“พี่หลิน ทำเช่นนี้ไม่เพียงผิดต่อว่าที่ภรรยาของท่านเอง หากข้าเป็นคุณหนูอู่ต่อให้ใจกว้างดั่งเจ้าแม่กวนอิม ก็ไม่พึงใจที่จู่ ๆ ว่าที่สามีของตนคิดจะรับอนุตั้งแต่ยังไม่แต่งงาน อีกทั้งตัวข้าก็ไม่เต็มใจเป็นอนุผู้ใดอีกด้วย ตั้งแต่เกิดมาข้าเฝิงหน่วนผู้นี้ รู้ซึ้งถึงชะตากรรมของลูกอนุดี ย่อมไม่ปรารถนาให้บุตรของข้าประสบพบกับสิ่งที่ข้าเคยเผชิญ”
เฝิงหน่วนงัดนิ้วของหลินจื่อหยางที่ติดหนึบข้อมือตนราวกับแผ่นกอเอี๊ยะหนังหมาออกมาอย่างแนบเนียน ทว่าหลินจื่อหยาง กลับบีบข้อมือของนางแน่นมากขึ้นจนนางรู้สึกเจ็บปวด
ครั้นมองเฝิงหน่วนที่มีท่าทีเหินห่างทันตาเห็น หลินจื่อหยางแค่นหัวเราะหยัน
“แรกเริ่มยามที่เจ้าต้องการความสนใจจากข้า เจ้าก็เป็นฝ่ายเทียวไล้เทียวขื่อไม่ลดละ แต่ยามนี้คิดจะตัดสัมพันธ์ก็ทำได้ดีกระทั่งความอาวรณ์ยังไม่มี ข้าเพิ่งรู้ว่าเนื้อแท้เจ้าไร้น้ำใจถึงเพียงนี้!
ต่อให้ข้าไม่เต็มใจตบแต่ง แต่แม่ทัพอู่เป็นผู้
