นั่นเป็นคำพูดแรกที่ทำฉันนิ่งไปพักนึงก่อนที่เสียงเรียกของเฮนรี่จะดึงสติฉันกลับมา คาร์ลมองฉันด้วยสายตาที่เหมือนเด็กน้อยคนนั้นที่ฉันเคยช่วยไว้เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว
"จำฉันไม่ได้จริงๆ หรอคาร์ล?"
"นั่นชื่อผมหรอ?"
เขาจำไม่ได้แม้กระทั่งชื่อตัวเอง ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าหากคีปเปอร์ล้างสมองฉันสำเร็จตอนนี้ฉันจะเป็นยังไง และก็ไม่อยากคิดเหมือนกันว่าคาร์ลต้องเจออะไรก่อนหน้าที่เขาจะลืมทุกๆ อย่างที่ตัวเองเคยเป็นมาก่อน เขาต้องตกที่นั่งลำบากก็เพราะฉันอีกครั้ง
"สตีล?"
"...ฉันโอเค"
"ครั้งสุดท้ายที่เธอพูดว่าโอเคน่ะ เธอเกือบยิงแสกหน้าฉันนะ"
เฮนรี่พูดถึงเรื่องที่เคยเกิดขึ้นเหมือนอยากจะประชดฉัน แน่นอนว่าฉันไม่โอเคอย่างที่เขาคิด ฉันมองคาร์ลที่อ่อนแรงจากการถูกช็อตไฟฟ้า เขามองที่ฉัน ดวงตาสีฟ้าครามทำให้ฉันนึกถึงตอนแรกที่เจอเขาในซ่องนรกนั่น เหมือนเขากำลังตั้งคำถามในหัวว่า ‘จริงๆ แล้วเธอเป็นตัวอะไรกันแน่?’ ฉันย่
