มธุรสวาทเจ้าสำนัก

บทที่ 19

วังหลวงที่เคยเป็นเสมือนกรงขัง บัดนี้ได้กลายเป็นสมรภูมิรบที่แท้จริง เซียวหลัน หลี่หยาง และเฉินเหวินเดินทางมาถึงสถานที่ลับของเฉินเหวินที่ซ่อนอยู่ภายใต้ตำหนักใหญ่ของเขา ที่นั่นมีรูปปั้นมังกรหยกขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่บนแท่นบูชา และด้านหลังของรูปปั้นนั้นก็มีประตูเหล็กที่ปิดแน่น

"เราจะเข้าไปข้างในได้อย่างไร" เซียวหลันถามด้วยความสงสัย

"เราต้องใช้พลังของพวกเราทั้งสามคน" เฉินเหวินตอบ "ประตูนี้จะเปิดได้ด้วยพลังธาตุสามอย่าง... พลังอัคคี... พลังแสง... และพลังทมิฬ"

คำพูดของเฉินเหวินทำให้เซียวหลันและหลี่หยางตกตะลึง พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเฉินเหวินจะมีพลังที่น่ากลัวเช่นนั้นซ่อนอยู่

"ท่าน... มีพลังทมิฬด้วยหรือ" หลี่หยางถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความระแวง

"พลังนี้ไม่ได้อยู่ในตัวข้า" เฉินเหวินตอบ "แต่มันถูกผนึกไว้ในรูปปั้นนี้"

เซียวหลันและหลี่หยางมองหน้ากัน พวกเขารู้ดีว่าเฉินเหวินไม่ได้โกหก แต่พวกเขาก็ยังคงไม่เชื่อใจเขาอย่างเต็มที่ พวกเขาทั้งสามคนจึงเริ่มรวบรวมพลังของตนเอง และปล่อยให้มันพุ่งเข้าใส่รูปปั้นมังกรหยกนั้นอย่างพร้อมเพรียง

ประตูเหล็กสั่นสะท้านและเปิดออกในที่สุด เผยให้เห็นห้องโถงขนาดใหญ่ที่มืดมิดและลึกลับ ภายในห้องโถงนั้นมีสมบัติล้ำค่ามากมายที่ถูกซ่อนไว้ แต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาของพวกเขาคือ... คัมภีร์เล่มหนึ่งที่ถูกวางไว้บนแท่นบูชา

"นั่นคือคัมภีร์ที่บันทึกเรื่องราวทั้งหมด" เฉินเหวินกล่าว "เป็นคัมภีร์ที่พ่อของข้าเขียนขึ้นเพื่อบอกความจริงทั้งหมด"

หลี่หยางเปิดคัมภีร์นั้นอ่าน และเขาก็ต้องตกตะลึงเมื่อได้อ่านเรื่องราวที่ถูกบันทึกไว้ในนั้น คัมภีร์นั้นไม่ได้บันทึกเพียงแค่เรื่องราวของตระกูลเขาและตระกูลเซียว แต่ยังบันทึกเรื่องราวของสงครามครั้งใหญ่ที่เคยเกิดขึ้นเมื่อหลายร้อยปีก่อน และคำทำนายเกี่ยวกับผู้ที่จะมาช่วยยุติสงครามในครั้งนี้ ซึ่งก็คือเซียวหลันและหลี่หยาง

"ท่าน... รู้เรื่องทั้งหมดนี้อยู่แล้วใช่ไหม" เซียวหลันถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ "ท่านถึงพยายามที่จะให้เรามาที่นี่"

เฉินเหวินยิ้มอย่างขมขื่น "ใช่... ข้ารู้เรื่องทั้งหมดนี้อยู่แล้ว" เขามองไปยังเซียวหลันและหลี่หยาง "ข้า... เป็นผู้ที่ถูกเลือกให้มาช่วยพวกเจ้าในการทำภารกิจนี้ แต่ข้า... กลับทำร้ายพวกเจ้า"

"แล้วทำไมท่านถึงทำเช่นนั้น" หลี่หยางถาม

"เพราะข้า... ไม่เชื่อในโชคชะตา" เฉินเหวินตอบ "ข้า... อยากที่จะสร้างโชคชะตาของข้าเอง"

เซียวหลันและหลี่หยางมองเฉินเหวินด้วยความสงสาร พวกเขารู้ดีว่าเฉินเหวินเป็นเพียงแค่หุ่นเชิดในเกมของตระกูล และเขาก็ต้องแบกรับความเจ็บปวดจากการเป็นผู้ถูกเลือก

"เราจะทำอย่างไรกันต่อไปดี" เซียวหลันถาม

“ข้าตัดสินใจแล้ว" หลี่หยางกล่าว "ข้าจะช่วยท่านให้เป็นอิสระจากพันธนาการนี้"

คำพูดของหลี่หยางทำให้เฉินเหวินแปลกใจนัก เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าอีกฝ่ายจะยอมช่วยเขา

"ข้า... จะร่วมมือกับพวกเจ้า" เฉินเหวินกล่าว "และเมื่อถึงตอนนั้น... ข้าจะขอให้พวกเจ้า... ช่วยปลดปล่อยข้าจากพันธนาการนี้ ข้าต้องการแค่นั้น"

เซียวหลันและหลี่หยางพยักหน้าอย่างเข้าใจ พวกเขารู้ดีว่าการเดินทางของพวกเขายังอีกยาวไกล แต่พวกเขาก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับมันแล้ว...