"นั่งก่อนสิ ฉันว่าเธอสมควรได้พักบ้างนะมาร์ตินี่"
"ฉันออกจากวงการแล้ว"
"เราต่างก็รู้ว่ามันไม่ใช่แบบนั้นนี่ จริงมั้ย?"
หนุ่มผู้ดูแลกระดกบรั่นดีจนหมดแก้วและรินเพิ่มอีก ฉันรู้ว่าเขาดูแลเพราะชุดสูทแบบแมนดารินนั่นเตะตาเป็นอย่างมาก เขาลุกขึ้นและเดินผ่านฉันไปยังบาร์เครื่องดื่ม กระดุมแขนเครื่องหมายของฝ่ายใต้ที่ประดับด้วยเพชร...นั่นทำให้ฉันนึกถึงใครบางคน ใครบางคนที่คล้ายเขามากๆ
"นายเป็นลูกชายเฟรด แซมสันใช่มั้ย?"
"ใช่ แต่แย่หน่อยที่พ่อตายแล้ว...ความจำค่อนข้างดีนะสตีล"
ฉันไม่กล้าพูดอะไร เฟรดเป็นคนที่ฉันเคารพอีกคนหนึ่งรองลงมาจากวิกโก้ เขาเป็นคนที่คอยเชื่อมโยงพวกเราให้เป็นหนึ่งเดียวกันตลอด ฝ่ายเหนือ ใต้ ตะวันออกและตะวันตก ในตอนนั้นพวกเราไม่มีคำว่าแบ่งแยก และเขาก็ดูชอบฉันเป็นพิเศษซะด้วย ไม่รู้เพราะทำไมเหมือนกัน
"เสียใจด้วยนะ"
ลูกชายคนโตที่ฉันกำลังยืนคุยด้วยในขณะนี้นี้ อีไลน์ แซมสัน ฉันเคยเห็นเขาแ
