Günlerimiz yavaş yavaş geçerken, Baran’la olan yakınlığımız da daha çok artmıştı. Yaşadığımız ilk geceden ve sabahından beri bulduğu her yerde sıkıştırıyordu resmen beni. Şimdi hoşuma gitmiyor desem de yalan olurdu. Bu yüzden çok hoşuma gittiğini de itiraf edeyim. Konakta ise iki kişi hariç herkes çok iyiydi bana, bize karşı. Ama Azad ve karısı Rojin kötü insanlar olduklarını bir şekilde belli ediyorlardı. Bakışlarından, hareketlerinden belliydi her şey. Azad’ı odamızın kapısında görüp de, terbiyesiz sözleri karşısında yanağına vurduğum o günden beri etrafımda daha sık görmeye başladım. Olumlu yönde başımdan savıyordum ama arsızlığı gün geçtikçe arşa çıkıyordu. İğrenç imaları da devam ediyordu. Rojin ise yaptığım işlere kulp bulmaya çalışıyor, hiç bir şeyi beğenmiyordu.
Sabah konağın çal
