Mutlu olmayı ve insanlara güvenmeyi uzun zaman önce bırakmıştım. Mutlu olamazdım çünkü bir daha asla eski varlıklı hayatımıza kavuşamayacaktık. İnsanlara güvenmiyordum çünkü ilk düşüşümüzde bizden acımasızca ısırık almaya çalışmış güçsüz anımızı kollayıp fırsatları kovalamışlardı. Beş yıl boyunca insanların içindeki gerçek kötüye yoğunlaşmıştım. Hayat bana herkesin içinde bir miktar kirin olabileceğini benimle babamla bana göstermişti. Küçük bir kir lekesi bütün yüzeyi kaplamıştı zamanla.
Bora… Hayatımdaki yerini çok çabuk belli eden adamın bunu nasıl başardığını bilmiyordum ama içindeki kiri görmeye ilk kez yoğunlaşmamış kendimi çekinmeden teslim etmiştim. Aptalcaydı hayatımın hatasını yapıyordum belki ama sevmeyi özlemiştim. Babamı bile sevemiyordum aynı evin içinde olmamıza rağmen. On
