"แก้วว่าปรินซ์เมามากแล้ว กลับห้องไปนอนพักดีกว่า"
"หึ! ทำไมปรินซ์ถึงโดนไล่ตลอด ทั้งที่ฉันก็รักเธอไม่น้อยไปกว่าใคร"
"ไปนอนซะไอ้ปรินซ์ สร่างเมาแล้วค่อยคุย"
"เฮียก็เหมือนกัน เฮียก็รู้ว่าผมรักเธอ ทำไมต้องขัดขวางผมตลอด"
"แล้วมึงต้องการอะไร"
"เธอ ผมต้องการเธอ เฮียยกเธอให้ผมได้มั้ยละ"ราเชนทร์เอ่ยตอบทั้งที่รู้ดีว่าพี่ชายจะตอบกลับมาอย่างไร
"ไม่"
"งั้นเฮียให้ผมรักเธออีกคนด้วยได้ไหม"
"ไม่"เขาไม่เคยคิดจะแบ่งเธอให้ใคร แม้แต่น้องชายของตนเองเขาก็ไม่ยอมจะยกเธอให้ หรือยอมให้เธอมีใครอีกคนนอกจากเขาได้
"เฮียแม่ง!! เธอไม่ใช่ของเฮีย แค่เฮียเจอเธอก่อนผม มันไม่ได้หมายความว่าเธอจะเป็นของเฮียคนเดียว"สิ่งเดียวที่เขาสู้พี่ชายไม่ได้คือเขาเกิดช้าไป
"ไอ้ปรินซ์"
สองพี่น้องส่งสายตาดุดันใส่กันอย่างไม่มีใครยอมใคร คนหนึ่งก็ขี้หวงหนักถึงขั้นไม่อยากให้ใครเข้าใกล้ ส่วนอีกคนก็อยากเข้าไปอยู่ใกล้ไปเธอแต่ก็ทำไม่ได้
แก้
