MTAP 2: Still You Are

Patricia's P.O.V. I have no choice but to go back to where I really belong. To where my heart really belongs. "Are you ready baby?" I asked to Blake who is now holding his toy. Hawak hwak niya ang eroplanong maliit. Ako naman ay busy sa pag iimpake ng nga gamit namin. After so many years ay na isipan ko na talagang umuwi. I received a call from my parents. My mother cried a lot because she misses me so much. Hindi ko alam kung paano nila nalaman kung saan nga ba talaga ako. But I don't care anymore. Ang mahalaga ay naka usap ko na sila. Nagising ako sa katotohanan na kailangan ko pa rin talagang bumalik kung saan talaga ako galing. Marami pa ring tao na nagmamahal sa akin. Na hinihintay ako. "Mommy is is cold there?" he asked. Nakasubo ang maliit niyang daliri sa kaniyang bibig. Agad ko naman siyang binawal. "Hindi ba I told you na that is not good," turo ko sa daliri niya. Tumango naman siya at dahan dahan na inalis iyon. Itinupi ko ang mga short niya at sinagot na ang kaniyang tanong. "It depends on the weather if it is cold or not. Pero madalas ay mainit doon," mahinahon kong sagot. Nakita ko naman ang pagtango niya at muling naglaro sa hawak niya. "I am so excited to see my grand parents," hindi nga maalis sa mga mata niya ang pagkasabik. Masaya iyon at kumikintab. Noong malaman niya na makikilala na niya ang mga magulang ko ay sobra siyang natuwa. Hindi nga siya nakatulog ng maayos sa pagkasabik. Paulit ulit niyang tinatanong kung magugustuhan ba siya ng mga ito. "Be a good boy there, Baby. Marami ka pang makikilala na tao," saad ko. Itinupi ko na ang pang huling short niya at isinara na ang maleta. Inilagay ko muna iyon sa tabi ng cabinet at pumunta sa aking anak. Kinarga ko siya. "You need to wash up now, Baby. Maaga ka ring matulog dahil aalis na tayo bukas," paalala ko. Tumango tango lang siya sa akin habang hinahaplos niya ang aking mukha. Malambot ang kamay niya at ang sarap niyon sa pakiradam. Tinanggal ko na ang suot niyang mga damit at inilagay sa laundry basket. Lalabhin ko pa iyon mamaya para masama sa mga iuuwi namin. Binuksan ko na ang gripo para punuhin ang bath tub. Sinangkap ko na rin doon ang sabon. "Here you go," binuhat ko siya at ginawang parang superman para mag landing sa paliguan. "Mommy, I want to be a super hero someday," kwento niya habang sinasabo ko siya. "Really? Bakit naman anak?" Hangga ngayon ay masaya pa rin ako na nagka anak ako ng isabg katulad niya. Bibo at masigla. Madami man ang pagsubok na naranasan ko sa asawa ko ay hindi ko pa rin maitatanggi na naging masaya ako dahil sa kaniya. Na nabiyayaan ako ng isang anak. Hindi ko naman ito mabubuo ng mag isa. "I just want to be po," sagot nalang niya. Naging busy siya sa paglalaro sa mga bula. Nasisiyahan siya sa mga iyon. "Mommy look it's so good," he said. Kumuha siya at pinahid sa aking mukha. "Ah talaga," natatawang sambit ko at gumanti sa kaniya. Nakipaglaro ako hanggang sa matapos siya. Kinuha ko na ang twalya at ibinalot iyon sa kaniya. "Are we gonna see Daddy there?" he asked. Heto na naman tayo sa usapin tungkol sa kaniyang ama. I shrugged my shoulders off. "Maybe, Baby," mahina kong sagot. Hindi ako sigurado roon. At kung makita man namin si Ivan ay baka nasaya na ito sa bago niyang pamilya. Kasing edad.lang ni Blake ang anak nila ni Keith. "You need to sleep now, Baby," saad ko at tinampa tampa ang kaniyang pwet pagkatapos ay nagkanta para makatulog na siya. Nang makita ko ang nakapikit na niyang mga mata ay tumayo na ako. Basang basa pa rin kasi ang aking damit. Maliligo na rin ako para makatulog na. Pinabayaan ko lang ang pgtulo ng tubig galing sa shower sa akin katawan. Habang naliligo ay ano ano ang aking naiisip. Kung ano na nga ba ang nangyari sa mga naiwan ko. I'm half excited and half nervous. Masaya na makikita ko na ang magulang at kaptid ko. Masaya rin na makikita ko na sa wakas ang aking best friend na si Thea. Pero kinakabahan sa oras na magtagpo na ang landas namin ni Ivan. Kung ano nga ba ang magiging reaksyon nito sa pagbabalik ko. Nang matapos ako ay kinuha ko ang maruruming mga damit. Nilabhan ko iyon at dinryer upang agad matuyo. "Good night, Blake," hinalikan ko siya sa noo at tumabi na sa kaniya. Ipinikit na ang mga mata ko. Kinabukasan ay nagising ako sa pagyugyog ng aking anak. "Mommy wake up! Oras na at aalis na tayo," tumalon talon pa siya sa kama. Nagising naman ako napatingin sa orasan. May tatlong oras pa bago ang flight namin. "Excited ka talaga ah," saad ko rito at niyakap siya. Tumango lamang siya ng mabilis at ngumiti ng pagkalaki laki. Tumayo na ako at basta balang ipinusod ang aking buhok. Naghilamos muna ng mukha at pumunta na sa kusina pra makapagluto ng almusal. Nakapag paalam naman na ako sa naging trabaho ko rito sa U.S. Ibinigay ko na rin ang huling sweldo noong nag-aalaga kay Blake. Pagkatapos namin doon ay binihisan ko siya ng pang alis. Terno iyon na kulay asul. Bagay na bagay sa kaniya dahil mas lumitaw ang pagiging maputi niya. "Yehey. I am so very very excited," he said while I was puting a powder on him. Nagbihis na rin ako at nag ayos. Bago lumabas dala ng aking maleta ay pinagmasdan ko muna ang naging tirahan ko nitong nagdaang taon. "Let's face the reality now," bulong ko. Hinawakan ko ang maliit niyang kamay at pumara na ng taxi papunta sa airport. Naghintay muna kami ng isang oras bago matawag ang flight namin. Sa sobrang pag ka excited ay napagod yata ang anak ko. Nakatulog ito sa mahabang byahe. Nakatulog din naman ako pero nagigising din para malaman kung nasaan na nga ba kami. Ilang oras ang lumipas at nasalubong na namin ang pag sinag ng araw rito sa Pinas. "It's good to be back," nakangiting saad ko habang hawak hawak pa rin ang kamay ng aking anak. "Ang ganda naman dito, Mommy," he said and clapped his hands. "Hmm," saad ko at tumango. Masaya ako na masaya siya sa naging pasya kong pag-uwi. Masaya rin ako na nakabalik ako sa tunay kong pinanggalingan. I experienced a lot of pain here but I also experienced on how to be brave and fight for love. Naging masaya rin ako.