Buzdan bir kalenin içindeydim. Kalbime kadar üşüyordum. Bora’nın benden istediği delicesine korkmama ve neredeyse delirmeme neden olacak kadar gaddarcaydı. Kötü bir adamın diyordu ama kötünün bile bir sınırı olmalıydı. Bir yerde bu kadar da olmaz demeliydi.
Ellerimi tezgaha koyup panikleyen bedenimi sakinleştirmeye başladım. Kolumdan tutup da arkadaşının önüne çıkartamazdı ya. Bunu yapabilir miydi? Başımı iki yana sallayıp o ihtimali bile kafamdan çıkarmaya çalıştım. Canını alırdım. Canını hiç düşünmeden almak için ölümüne savaşırdım.
“Sen ne yaptığını sanıyorsun?” Bora öfkeyle kendini mutfağa attığında doğruldum ve yüzüne tükürmemek için dudaklarımı ısırdım. Beklemeden üzerime doğru geldi ve kolumdan tutup bedenimi sarstı. Pahalı içki kokan nefesi yüzüme dağılırken gözlerim ölüm yemi
