"ชอบโดนดุนักหรือไง"ราชันย์ดึงเด็กดื้อที่นอนชิดขอบเตียงมาสวมกอดไว้จนร่างบางแนบชิดไปกับเขาแทบทุกส่วน
"แก้วไม่ชอบโดนดุค่ะ"เธอเอ่ยตอบเสียงสั่น ยังขวัญกระเจิงกับน้ำเสียงดุเมื่อกี้ของเขาไม่หาย ก็ต้องมาโดนเขาสวมกอดจนแน่นแบบนี้เธอยิ่งสั่นกลัวหนักเข้าไปใหญ่
"งั้นก็เชื่อฟังฉันซะ นอนได้แล้ว"
ราชันย์กดจมูกลงสูดดมกลุ่มผมนุ่มหอมก่อนจะหลับตาลงจนเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว ส่วนหญิงสาวในอ้อมแขนได้แต่นอนนิ่งตัวแข็งทื่อ ให้เขากอดอยู่อย่างนั้นจนไม่รู้เช่นกันว่าตนเองเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหน
แกร๊ก
เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้นอย่างแผ่วเบา มันถูกเปิดค้างไว้อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะปิดลงอีกครั้งโดยคนที่นอนกอดกันอยู่บนเตียงไม่ทันได้รู้สึกตัว
ราเชนทร์กลับเข้าบ้านมาในช่วงเช้าตรู่ก่อนเวลาที่พี่ชายจะตื่น เพราะเขาเพิ่งรู้ว่าผู้ช่วยอย่างพี่กระทิงถูกส่งไปเกาะรังนก เลยเป็นห่วงกลัวพี่ชายที่อยู่บ้านคนเดียวจะเกิดอันตราย
แต่เมื่อเ
