“มะนาวนึกว่าจะมีแม่มานอนด้วย รวมเป็นสี่คน” คำถามตามประสาเด็กเรียกเสียงหัวเราะให้คนที่กำลังเดินเข้ามา
“ฮึ จะดีเหรอมะนาว แม่ว่าเรานอนกันสามคนพ่อแม่ลูกก็พอนะ ให้คนอื่นนอนห้องข้างล่างนี่แทนไง” รมิดาเดินเข้ามาใกล้กับโซฟาที่เหนือตะวันและเปรมิกานั่งอยู่ ก่อนจะถือวิสาสะนั่งแทรกกลางระหว่างคนทั้งคู่ “ใช่มั้ย” เบ้ปากและย้อนถามคนสวยไร้ที่ติ ที่แม้แต่เธอยังแอบยอมรับ
ฉันผู้หลุดออกจากอารมณ์เขินอายทำหน้าไร้ความรู้สึก ก่อนจะลุกขึ้นยืน “ถ้าพี่เหนือยอม” จิกตาใส่เมียเก่า “ก็โง่เต็มทนแล้วค่ะ ปริมสวยขนาดนี้ พี่รินยังกล้าเทียบ กล้าเสนอหน้ามาขอนอนกับแฟนปริมได้ยังไงคะ” มองคนสวยน้อยกว่าฉันที่กำลังนั่งตัวสั่น ก็ยิ่งเติมเชื้อสิ “พี่เหนือลุกมาหาปริม”
คนถูกสั่งลุกขึ้นอย่างว่าง่าย เขาเดินไปยืนข้างๆ คนสวยและรอฟังว่าเปรมิกาจะพูดอะไร ในอ้อมแขนยังคงมีลูกสาวอยู่ด้วย
“ลูกส่วนลูกปริมรับได้ แต่เมียเก่าปริมรับไม่ได้ พี่เห
