บทนำ
สายลมฤดูเหมันต์โชยพัดพาความหนาวเหน็บจับขั้วหัวใจ ราตรีอันมืดมิดไร้จันทร์ส่อง เมื่อแสงดาวเลือนหายไปจากผืนนภา ราวกับจะกลืนกินทุกสรรพสิ่งให้จมดิ่งสู่ความมืดมิดอันไร้ที่สิ้นสุด ณ ลานกว้างเบื้องหน้าตำหนักใหญ่แห่งตระกูลเซียว... เพลิงอัคคีโหมกระหน่ำ กลืนกินไม้แกะสลักโอ่โถง เสียงกรีดร้องโหยหวนและคมกระบี่กระทบกันดังก้องกังวาน ปะปนกับกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งไปทั่วบริเวณ
เซียวเหลียน ในวัยเพียงสิบสี่หนาว ร่างน้อยบอบบางสั่นสะท้านภายใต้ผ้าคลุมที่บิดาเพิ่งโยนคลุมให้ ดวงตาอันบอบช้ำจับจ้องไปยังเงาร่างสูงโปร่งเบื้องหน้า นางรู้ดีว่านั่นคือบิดาผู้เป็นที่รัก ซึ่งในตอนนี้กำลังยืนหยัดต้านทานคมกระบี่นับสิบด้วยกระบี่เดียวดาย เสียงทุ้มแหบพร่าของท่านยังคงดังก้องในโสตประสาท
“เหลียนเอ๋อร์... จงมีชีวิตอยู่ต่อไป”
น้ำตาเอ่อล้นอาบแก้มใส นางกำมือแน่นจนเล็บจิกเนื้อ พลังอำนาจที่เคยยิ่งใหญ่ของตระกูลเซียวซึ่งเคยขึ้นชื่อว่าเป็นเสาหลักแห่งแคว้น กลับถูกกล่าวหาว่าเป็นกบฏ เพียงชั่วข้ามคืน ทุกสิ่งทุกอย่างก็พังทลายลงสิ้น แสงเพลิงสะท้อนในดวงตาของเซียวเหลียน ราวกับจะตราตรึงภาพความสูญเสียนี้ไว้ในห้วงลึกของจิตวิญญาณชั่วนิรันดร์
เสียงตะโกนก้องของมารดาผู้เปี่ยมด้วยเมตตา เสียงหัวเราะสดใสของพี่ชายที่รักยิ่ง... ภาพเหล่านั้นราวกับภาพหลอนที่วนเวียนอยู่ในหัวใจที่แตกสลาย นางกอดร่างของตนเองแน่น หวังเพียงจะหลีกหนีจากฝันร้ายอันแสนโหดร้ายนี้ แต่ยิ่งพยายามเท่าไร เพลิงแค้นในใจก็ยิ่งโหมกระหน่ำรุนแรงเท่านั้น
ไม่นานนัก... เสียงกรีดร้องก็ดับหายไปพร้อมกับเปลวเพลิงที่มอดไหม้เหลือเพียงซากปรักหักพัง ความหนาวเหน็บกัดกินทุกสรรพสิ่ง เหลือไว้เพียงความว่างเปล่าและความมืดมิด ทว่าในความมืดนั้น... แสงสว่างจางๆ ได้ปรากฏขึ้นในดวงตาของเซียวเหลียน พลังบางอย่างที่นางไม่เคยรู้จักค่อยๆ ตื่นขึ้นในส่วนลึกของจิตวิญญาณ ความรู้บางอย่างที่แปลกแยกจากยุคสมัยนี้หลั่งไหลเข้าสู่ห้วงความคิดของนางอย่างบ้าคลั่ง
“ข้า... เซียวหลัน” เสียงแผ่วเบาดังก้องในลำคอ ราวกับคำสัตย์ปฏิญาณที่หลุดออกจากจิตวิญญาณ นางรับรู้ถึงความทรงจำจากภพที่แตกต่าง ความรู้ทางการแพทย์เหนือล้ำที่เคยร่ำเรียนมาในโลกที่เจริญก้าวหน้าอย่างยิ่งยวด บัดนี้ได้หลอมรวมเข้ากับความเจ็บปวดและความแค้นของเซียวเหลียน
ชะตาฟ้ามิอาจกำหนด หากแต่มนุษย์คือผู้ลิขิต... เพลิงแค้นนี้จะมอดดับลงไม่ได้ ตราบใดที่ความอยุติธรรมยังคงอยู่ นางจะใช้พรสวรรค์ที่ได้รับมานี้ ทวงคืนทุกสิ่งทุกอย่างที่เสียไป กอบกู้ชื่อเสียงที่แปดเปื้อน และล้างแค้นให้แก่ทุกหยดเลือดที่หลั่งริน
ในค่ำคืนที่แสนยาวนานนั้น... เซียวเหลียนได้จากไปแล้ว มีเพียง เซียวหลัน ผู้ถือกำเนิดขึ้นใหม่ ท่ามกลางเถ้าถ่านแห่งความพินาศ พร้อมจะเผชิญหน้ากับโชคชะตาที่รอคอยนางอยู่เบื้องหน้า มธุรสแห่งความแค้นนี้ จะถูกปรุงแต่งด้วยวิชาโอสถ และจะหอมหวานกว่าสิ่งใดในแผ่นดินนี้... นางจะไม่ยอมให้ผู้ใดมาบงการชีวิตของนางได้อีกต่อไป
