เห็นรอยยิ้มขื่นจากบุรุษเบื้องหน้า เฝิงหน่วนรีบปิดฝาถ้อยน้ำแกงไว้ เอ่ยทั้งสีหน้าจริงจัง “เกิดเรื่องอันใดขึ้นหรือ ไม่ใช่ท่านกำลังได้เลื่อนขั้นหรือไร หรือเป็นเพราะเจ็บไข้ได้ป่วยกลับมา เหตุใดท่านจึงไม่เชิญหมอมาตรวจเสียก่อน”
ใบหน้าของหลินจื่อหยางซีดเผือดลงเรื่อย ๆ จนเฝิงหน่วนมองแล้วลอบตระหนก
นางเคยได้ยินว่าบุรุษที่ประสบความสำเร็จกลับมาจาก สนามรบ นอกจากความโชคดีที่ได้รับการปูนบำเหน็จความดีความชอบ บางคนยังมีโรครุมเร้าแถมมาด้วย ทำให้ต้องรักษาอยู่ แรมปีบ้างก็กลายเป็นโรคเรื้อรังเลยทีเดียว
ในสังคมชายเป็นใหญ่ โรคที่สามารถทำลายความทระนงของบุรุษองอาจเช่นหลินจื่อหยางหน้าซีดเป็นไก่ต้มได้เช่นนี้ คงหนีไม่พ้นโรคบุรุษ!
อาา..หรือข้าศึกโจมตีเข้าที่จุดสำคัญของร่างกายส่วนล่าง ของหลินจื่อหยางจนเขาไตพร่อง[1]ไปแล้วหรือนี่ ทันทีที่นางแต่งกับหลินจื่อหยาง ชะตากรรมลิขิตไว้ให้นางเป็นหม้ายยังสาวเป็นแน่!
“พี่หลิน
