ตอนที่ 3 ขอโทษไม่ช่วยอะไร
1178 Words
ร้านเหล้า
ปึก!!
"เฮ้ย ๆ มึงเป็นอะไรวะอยู่ก็ชวนออกมาแดกเหล้าแล้วก็เอาแต่แดก ๆ ไม่พูดห่าอะไรสักคำ"
"ทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาเลยนะมึง! ชีวิตมึงนอกจากทะเลาะกับพ่อมีอะไรน่าเครียดอีกวะ?" เพื่อนของเจ้าเมืองพูดซึ่งมีพารัสและกวินเพราะว่าเขาสองคนกำลังนั่งเล่นเกมกันอยู่ จู่ ๆ เจ้าเมืองก็โทรเรียกออกมาและตั้งแต่มาเขาก็เอาแต่ดื่มโดยไม่พูดอะไรจนทำให้เพื่อน ๆ งงกันไปหมด
"เรื่องที่พ่อกูมีเมียน้อยมั้ง?" เจ้าเมืองพูดและเลิกคิ้วสูงพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างเยาะเย้ยให้ชีวิตตัวเอง
"ฮะ?!" / "มึงว่าไงนะ?!" เพื่อนทั้งสองของเขาที่ได้ยินก็ร้องตกใจและถามอย่างไม่อยากเชื่อ
"เป็นไงช็อกไหมละพวกมึงคุณลุง ๆ ที่พวกมึงเคารพเหมือนพ่อ!!ตอนนี้มีเมียน้อยไปแล้ว!!" พารัสกับกวินมองหน้ากันอย่างไม่อยากเชื่อเพราะว่าทั้งสองเคารพเสกสรรค์เหมือนพ่ออีกคนจริง ๆ
"มึงแน่ใจแล้วเหรอวะ?" พารัสถามเพื่อความแน่ใจกลัวว่าเพื่อนตัวเองเนี่ยจะเข้าใจผิดเพราะมีอคติ
"อาจจะเข้าใจผิดก็ได้นะเว้ย!" กวินเสริม
"ผิดเหี้ย! อะไรละตอนนี้แม่กูอยู่โรงพยาบาลส่วนเมียน้อยกูก็ไปอารวาดมาแล้วด้วย เหอะ!"
"เอาจริงดิ?!"
"แล้วแม่มึงเป็นยังไงบ้างวะ?"
"ยังไม่ฟื้นเลยเพราะเส้นเลือดแตกน่าจะเครียดจัดนั่นแหละ เพราะแม่กูรู้เรื่องมานานแล้วละว่าพ่อกูมีเมียน้อยอะแต่อดทนอยู่"
"แล้วอะไรทำให้แม่มึงอดความอดทนและบอกมึงวะ?" กวินถาม
"พ่อกูขอเลิก"
"เหี้ยยยย!!พ่อมึงจะจริงกับเมียน้อยขนาดนั้นเลยเหรอวะ?!" พารัสถามอย่างตกใจมาก ๆ เรื่องเมียน้อยเขาเองก็พอเข้าใจเพราะว่าพ่อของเองก็เจ้าชู้มีเมียเยอะเหมือนกันเพียงแต่ไม่เคยบอกเลิกแม่ของเขาเลยและยังคงเลือกแม่เสมอ แต่กลับของเจ้าเมืองมันไม่ใช่พ่อของเขาทิ้งภรรยาตัวเองเพื่อเลือกเมียน้อย
"มึงคิดว่ามันตลกไหมละทิ้งเมียที่อยู่ด้วยกันมาไปเอาเมียน้อย!"
"แล้วมึงจะเอายังไงต่อ?" กวินถามขึ้น
"เอาคืน" เจ้าเมืองตอบแค่นั้นก่อนจะกระดกเหล้าในแก้วจนหมดทีเดียว
บ้านจันจ้าว
บรื้น ๆ ๆ
เอี๊ยดดดดด!!!
กึก! เจ้าเมืองกลับมาที่บ้านของสายชลและจันจ้าวอีกครั้งด้วยความเมาแถมเขายังไม่มามือเปล่ามีถังคล้ายถังน้ำมันมาด้วยและไม้เบสบอล หลังจากที่เขาดื่มกับเพื่อนเสร็จแล้วเขาก็ลุกออกมาไปซื้อน้ำมันและเอาไม้เบสบอลก่อนจะวนกลับมาที่นี่
"เหอะ! มีความสุขมากใช่ไหม?" หมับ! พรึ่บ! เจ้าเมืองโยนของไปอีกฝั่งและปีนข้ามกำแพงบ้านไปก่อนจะคว้าไม้เบสบอลขึ้นมาและทุบไปที่หน้าต่างและประตูอย่างระบายอารมณ์
เพล้ง! เพล้ง!! ตุบ! ตุบ!!เพล้งงงง!!
"กูจะทำพวกให้มึงฉิบหาย!!" เพล้งงง!!!
"พวกมึงต้องไม่มีความสุขเหมือนกู!!" เจ้าเมืองทุบ ๆ อย่างไม่ลืมหูลืมตาและการรู้ว่าพ่อของเขามีบ้านเล็กนั่นก็ยิ่งทำให้เขาคิดว่าที่พ่อเหมือนไม่รักเขา เอาแต่ด่าเขาก็อาจจะเป็นเพราะว่าสายชลก็ได้
ห้องนอนสายชล
เพล้งงงง!!
"เฮือกกกก!!" สายชลที่เผลอนอนหลับไปที่เตียงก็ต้องตกใจตื่นเมื่อได้ยินเสียงบางอย่าง เธอเองก็นอนร้องไห้จนหลับไปรอการติดต่อจากเสกสรรค์ก็ยังไม่มี ไหนจะลูกสาวที่ไม่อยู่บ้านอีกเลยทำให้เธอเสียใจเป็นห่วงมาก แต่ว่าเสียงของเจ้าเมืองก็ทำให้ตื่นขึ้นมากและเดินลงไปข้างล่างเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น
เพล้ง!! โครม!! ตอนนี้เจ้าเมืองบุกเข้ามาในบ้านของสายชลและทำลายข้าวของภายในบ้านจนเกิดความเสียหายตู้ โต๊ะ โดนคว่ำทั้งหมดสายชลที่ลงมาเห็นก็ตกมาพร้อมกับเปิดไฟ พรึ่บ!!
"ทะทำอะไร?" เธอถามเสียงสั่นอย่างกลัว ๆ เพราะเธอรู้จากลูกสาวแล้วว่าเจ้าเมืองน่ากลัวแค่ไหนและยิ่งมาเห็นแบบนี้อีกเธอก็ยิ่งหวาดกลัวมาขึ้นไปใหญ่
"ทำลายไง?" เพล้ง!! เพล้ง! เพล้ง!! เขาบอกและใช้ไม้เบสบอลฟาดข้าวของในบ้านอีก
"หยุดนะ!! อย่าทำ!!หยุด!!" สายชลพยายามจะห้ามเขาแต่ก็ทำได้แค่ยืนที่เดิมไม่กล้าขยับไปไหน
"กูไม่หยุด!!แค่นี้ทำเป็นเสียใจแม่กู!!แม่กูต้องเสียใจมานานแค่ไหนกับสิ่งที่พวกมึงทำ?!" เจ้าเมืองเอาไม้ชี้หน้าของสายชล
"ฮึก! นะน้าขอโทษ..."
"ขอโทษแล้วยังไงละแม่กูกลับมาเป็นเหมือนเดิมไหมละ?!" เจ้าเมืองและยกไม้ขึ้นมาเหมือนจะฟาดสายชลเธอเห็นตกใจขาอ่อน
"ยะอย่าน้าาาาาาาาาาาาาาา!!" พรึ่บ! เธอร่วงไปกองที่พื้นอย่างแรงส่วนเจ้าเมืองก็ตั้งใจจะทำให้ไม่โดนอยู่แล้วละเขาต้องการให้เธอหวาดกลัวเขา
"เหอะ!!กลัวตายหรือไงทีตอนที่เป็นเมียน้อยไม่เห็นกลัว?!" ปึก! เขากระแทกไม้กับพื้น
"ฮึก!! นะน้าขอโทษจริง ๆ นะเจ้าเมือง...น้าไม่ได้ตั้งใจ ฮืออออ ๆ" เธอเอาแต่ร้องไห้ขอโทษเขา
"กูไม่ใช่หลานมึง!และมึงไม่ใช่ญาติกู!"
"ฮึก!! เจ้าเมืองงง~~"
"และเอ่ยชื่อกูจากปากสกปรกของมึงด้วย!!"
"ฮึก! ฮือออออออ ๆ " สายชลนั่งร้องไห้อย่างเดียวเพราะเธอผิดจริงและไม่สามารถอธิบายอะไรได้
"ร้องไห้หาพ่อ!!มึงเหรอ?! รำคาญ!!" เพล้ง!! เจ้าเมืองเอาไม้ฟาดกระจกบานใหญ่ก่อนจะไปหยิบถังน้ำมันมา
"จะจะทำอะไรน่ะ?!" สายชลรีบถามอย่างตกใจ
"บ้านนี้พ่อกูซื้อให้มึงใช่ไหม?" เจ้าเมืองถามแต่เขาก็รู้อยู่แล้วว่าบ้านนี้พ่อเขาเป็นคนซื้อเพราะแม่ของเขาบอกมาว่าเสกสรรค์ซื้อบ้านและเลี้ยงดูบ้านนี้อย่างดี!
"ยะอย่านะ!" สายชลพยายามห้ามไม่ให้เจ้าเมืองราดน้ำมัน
"เสือก!!" ปึก! แต่เจ้าเมืองไม่ฟังสะบัดตัวของสายชลออกไปและราดมันน้ำไปทั่วบ้าน ก่อนจะจุดไฟและโยนไปตรงน้ำมัน
พรึ่บ!!ไม่นานไฟก็ติดและลามไปทั่วบ้าน
"มะไม่นะ!!!"
"ทำไมเสียใจเหรอที่บ้าน!!ที่พ่อกูซื้อให้กำลังไหม้?! ฮ่า ๆ ๆ สะใจจริงโว้ยยยยยยยย!!!!"
"โอ๊ยยยยยยยย!!" อยู่ ๆ สายชลก็รู้สึกเจ็บปวดที่ท้องขึ้นมา
หมับ!! เจ้าเมืองพุ่งเข้ามาบีบแก้มของสายชล
"อย่าสำออย! และจำไว้เลยนะว่าต่อไปนี้มึงกับลูกมึงจะมีกูเป็นเจ้ากรรมนายเวร!!" พูดจบก็สะบัดมือออกมาเดินออกจากบ้านปล่อยให้บ้านมันโดนไฟลุกอยู่อย่างนั้น
- Writer
