NYX
Wala ako sa sarili habang naglalakad kaya hindi ko napansin ang isang babae na tumatakbo palabas sa restaurant na nadaanan ko.
“S-sorry po! Sorry…”
Paulit-ulit siya sa paghingi ng tawad sa akin kaya natauhan ako at napatingin sa mukha niya. Mukhang malapit na siyang umiyak pero pinipigilan niya kaya kumunot ang noo ko at saka hindi na nagdalawang isip na magtanong.
Maganda ang maliit na mukha niya. Medyo singkit ang mga mata pero hindi ko masabi kung may ibang lahi dahil morena ang kulay ng balat. Nakita kong patingin tingin siya sa daan at mukhang may inaabangan.
“Okay ka lang ba?” Hindi ko na napigilang tanong. Ang lakas ng loob kong mangamusta sa ibang tao samantalang hindi ko nga alam kung saan ako pupulutin ngayon dahil mukhang inabanduna na ako ng sarili kong pamilya.
Haban
