Afra tereddüt dolu gözlerini Ayla Hanıma çevirdi. Şu an elinden gelse buradan kaçıp gidebilirdi ama öyle bir şansı yoktu. Hayatı resmen bir kovalamaca oyununa dönüşmüştü. Gelmesinden korktuğu gün çok çabuk gelmişti. Sanki günler takvimden ikişer ikişer eksiliyordu.
“Eee, çalsana kızım kapıyı. Ne bekliyorsun?” Afra derin bir nefes alıp zile bastı. Kurtuluşu yoktu. Geçen şu dört günde bunu çok daha iyi anlamıştı. Ne Devrim, ne de ailesi onu rahat bırakmayacaktı. Her şeyin iyiye gideceğini düşünürken hayatı kontrolü dışında ilerliyor ve Afra izleyiciymiş gibi kendi hayatını uzaktan izliyordu. Devrim’in ziyaretleri, zamansız telefonları onu çıldırmanın eşiğine getirmişti. Adamın, duygularını önemsememesi ve sadece kendini düşünmesi genç kadını deli ediyordu. Onun bu kadar benmerkezci biri old
