ห้องตำรา(2) NC
859 Words
“เด็กดี”
จมูกโด่งฝังลงบนแก้มนาง หญิงสาวพยายามลุกขึ้นจากตักเขาแต่กลับถูกกอดจนแน่น
“ข้าก็อยากกินเจ้านะ เหลียนเอ๋อร์ของข้า”
เว่ยหยางกงสือว่า เขาเห็นนางร่วมรักกับพระเชษฐาเสียงเสียวซ่านเสียงหวาน ๆ ของนางทำให้เขาอยากจะกระแทกนางเช่นเดียวกับท่านพี่
“อึก ยะ อย่า”
หญิงสาวพยายามอ้อนวอน แต่เว่ยหยางกงสือกลับชอบใจในกิริยาของนาง เขามองร่างเปลือยเปล่าที่เพิ่งเสร็จสม น้ำรักของผู้เป็นพระเชษฐาไหลออกมาจนเลอะตักเขา มือเรียวกอดนางอย่างแนบแน่นดึงร่างนางให้หันมาเผชิญหน้ากับเขา
“พี่กงสือ..ได้โปรดหยุดเถอะเจ้าค่ะ”
มือเล็กดันอกแกร่งที่ดันมาแนบชิดกับเต้างามของนาง มือหนาจึงบีบคางเรียวก้มลงบดขยี้จูบนางอย่างรุนแรง เรียวลิ้นบังคับเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กเอาไว้ราวหิวโหย ปลดปล่อยและกัดริมฝีปากบางจนเลือดซึม ยิ่งนางตอบสนองแบบเงอะงะก็ยิ่งทำให้เขาชอบใจ
“อื้มม เหลียนเอ๋อร์เจ้าช่างหวานนัก”
คำพูดของเขาทำให้ร่างเล็กรู้สึกใจเต้นแรง นางยอมให้เขานำทางนางยามเมื่อถูกปากหนาครอบครองริมฝีปาก ยิ่งดูดดุนจนนางแทบหายใจไม่ทั่วท้องก็ยิ่งทำให้นางอยากถูกเขาสัมผัสมากยิ่งขึ้น ซือเหลียนไม่รู้ว่าตอนนี้นางปล่อยกลิ่นหอมออกมาจากร่างกายมันยิ่งทำให้บุรุษที่เพิ่งจับนางกินไปแล้วอยากเข้ามาร่วมวงมอบความพิศวาสให้แก่นางอีกรอบ แต่ต้องอดทนไว้เพราะเขาต้องการให้พระอนุชาที่รักได้จับนางกินก่อน
“อ๊ะ..กรี๊ดด”
หญิงสาวที่กำลังตกอยู่ในห้วงแห่งจุมพิตแสนดุเดือดถูกจับพลิกร่างให้นอนคว่ำหน้า ก่อนท่อนรักที่แข็งร้อนของเว่ยหยางกงสือจะถูกดันเข้ามาในกลีบบุปผาที่แดงช้ำรวดเดียว เพราะขนาดของเขาและคนใจร้ายที่เพิ่งจับนางกระแทกนั้นใหญ่โตพอ ๆ กัน ทำให้ยามนี้นางทั้งจุกทั้งเสียวจนแทบหมดแรง
ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!
เสียงเนื้อกระทบกันดังขึ้น นางได้แต่ร้องครางจากยามตัวตนของเขากระแทกเข้ามาในท่านี้ มันทั้งลึกจนรู้สึกเสียวซ่านจนสุขสม
“อึก อื้อ”
นางร้องครวญครางเมื่อเขาเพิ่มจังหวะให้แรงยิ่งขึ้น มืออีกข้างก็กอบกุมเต้างามที่โยกคลอนตามจังหวะของเขา พร้อมบีบดึงยอดอกจนแข็งเป็นไต นางช่างหอมหวาน ท่อนล่างดูดรัดตัวตนของเขาแนบแน่น ทั้งส่งเสียงครางอย่างร่านร้อน ตอบสนองเขาดีจนเขาอยากจะเอานางทุกเวลา
“อื้มม เหลียนเอ๋อร์ตอดข้าแน่นขนาดนี้ บอกข้าสิว่าเจ้าต้องการอะไร”
เว่ยหยางกงสือก้มลงกระซิบนางที่ข้างหูก่อนหยุดกระแทก ร่างเล็กที่ถูกถามเม้มปากแน่น นางต้องการเขา อยากให้เขามาเติมเต็มให้กับนาง
“ขะ ข้าอยาก อ๊า”
นางตอบอย่างไร้เดียงสา
ซือเหลียนไม่รู้ว่าคำตอบของนางนั้นทำให้ผู้เป็นพระอนุชายกยิ้มก่อนมองหน้าพระเชษฐาราวชนะการพนัน เว่ยหยางกงจวิ้นทำหน้าไม่สบอารมณ์จึงเร่งกระแทกกายให้เร็วยิ่งกว่าเดิม
“อ๊ะ อ๊ะ พี่กงสือเจ้าคะ”
เสียงเล็กเรียกชื่อเขายามกายตอดระริก แต่ถูกใครบางคนดึงผมงามจนหน้าแหงนขึ้นแล้วบดจูบจนนางได้แต่ทำเสียงอู้อี้ในคอ ปากหนาของเขาบดจูบนางแล้วบีบขย้ำอกงามจนเป็นรอยแดงเถือกยิ่งกว่าเดิม
“อ่าห์ ท่านพี่ อย่ารุนแรงกับเหลียนเอ๋อร์ของข้าสิขอรับ อื้ม ข้าชอบจังที่เจ้าร่านร้อน”
เสียงทุ้มว่า ก่อนส่งความใหญ่โตเข้าไปจนสุดทาง และกระตุกสองสามครั้งแล้วปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปข้างใน แช่ไว้สักพักก็ดึงออกมาเมื่อถูกสายตาของผู้เป็นเชษฐาจับจ้องร่างเล็กที่หอบเหนื่อยเพราะบทรักของพระอนุชา
“อ๊า ไม่นะ ฮึก อ๊ะ”
ซือเหลียนรีบกระถดกายหนีเมื่อถูกบุรุษที่ถอนจูบนางแต่กลับจับร่างนางเข้ามาจับแยกข้าและยัดตัวตนที่ใหญ่โตเข้ามาอีกครั้ง เขากระแทกมันราวกับว่าหิวโหย กายเล็กโยนคลอนตามจังหวะที่เขากระทำ
เว่ยหยางกงจวิ้นก็อยากจะปล่อยนาง แต่ยิ่งเห็นนางแอ่นรับตัวตนของผู้เป็นอนุชาแล้วรู้สึกไม่ชอบใจ จึงอยากจะจับนางกินอีกครั้ง ส่วนเว่ยหยางกงสือที่เพิ่งจัดการนางก็ได้แต่ลูบศีรษะงามที่ส่งเสียงครวญครางอย่างเบามือ นางอาจทำให้ผู้เป็นพระเชษฐาเปลี่ยนใจแล้วก็ได้
ก็นางน่ากินและน่ารักขนาดนี้ท่านพี่ต้องชอบนางแน่นอน
สองจอมมารไม่รู้สักนิดว่าพวกเราเริ่มจะเสพติดกายของเทพธิดาบุปผาผู้นี้เข้าให้แล้ว ด้ายแดงที่ถูกตัดขาดไปแล้วจะสามารถสร้างขึ้นมาได้อีกครั้งหรือไม่ คงมีเพียงเทพชะตาที่สามารถตอบได้เท่านั้น
- Writer
