วว่าแม่ของเธอเป็นเมียน้อยพ่อเจ้าเมือง...

"แล้วพูดดีไม่ได้หรือไง?!"

"ดีเหี้ยอะไรเล่า?!"

"ไอ้เจ้าเมือง!!!หยุดและกลับบ้าน!!กับพ่อเดี๋ยวนี้!!!!"

"กลับบ้านห่าอะไรวะพ่อควรเสนอหน้าไปโรงพยาบาลนู้น!!!ส่วนเมียน้อยจะตบให้มันจำว่าอย่ามายุ่งกับครอบครัวคนอื่น!!!" เพี๊ยะ!! เขาจะพุ่งตัวเข้าไปหาสายชลแต่ว่าจันจ้าวก็พยายามผลักออกกันแม่ตัวเองไว้และเสกสรรค์ก็เข้ามาก่อนจะตบหน้าลูกชายตัวเอง

"พ่อ..."

"กลับกับกูเดี๋ยวนี้!!!" หมับ! และเสกสรรค์ก็ลากคอของเจ้าเมืองออกไปแต่เขาก็ยังมองจันจ้าวและสายชลด้วยสายตาโกรธแค้น

"ฝากไว้ก่อนเถอะมึง!!!!!!!"