เมื่อเคธี่ไม่มีรองเท้าแก้ว

บทที่ 3 ช่วยชีวิตเอลลี่ (3/3)

เอลลี่ยังคงนอนอยู่บนเตียง แก้มของเธอยังแดงระเรื่อแบบคนสุขภาพดี แต่เอลลี่ได้จากไปอย่างสงบแล้ว

______________________________________________________________________________________

เคธี่ยืนนิ่งมองดูเอลลี่ สิ่งเดียวที่ขยับก็คือเฟย์ที่ลอยเข้ามา เฟย์ไม่ได้ร้องไห้ หน้าตาของเธอเรียบเฉย แต่ดวงตาของเธอเศร้าและว่างเปล่า ประกายรุ้งที่เธอมักจะมีอยู่รอบตัว ตอนนี้กลายเป็นสีเทาดำหม่น เฟย์วาดมือไปที่หน้าของเอลลี่ มีแสงประกายรุ้งฟุ้งที่หน้าของเธอ เฟย์ยืนก้มหน้าให้เอลลี่สักพัก แล้วเธอก็หายตัวไป ทิ้งประกายแสงที่หม่นหมองเอาไว้

“คุณหนูคะ จะให้แจ้งนายท่านเลยไหมคะ” หัวหน้าสาวใช้ถาม

เคธี่พยักหน้า เธอมองเอลลี่ และรู้สึกแย่กว่าที่คิด

เคธี่จัดงานศพอย่างเรียบง่าย เอลลี่เหมือนคนที่นอนไปเฉยๆ สีหน้าเธอดูสงบ เคธี่คิดว่าเฟย์เสกให้หน้าของเอลลี่คงที่ไว้แบบนั้น เคธี่พยายามเรียกเฟย์กับสร้อยเพชรอีก แต่เฟย์ก็ไม่มาหา

สตีฟกลับมาในวันฝังศพพอดี เขาเป็นผู้ชายค่อนข้างตัวเล็ก สูงปานกลาง และผอมมาก เขามือเรียวจนเกือบแหลม จมูกโก่งโค้ง คิ้วบาง ไว้หนวดเคราพองาม ดูภูมิฐาน เขามีแววตาสีน้ำตาลอ่อนโยน

สตีฟคุกเข่าต่อหน้าป้ายหลุมศพอยู่นาน เคธี่เชื่อว่าสตีฟรักเอลลี่ภรรยาของเขาจริงๆ สตีฟไม่ได้พูดจากับใคร ยกเว้นประโยคเดียวที่พูดกับเคธี่ “พวกเราพ่อลูกต้องผ่านกันไปให้ได้” เคธี่ได้แต่พยักหน้ารับ

เคธี่วางดอกไม้ไว้หน้าหลุมศพเอลลี่ เคธี่อดเศร้าใจแทนเอล่าไม่ได้ เมื่อเธอคิดว่าเอล่าต้องวนลูปมาเจอแม่ของตัวเองตายซ้ำๆ

สามวันต่อมาเฟย์ก็กลับมาหาเคธี่ เธอกลับมามีประกายรุ้งสีสดใสแล้ว เคธี่อยากคุยกับเอล่าและเฟย์พร้อมกันสามคน เฟย์จึงพาเคธี่ไปที่แม่น้ำใกล้ๆ กับคฤหาสน์ และใช้ไม้กายสิทธิ์เสกไปที่น้ำ เมื่อประกายแสงสีรุ้งสัมผัสกับน้ำ ภาพของเอล่าก็ปรากฏขึ้น เธอกำลังกวาดบ้านอยู่

“เอล่า” เคธี่เรียกเธอ

“เคธี่ เฟย์” เอล่ายิ้มออกมาด้วยความตื่นเต้น “ฉันคิดถึงพวกเธอแทบแย่”

จากที่เคธี่กะระยะห้องนอนของเธอ ภาพของพวกเธอน่าจะปรากฏตรงกำแพงข้างเตียง และเมื่อเอล่าถลาเข้ามาใกล้เตียง เคธี่ก็เห็นเอล่าได้ชัดเจนขึ้น เคธี่ถอนหายใจออกมาเมื่อหน้าตาที่เหมือนกันของแม่ลูก ทำให้เธออดคิดถึงเอลลี่ไม่ได้

“ฉันต้องขอโทษเรื่องเอลลี่ด้วยนะ ฉันช่วยแม่ของเธอเอาไว้ไม่ได้” เคธี่รู้สึกผิด

“มันไม่ใช่ความผิดของเธอนะเคธี่ ฉันรู้ว่าเธอพยายามเต็มที่แล้ว” เอล่ายิ้มบางๆ “ฉันกับเฟย์ก็ลองกันมาทุกวิธีที่พวกเราจะคิดออกแล้วล่ะ”

“แต่ว่าก็ไม่เคยสำเร็จ” เฟย์พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย แม้ประกายแสงรุ้งของเธอจะเปลี่ยนเป็นสีหมองหม่น “มันเริ่มต้นเรื่องด้วยแบบนี้ทุกทีล่ะ”

“งั้นพวกเธอคงเคยให้เอลลี่กินเบอร์รี่แล้วสินะ” เคธี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่

“ใช่ แต่ฉันไม่ได้ปีนต้นไม้อย่างเธอหรอกนะ ฉันขอร้องให้นกที่เป็นเพื่อนฉันช่วยบินขึ้นไปเก็บให้” เอล่าตอบ “ฉันกลัวแทบแย่ตอนที่เธอตกลงมาจากต้นไม้ ดีนะที่เธอปลอดภัย ถ้าเธอเป็นอะไรไปด้วยอีกคน ฉันคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต”

“แล้วเธอรู้ได้ยังไงว่าฉันปีนต้นไม้”

“ฉันเห็นมาจากหนังสือ” เอล่าเดินไปหยิบหนังสือซินเดอเอล่าที่โต๊ะมา และเปิดหน้าหนังสือให้เคธี่ดู ในหนังสือมีภาพของเคธี่ตกต้นไม้

“อ๋อ ที่เดินขาถ่างเพราะแบบนี้สินะ” เฟย์คิดได้

“ปล่อยเรื่องนั้นมันไปเถอะ” เคธี่รู้สึกว่าตัวเองโดนล้อ

“หนังสือจะอัปเดตตามเวอร์ชันใหม่ของเธอนั่นล่ะ” เฟย์อธิบายเพิ่ม “ถ้าเรื่องยิ่งดัง หนังสือก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ”

“ชื่อคนเขียนก็เป็นชื่อของเธอแล้วนะ” เอล่าปิดหนังสือ และโชว์ปกที่มีชื่อเคธี่บนนั้น

“หืม เนื้อเรื่องเปลี่ยนแล้ว” เคธี่คิดตามไม่ทัน “แล้วแบบนี้ตอนจบล่ะ”

“ก็เหมือนเดิมจนกว่าเธอจะเปลี่ยนแปลงเรื่องได้นั่นล่ะ” เฟย์ตอบให้

“บางทีพวกเธออาจจะคิดผิดนะ แค่เริ่มต้นฉันก็ล้มเหลวแล้ว” เคธี่พูด

“เธอปล่อยวางเรื่องเอลลี่เถอะ” เฟย์บอก

“เลิกเศร้าเถอะนะ แค่ฉันกับเฟย์เศร้า แม่ก็คงรู้สึกแย่มากแล้ว แม่อยากให้ทุกคนบนโลกมีความสุขเสมอล่ะ” เอล่าพูด

“ใช่ เอลลี่เป็นแบบนั้น” เฟย์ยิ้มออกมา “แล้วเคธี่ เธอต้องเดินเรื่องต่อให้สนุกขึ้นด้วย เธอจะมาอ่อนแอไม่ได้”

เคธี่มองหน้าเฟย์และเอล่าที่พยายามปลอบใจเธอ เธอควรปล่อยวางได้แล้ว ยังมีเนื้อเรื่องที่เธอต้องแก้ต่ออีก

“โอเค ฉันจะเลิกเศร้า เคธี่ยิ้มให้เฟย์และเอล่า “พวกเธอคอยดูตอนต่อไปไว้ได้เลย”

“ฉันจะรอดูเลย” เอล่ายิ้มตอบ

“เธอต้องทำได้แน่สาวน้อย” เฟย์ให้กำลังใจ

เคธี่พยักหน้าให้กับคนทั้งคู่

“เอาล่ะสาวๆ รีบคุยกัน พวกเธอก็รู้ว่าเวทมนตร์ของฉันมีจำกัด นี่ก็ใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว” เฟย์พูดเสียงร่าเริง

“ฉันเกลียดเที่ยงคืน” เอล่าพึมพำ

หลังจากนั้นเอล่าก็เล่าถึงความเป็นอยู่ให้เคธี่ฟัง วิลลี่ติดต่อหาเคธี่ เคธี่จึงสอนให้เอล่าตอบแชทแทนเธอ และส่งต้นฉบับที่เป็นเรื่องของเธอไปให้วิลลี่ลองอ่านด้วย พร้อมให้บอกวิลลี่ด้วยว่าตอนนี้เธอเก็บตัวเพื่อเขียนนิยาย และไม่สะดวกจะเจอ

เคธี่ให้เอล่าระมัดระวังตัวไม่ว่าจะคุย หรือจะพูดกับใคร เพราะแม้เคธี่จะมาแทนเอล่าในโลกเทพนิยายได้เลย แต่กับเอล่าไม่ใช่แบบนั้น เธอคือบุคคลใหม่ที่ไม่มีใครในโลกมนุษย์รู้จัก เพราะเวทมนตร์ของเฟย์ควบคุมได้เฉพาะโลกเทพนิยายเท่านั้น

เฟย์บอกให้ทั้งสองติดต่อกันอีกครั้งในคืนพระจันทร์ขึ้นเต็มดวง โดยใช้การส่องเงาน้ำเพื่อสื่อสารกัน และถ้ามีแสงจันทร์ส่องน้ำอยู่ด้วยจะยิ่งดี เฟย์บอกว่ามันจะช่วยประหยัดพลังเวทมนตร์ของเธอ ทำให้เคธี่อดคิดไม่ได้ว่าถ้าเปลี่ยนเวทมนตร์ของเฟย์เป็นค่าเงินได้ เฟย์คงจนพอๆ กับเธอเป็นแน่

“ระวังตัวนะเคธี่ แม่เลี้ยงน่ะใจร้ายมาก” เอล่าเตือนเป็นคำสุดท้ายสำหรับเนื้อเรื่องต่อไปที่เคธี่จะต้องเจอ

เคธี่คิดว่าเธอต้องเตรียมตัวให้พร้อม เพราะใครจะไปอยากมีแม่เลี้ยงใจร้ายกันล่ะ

______________________________________________________________________________________

ตอนต่อไปเคธี่จะปะทะกับแม่เลี้ยงแล้ว

“สวัสดีค่ะ สตีฟ” ลิซซี่จับชายกระโปรงทั้งสองข้าง และโค้งตัวต่ำ หน้าอกของเธอแทบจะเทออกมาหมดเต้า “ฉันกำลังคิดถึงคุณอยู่เลยค่ะ” ลิซซี่พูดเสียงหวาน

เคธี่เกลียดผู้หญิงคนนี้ทันที

______________________________________________________________________________________