Kollarımın birileri tarafından çekiştirildiğini hissettiğimde gömülüp kaldığım uykunun kollarından sıyrıldım. Hatta başımdaki fısıldamaları duyduğumda kirpiklerimi kırpıştırarak gözlerimi açmaya çalıştım. Fakat ağrı içinde inleyip gözlerimi geri yummak zorunda kaldım. Bora şeytanı hala beni bağlı tutuyordu. Ve bu sefer gerçekten tuvaletim gelmiş yakıyordu.
“Orospu çocuğu çöz artık kollarımı!” Sinirden küfredip gözlerimi birden açtığımda başımdaki beyaz yazmalı kadınla şoka uğradım. O da en az benim kadar şoka uğramıştı. Çünkü küfrü ona basmıştım. Utanç yüzümü yakarken yutkundum ve bakışlarımı kaçırdım. Yatağın diğer yanında Hatice’nin bana kötü kötü baktığını görünce ayak parmaklarıma kadar işlenen utançla kıvrandım. Üstelik attığı bakışlar durumuma hiç iyi gelmemişti. İğrenmiş tiksinmiş
