"ตื่นได้แล้วสตีล อาหารเช้าพร้อมแล้ว"
ฉันบิดขี้เกียจก่อนจะลืมตาขึ้น ห้องนอนของฉัน...ชุดนอนลายหมีตัวเก่งของฉันที่ใส่ตอนเด็กๆ มันเหมือนกับเพิ่มขนาดมาให้ตัวฉันในตอนนี้ใส่ซะมากกว่า ฉันขยี้ตาและลุกออกจากเตียง พิจารณามองสิ่งของรอบห้องซึ่งรวมถึงหุ่นโมเดลแคทวูแมน สิ่งสุดท้ายที่ฉันหยิบมาด้วยก่อนจะหนีออกจากบ้าน
"สตีล มากินข้าวได้แล้ว" พ่อตะโกนเรียกจากชั้นล่าง
"ค่ะพ่อ"
ฉันพูดและเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า มีแต่เสื้อผ้าเด็กขนาดเท่าตัวฉันในวัยผู้ใหญ่ ฉันหยิบเสื้อลายคิทตี้สีชมพูและกางเกงลายวัวมาสวม คิดว่าคงจะดูดีที่สุดแล้ว จากนั้นฉันก็เดินไปส่องกระจกเพื่อเช็คสภาพของตัวเองก่อนจะเดินลงมายังชั้นล่าง
แม่กำลังทำอาหารเช้าอยู่ที่ครัว ส่วนพ่อซึ่งอยู่ตรงห้องนั่งเล่นจิบกาแฟและอ่านหนังสือพิมพ์เช่นทุกวัน พ่อหล่อและดูดีมากจนไม่น่าเป็นทหารนาวิก เขาเคยคุยโม้ให้ฟังว่าเกือบจะได้เป็นนายแบบ แต่พลาดโอกาสนั้นไปเพราะมาเจ
