คนตัวบางเดินออกไปรับลมเย็นนอกระเบียง พระอาทิตย์กำลังจะลาลับขอบฟ้าไปแล้ว..หวนคิดถึงโลกเดิมที่จากมา ‘ทุกคนจะเป็นอย่างไรกันบ้างนะ สบายดีหรือไม่?’ แต่วันเวลาผ่านไปไม่หวนกลับทุกชีวิตต้องไปต่อตามที่คนเบื้องบนลิขิตไว้..วันปักปิ่นที่แท้จริงของเธอเพิ่งผ่านไปเมื่อเดือนที่แล้ว ไม่รู้ว่าตอนนี้ ‘จูเหม่ยเซียน’ คนนั้นจะออกเรือนกับผู้ใดไปรึยัง ‘ขอให้เจ้าที่อยู่ในร่างของข้าโชคดีตลอดไป’
“คิดอะไรอยู่..แฟนเด็ก” ยอดข้าวถามคนน่ารักเมื่อเดินออกมา
ปรับสภาพจิตใจแล้วหันหน้ามายิ้ม “คิดว่ามาภูเก็ตครั้งนี้หนูขาดทุนมากน่ะสิคะ” ชี้ที่คอตัวเอง “ใครก็ไม่รู้มากัด..หนูอยากจะเอาคืนชะมัดแต่ทำไม่เป็น”
“55555 มานี่มา” กางแขนรับคนตัวเล็กแล้วก้มหน้าลง “เอาสิอยากกัดตรงไหนพี่ยอมหมด” JJ
จึ่กๆๆ จิ้มตรงหน้าอกแกร่ง “ตรงนี้ก็เจ็บ…แสบด้วยนะคะ” เงยหน้าทำตาเศร้า “พี่กัดหนูแรงมากเลย”
ตาคมมองหน้าอกอวบเป็นร่อง… “อ่อยเก่ง”
กอด “พี่
