Sibel'den
Araf bey'in bandajını değiştirmiş gömleğini giyerek kaçar gibi gitmişti. Bunlar senin demeyi ihmal etmemişti. Kutunun birinde telefon, diğeri kelebeğe benzer, özgürlük sembolü bir kolye vardı.
Telefonu elime alıp açtım tuş kilidi yoktu.Her şeyi kuruluydu kendini, annesini ve Afra'yı kaydetmiş.Sadece Araf diye kaydetmiş, değiştirip Araf bey yapsam, aslında Araf ağa diye mi kaydetsem diye düşünürken bir güleceğim geldi. Benim gözümde ağa gibi değildi, bana göre böyle ağa olmazdı. Bey dememe kızıyordu biliyorum. Her Araf bey dediğimde yüzünü asıyordu. Gerçi adamın yüzü hep asık, arada bir hafif gülüyor, o zamanda benim aklım uçup gidiyordu.
Akşam olmuştu ama ben hâlâ odadan çıkmamıştım. Araf bey de bir daha uğramamıştı. Kendi kendime kalmaya hep alışıktım zaten ama şimdi karnı
