Happily Bitching After

Chapter 2. I am Brianna Mirabelle

"Pati ba naman ikaw hindi naniniwala?" Brianna looked at her bestfriend with disbelief. Hindi na nga niya alam paano aalisin sa isip niya ang paulit ulit na nakikita.

Bahagyang lumapit sakaniya si Annah. Dinampi nito ang likod ng palad sa noo at sa leeg nito ng paulit ulit. "Brianna, I know having an evil and..." Saglit na napa tingin sakaniya si Brianna and mouthed something, "ugly step sisters is frustrating. Pero sana naman huwag kang mag droga."

"I thought you'll forget to add that 'u' word." Napa iling na lamang si Annah.

Parang kanina lang ay halos parang naka tira ng rugby ang kaibigan sa mga pinag sasabi. Ngayon naman ay nag sisimula na naman ito sa pag mamaldita.

She is peeling her lips skin again.. that means; she doesn't know what to do.

Kanina pa sila nag tatago sa ilalim ng hagdan matapos muling maka salubong ni Brianna ang dahilan kung bakit gulong gulo ang isip... pati na rin ang kaluluwa niya.

Napa tingin siya sa bestfriend niya ng hampasin nito ang kamay niya. Halos wala ng pag lagyan ang dugo nito sakaniyang labi.

Agad na hinatak ni Annah ang matalik na kaibigan palabas ng kanilang paaralan at takang napa tingin sakaniya si Brianna, "Dadalhin na kita sa psychiatrist kung ano anu na nakikita mo."

Nanlaki ang mga mata ni Brianna at agad na binawi ang kamay sa matalik na kaibigan, "Kung may dapat mang dalhin dun, si Raffy yun at hindi ako." Inirapan niya ito at bumalik sa pag katatago sa ilalim ng hagdan.

"Hindi kasalanan ni Raffy na lagi kang may violation." Natatawang sambiy ni Annah na lalong ikinakunot ng noo ni Brianna. "Kapag hindi ka pa umalis dyan, tatawagin ko si Raffy."

"Babagal bagal ka, Annah. Tara na at nagugutom na ako!" Mabilis na nag lakad ang dalaga habang hawak hawak ang labing walang tigil sa pag dugo.

Kahit tuloy siya ay nag dalawang isip na sa sarili. Baka nga na sisiraan na ako ng bait. Wala naman sigurong nasa katinuan ang mag babalat ng labi hanggang sa dumugo ng dumugo? Si Brianna lang..

Hindi mapakali si Brianna... pakiramdam niya ay may nakamasid sakaniya pero sa tuwing lilingon naman siya ay wala naman siyang makikita maliban na lamang sa mga taong maraming ginagawa at imposible na tingnan siya.

Brianna snap out of a thought... You are Brianna Wolbert and cannot be bothered by anyone.

The truth is... even her hindi makapaniwala kung totoo nga ba yung nakita niya. But that won't stop her from terrorizing the student council officers. Wala lang... lagi lang kasi siya ang nakikita ng mga ito so she'll do the same. I will never take my eyes off of you.

Pumasok siya sa classroom nila ng walang kagana gana. Bakit nga naman siya gaganahan sa alam na naman niya? Para sakaniya ay paulit ulit na lamang ang tinuturo ng mga ito... which is not true.  Bata pa si Brianna para sa pagiging 4th year high school. Pero ano bang magagawa niya? She wanted to graduate from high school kaya kahit nag sasawa na siya sa paulit ulit na tinuturo ay tiniis niya ito.

Marahas siyang tinusok ng ballpen mula sa tagiliran ni Annah na ikinagulat naman niya. Mabilis na kumot ang noo nito, "Please... Brianna. At least show some interest." Instead of listening to her best friend she ignored her and continued looking uninterested. "Oh Good lord, please help Brianna." Is the last word Annah said before Brianna drifted to sleep.

"Have you tried being nice to someone?" It was the faceless boy again. Hindi siya sure kung kakausapin niya ba ito o hindi na lamang papansin. "Have you tried helping others?"

Sa sobrang inis ay nilingon na niya ito tsaka sumagot, "I did and it was the last time I will do that." Hindi niya maiwasang hindi maitaas ang kaniyang kilay. Nakatalikod lamang ito sakaniya pero siguradong sigurado siya na siya ang kausap nito. "Stop bothering me."

"Am I bothering you, Miss Wolbert?" Maang na naka tingin sakaniya ang lahat. 

She was about to point the guy in front of her when it turns out it's a woman. she doesn't know how to react. Is she hallucinating again? Who cares, anyways? Tinaasan ko na lamang siya ng kilay at mahinang sumagot, "Not really. But ypu are right in time on waking me up."

Lahat ng nasa loob ng kuwarto ay mahinang tumawa. Ano pa nga ba ang aasahan nila kay Brianna? Hindi bastos sa teacher niya pero hindi rin naman niya hinahayaan na siya naman ang mapapahiya. She has a fame and reputation to maintain. Duh.

Napa iling na lamang ang guro nito at nag pa tuloy sa pag tututo. Sa tagal nilang teacher sa school na ito, ay nasanay na rin sila sa ugaling taglay ni Brianna. Alam nila na kapag hindi naman nila to pinag papansin, ay mananahimik lang ito sa upuan at ipapasa pa rin ang mga subject nila. Bakit kailangan pa nilang guluhin ang nanahimik diba? Yun ang hindi alam ng karamihan.

Matapos ang nakakasusot na discussion, well according to Brianna, ay tahimik lamang itong dumerecho sa likod ng school kasama si Annah, na nag sisimula na naman siyang daldalan kahit wala siyang pakialam sa mga sinasabi nito.

Hinarap niya ang kaibigan kaya napatigil ito sa pag sasalita, "You know that I don't care, right?" Mabilis naman na tumango ang matalik na kaibigan sakaniya, "It's good to know."

Na upo sila sa isang lumang luma ngunit hindi naman mabaho at maduming couch sa hideout nila nang mag salita na naman si Annah, "As I was saying, I want to visit Ate Eyah and Cath. Hindi naman siguro bawal yun?"

Mabilis na lumingon ito sa matalik na kaibigan. The angels must have showered her with a LOT of magic dust, because Brianna Mirabelle Wolbert just freaking smiled! "Can we?" Malambot na pag kakatanong nito sa kaibigan.

Doble ang tuwa ni Annah nang muling makita ang matamis at magandang ngiti ng kaibigan. She knew very well that her sisters is Brianna's weakness. "Well, Mommy and Daddy can help us leave Philippines without them knowing." Hindi pa man siya tapos mag salita ay mabilis niya itong niyakap. Naramdaman ni Annah ang pag alog ng balikat ng kaibigan, kaya hindi rin niya maiwasan na hindi maiyak.

She misses them so much. How long has it been since she saw them? Maliit pa lamang siya ay hindi na niya nakasama ang dalawang kapatid. Ibig sabihin, baby pa lang si Cath ay pineste na agad ang buhay nito. Paano nga ba naman hindi mabubuhay ang galit sa puso niya? Ang walang muwang na si Cath ay dinamay sa kaitiman ng budhi ng mga mangkukulam na yun.

She was very happy the whole day. Hindi man bakas iyon sa mga labi niya, pero makikita ito sa mga mata niya. Parang mga bituin lung mag ningning sa madilim na langit, ika nga ng President ng student council nila.

Sa sobrang saya niya ay natahimik ang buong campus. Nag tataka man ang iba ay hindi na lamang nag tanong pa. Mas mabuti na weird ang tinuturan nito kaysa pag initan na naman sila. Pero wala ng mas weird pa na ang dahilan kaya nagagalit sakanila si Brianna ay ang pag hanga nila sakaniyang asul na mga mata.

Umuwi na hindi gaanong kabigat ang pinapasan ni Brianna. She knew that her stepmother cannot fight against the power of Annah's parents. Kaya nga lang, ayaw niyang mag take for granted. Because business is business, at ayaw ng kapatid niya na mamroblema pa siya. Ang hindi nila alam, iba ang naging epekto kay Brianna sa nang yari noon. Epektong kahit ang Ama nila ay nag sisisi kung bakit kailangang mga anak pa niya ang kailangang makaranas.

Pero nandyan na, tapos na. Ang kaya na lang niyang magawa para sa anak ay ang intindihin ito. Pero kulang pa rin. Hindi na niya alam kung paano pang pag iintindi ang gagawin?

But on the other hand, Brianna only wants her sisters back. Kung anuman ang gagawin ng stepmother niya, kahit tanggalan pa sila ng mana, wala siyang pakialam. Because for Brianna, her sisters is already a treasure. Hindi niya kailangan ng kahit anong yaman sa mundo kung hindi naman niya kasama ang kaniyang mga ka dugo, ang kapatid niya.

Brianna is sweet in nature. We all belive that everything happens for a reason, and so as her. Back when everything is in peaceful state, she is a very jolly and very caring kid. Mababaw ang luha nito at very appreciative. Ultimo langgam na namatay ay iniiyakan nito. Paano pa kaya na may wala sakaniyang importante?

Can you imagine how pain can turn someone with a beautiful heart into a plain human being?

She seems cold... and she seems that she is full of hate. But believe it or not, Brianna has this kind of effect that wehn she smiled at you it feels like the world is kind. That there are no problems nor depressions nor anxieties can defeat a human being. Because Brianna Mirabela is a ray of sunshine. Way before she was hurt.

To Raffy, she might have a wall built around her.. he feels he needed to protect her. Yes, Raffy might have seen her worth. He might have seen the beauty inside her despite of all the ruckus she is causing. She is special in everything she does.

Hindi niya maitatanggi na talagang sakit sa ulo si Brianna. He wanted to look over her kasi naaawa siya sa Daddy nito. But... the more she gets ro know her the deeper the feelings. Akala niya nung una dahil lang sa naaawa siya rito... because except for Annah, he found out what happened with her heart.

Her heart was broken into many pieces even a million people couldn't pick it all.

There is a lot of stories behind her cold little heart. A story no one wants to hear because the moment they hear she knows she'll pity her, and that's the last thing she wants from people. Brianna believes that no one can help her but herself.

The world made her the person she is now... cynical. She stop expecting from others the moment they broke her trust. Mas gusto na lamang niyang mahirapan kaysa huminga ng tulong at masaktan na naman. 

But, on the other hand, Raffy is different. He loves helping others. Masarap kasi sa pakiramdam na alam niyang nakatutulong siya sa iba. Lalo na sa oras na ngumiti ang mga ito sakaniya. 

"Anak, where have you been again?" Natawa na lamang ang binata sa inasta ng kaniyang ina. Parang hindi pa nasanay na kung minsan ay gabi na talaga siya makauuwi dahil na rin sa siya ang presidente ng student council.

"My, sa school lang po." He answered politely at nakipag kwentuhan na sa ina habang nag aayos ng hapagkainan.

Maya maya pa man ay dumating na ang nakatatandang kapatid ni Raffy bitbit ang mga dala niyang pasalubong. Nag bakasyon kasi ito sa Bohol para mag bawas ng stress sa trabaho. Isa kasing engineer ang kuya nito at halos hindi na napipirmi sa bahay. Mabuti na lamang at maintindihin at maalaga ang nobya. Paano na lang kaya kung hindi? Malamang ay naubos na ang natitirang buhok nito.

The night went well for Raffy. Unlike Brianna's night that filled by annoyance. Hindi man lang siya makakain nang hindi nakararamdam ng inis sa mga kasama.

The two has different lifestyle. Kahit hindi na isa ishain mula pa lang sa pakikitungo ni Raffy sa mga tao kung ikukumpara kay Brianna ay ibang iba talaga. Raffy is sensitive while Brianna doesn't care a bit.

Brianna seems lost. Ang alam lang niya ay nasa gitna siya ng kagubatan na napakaraming alitaptap. Gubat na minsan hindi pa niya nakita sa tanang buhay niya. But she continue walking. Paano niya malalaman kung hindi iiyak na lamang siya at mag hihintay ng prinsipe na lolokohin lang din naman siya sa huli?

The moment she set her foot on a tree... iba ang naging pakiramdam niya. She feels renewed. May kung anong liwanag ang bumalot sakaniya at hindi sa kalayuan ay nakita rin ang matalik na kaibigan na naka tayo at naka ngiti sakaniya. Ganun din ang nang yayari rito. Halos mag ningning ang katawan sa hindi maipaliwanag na kadahilanan.

Matapos mawala ang liwanag ay madali siyang lumapit sakaniyang kaibigan at hinawakan nang mahigpit ang kamay. Bigla siyang nakaramdam ng takot. May pakiramdam siya na may maaring mangyaring masama sakanila ng kaniyang kaibigan kung hindi pa sila makaaalis ngayon.

Kaya hinila niya ito at tumakbo na nag aakalang kasama ang matalik na kaibigan. Pero wala na ito na parang kanina lang ay tinatawag ang kaniyang pangalan.

Kaya tumigil muna siya sa pag lakad, nag babakasaling nahuli lamang ang kaibigan. Hanggang sa may narinig siyang kaluskos malapit lamang sakaniya. Gusto na niyang umalis sa kinatatayuan pero hindi niya magawa baka hanapin siya ng kaibigan at hindi siya abutan dito lalo lang silang mag kakaligawan. So, she decided to stay.

Brianna feels cold. Hindi niya alam kung paano isasalarawan kung ano yung suot suot niya. This is the first she saw her... no, she saw this once. But, she can't remember when and where.

"Brianna?" Rinig niyang tawag sakaniya mula sa itaas. Dali dali siyang tumingala pero wala namang tao dun o kung ano. "A'lea." Kasabay ng boses ang pag hawak sakaniya ni Savannah mula sa braso.

"Did you hear someone called me?" Maang na tanong nito sa kaibigan. Pero hindi ito sumasagot at naka ngiti lamang sakaniya habang pa higpit ng pa higpit ang pag kakahawak nito. "Annah." Takang tawag nito rito pero imbis na bitawan siya ay mas lalo pang humigpit ang pag kakahawak, "You are hurting me." Naiinis na sabi nito sa kaibigan.

Annah did say something but Brianna couldn't understand it. Is it some sort of Chinese? Japanese? She doesn't know. Because this is the very first time she heard it.

Naiinis na siya sa kaibigan sa paulit ulit na katagang binibitiwan nito. Gusto man niyang intindihin ay hindi rin naman nililinaw ng kaibigan sakaniya. Sa isip isip ng dalaga ay mukhang nasisiraan na ito ng bait.

"A'lea." There it goes again. Who the freaking hell is Alea? She said in her mind. "A'lea." That, wake Annah up. She looks confused. Halata sa mukha nito na hindi niya sigurado kung nasaan siya at kung bakit naka tayo siya sa harap ni Brianna na naka simangot sakaniya... Well, that reaction of Brianna? Hindi na nakaka gulat pa.

"What are we doing here, Bree?" Mula sa tanong ni Annah ay dun lamang siya natauhan. Sa totoo lamang ay hindi niya alam. "We should just go." Seryosong pag kakasabi nito bago hinawakan ang kamay.

Nag lakad lamang sila ng nag lakad hanggang sa makita na naman niya ang isang lalaki na naka talikod mula sakanila. Nilapitan ito ng kaibigan niya pero siya ay nanatili lamang sa malayo habang pinag mamasdan ang dalawa na nag tatalo.

Natigil sa pag tatalo ang dalawa at parang nakikiramdam. The man was about to look at her when someone knock at her door cause her to wake up. The weird thing is... init na init siya and when she opened tje door no one was there. Sigurado siya na kahit tulog siya ay narinig niya ang katok mula sa labas.

The next morning ay agad nitong kwinento sa kaibigan. Pero tinawanan lamang siya nito at sinabing sasamahan siya minsang mag pa tingin. Baka raw kinokonsensya lang ito ng mga nakaaway niya.

Hindi na lamang niya pinatulan ang pang aasar ng kaibigan. Bakas din ang pagod at pag ka antok dito. Kung anuman ang ginawa nito para mapuyat ay hindi na niya gusto pang alamin. Ibabalil at ibabalik lang din naman sakaniya nito ka baliwan kung tawagin ng matalik na kaibigan.

When the class ended mabilis na pumunta sila sa isang coffee shop malapit lamang sa school nila. Paborito kasi dito ng kaibigan niya. Sumasama na rin siya kaysa naman makasama ang mga mangkukulam sa bahay nila.

Nakalumbaba siya nang lapitan sila ni Raffy kaya awtomatiko na napa taas naman ang kila ni Brianna, "What are you doing here?"

Umupo ito nang walang pasabi sa harap na upuan niya at mahinang tumawa, "Bakit? Pag ma may ari mo ba ito, Miss Wolbert?" Napa irap na lamang siya at hindi na nakipag talo. She's tired. Ang gusto na lamang niya ay humiga sa napaka lambot niyang kama at matulog na. Pero ayaw pa siyang paalisin ni Annah.

"What happened?" Rinig niya na nag aalalang tanong ng matalik na kaibigan niya kay Raffy. Ano na naman kaya ang pinag uusapan ng dalawa at kailangan pa nila ng audience?  Kaya hindi niya maiwasan na hindi na naman mapa irap lalo na nang mag bulungan ang dalawang ito.

Kinalabit ni Brianna si Annah, "Are you two dating?" Bored na tanong nito sa dalawa na halos hindi na maka hinga sa kakatawa. "I don't care how the two of you met but please don't waste my time." For her, kapag gising siya ay nasasayang ang oras niya. Imbis nga naman na itinutulog na lang niya ay kailangan pa niyang mag aksaya ng oras at lakas.

Annah said something and she pretented she didn't heard. Ayaw na niyang humaba pa ang usapan. Kaya napag desisyunan niya na sa oras na maubos ang kape niya, na parang isang balde dahil hindi maubos ubos, ay iiwan na ang kaibigan.

Hindi naman nito kailangan na isama pa siyang makipag date kay Raffy. Dahil nasusuka lamang siya. Ultimo nga ang buhok sa batok niya ay nag tataasan sa tuwing nakakakita siya ng mag jowang kakalat kalat sa daan, na pakiramdam ay sila lamang ang tao. Kung mag landian sa daan ay akala mo pag ma may ari na nila yun at kapag sinita mo ikaw pa ang bitter at inggit sakanila. Okay lang naman mag lampungan, huwag lang mag kalat ng kalandian sa kalye. Kanina na lang ipapanuod pa sa iba.

Hindi na niya alam kung gaano niya ka tagal na ubos ang iniinom. Basta ang alam lang niya ay ang bigat bigat na ng tyan niya at parang limang kape ang ininum niya na pag ka liit liit lang naman. Kaya hindi na siya na kakain at dumerecho na lamang sa kuwarto niya para mag handa sa pag tulog.

Napa tigil siya nang may naramdaman mula sa likod. Sigurado siya na hangin ito. Pero paano makakapasok ang hangin sa kuwarto niya na kahit minsan hindi pa niya binubuksan ang bintana. Sigurado rin siya na hindi bukas ang electrifan o ang aircon. Sa takot ay nanatiling naka tayo lamang si Brianna.

Halos tumalon ang puso niya nang may tumawag sakaniya, "Did I scare you?" Nag aalalang tanong ni Raffy mula sa kabilang linya. Hindi pa rin siya makapag salita sa takot na naramdam not until Raffy called her with a name she have heard before.

Ignoring the name she almost smiled but decided not too. Right on time, she wanted to say but said, "What is it this time?"

Mahinang tumawa si Raffy mula sa kabilang linya, "None at all. I was just checking on you. I thought I scared you." Gusto mang tanungin ni Brianna kung anung ibig sabihin nito ay tinatamad na siyang malaman. As long as it wasn't about her, wala siyang pakialam. "Good night, A'lea."