แกร๊ก!
เสียงลูกบิดประตูที่กำลังหมุน ทำให้อาชาที่กำลังนอนหลับใหลอยู่ต้องตกใจตื่นขึ้นมา เขาจำได้ว่าก่อนเข้านอนเขาล็อกทั้งประตูบ้านและประตูห้องนอนเรียบร้อย แล้วใครมาไขกุญแจเปิดประตูห้องเขาในเวลานี้
ขณะที่เขากำลังเดินไปดูประตู คนด้านนอกก็ไขเข้ามาได้สำเร็จ ผู้บุกรุกได้โถมตัวเข้าใส่ทันทีที่ประตูเปิดออก พร้อมกับกอดรัดร่างแกร่งอย่างแนบแน่น อาชาพยายามจะแกะร่างที่มากอดรัดตนไว้ออก แต่ผู้บุกรุกไม่ยอมปล่อยกลับกอดเขาแน่นกว่าเดิม
“ถ้าไม่อยากตายก็ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้” มือหนาเอื้อมไปกดเปิดสวิตช์ไฟข้างฝาผนังพร้อมกับเอ่ยบอกผู้บุกรุกด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
“แป้งหอม!!”เมื่อไฟสว่างแล้วจึงเห็นว่าผู้บุกรุกคืออดีตคนเคยมีความสัมพันธ์ ที่เขาเพิ่งอนุญาตให้อาศัยอยู่ร่วมบ้านเมื่อตอนเย็น
“ปล่อยฉัน!! เธอเข้ามาได้ยังไง”
“ไม่ปล่อย ครามไม่คิดถึงแป้งเหรอ แป้งคิดถึงครามมากเลยนะ” ร่างบางในชุดนอนแสนวาบหวิวสีขาวโปร่งกระชับวง
