Happily Bitching After

MULA sa malayo kita ko kung paano mag takbo pabalik balik ang anak ko. Wala na sigurong mas sasaya pa na nakikita mo na buhay at malusog ang anak mo. Nilapitan ko siya para yakap yakapin at narinig ko naman ang pinaka matamis na tawang narinig ko sa buong buhay ko. Nakakakilig marinig na masaya ang anak ko. Nakakataba ng puso. Habang pinupunasan ko siya ng pawis ay hindi ko maiwasan na hindi humanga sa kulay ng pakpak ng aking anak. Walang kasing kakulay at ka ganda nito sa kanilang mundo.. maliban sa iisang Diwata na hindi lang may taglay na kagandahan at may busilak ring puso. Napansin ng anak ko ang pag titig ko sa kaniyang mga pakpak kaya marahan niya itong hinaplos at agad akong nginitian, "Kumusta na po kaya si Savannah A'lea?" (A'lea: Princess/ pag galang sa may pinakamataas na posisyon sa mga Diwata.) Saglit akong umalis para ipag handa ng makakain ang aking anak. Pag kagaling kasi nito sa eskwelahan ay agad na dumerecho sa pag lalaro. Hindi ko naman siya pinipigilan dahil matataas naman ang grado nito. Nakatutuwa ang aking anak dahil sa sipag at tyaga nito sa pag aaral. Lalo na ng nalaman niya na pinaka hahangaan niyang A'lea ay kilalang kilala sa eskwelahan bilang isang magaling na mag aaral. Umupo ako sa harapan niya at sinubuan siya. Naka tingin na naman siya sa mga litrato ng Mahal na A'lea noong mga panahon na nadito pa siya sa aming kaharian. "Soivan, anak. Unahin mo muna ang pag kain. Makapag hihintay naman ang mga larawan ng Mahal na A'lea." Binitiwan niya ito ng dahan dahan na ikinatawa ko at sinecure pa na akala mo'y may kukuha nito sakaniya. Ang anak kong to talaga. Habang kumakain ay hindi niya maiwasan na hindi mag tanung at mag pakwento na naman. "Masaya po kaya ang A'lea ngayon?" Agad akong napa ngiti.. "Sigurado akong masaya ang ating A'lea, aking anak." Noon pa man, kahit hindi pa niya nakikita o nakikilala ang A'lea ay malaki na ang pag hanga nito. "Naaalala ko tuloy ang unang araw na mapadpad dito ang A'lea pati na rin ang kaniyang iniirog." Yumakap sa akin ang aking anak at bakas sa mukha nito ang pagiging interesado sa kwento ng A'lea.. "Paano po ba sila nag ka kilala ng A'lea?" Kaagad na lumawak ang aking ngiti... ** He smiled slyly at her making her whole system shut down. She couldn't see his face clearly and when she finally opened her eyes the only thing she can see is the ray of sun hitting her face. She almost cried for help.. buti na lang talaga maiingay ang maid niya. She prepared herself before anything else. Hindi naman siya makakapayag na makikita siya ng tao na mukhang gusgusin. She has a fame to maintain, you know? But not just because she is pretty. But because of how sharp her tongue is. "The next time you looked at me directly in my eyes you had to make sure you are as beautiful as me, Darling." Because if you are not.. you are not allowed look at her eyes or even just a glimpse. Because she truly believes that she is a Queen. She rolled her eyes mentally at agad na binati ng yakap ang nag iisang taong pwedeng tumingin sakaniyang mata. "Daddy, it's good that you are home!" Pinugpog ng dalaga ng halik ang kaniyang ama sa kadahilanang isang taon rin tong nawala. Natatawang yumakap sakaniya pa balik ang kaniyang ama at marahan na tumawa, "My Brianna misses me so much." Agad na nalipat ang mga tingin ng kaniyang Ama sa mga malulungkot na katulong mula sa likod ni Brianna.. pero agad naman na ngumiti ang mga ito na para bang walang nang yari. "What?" Brianna sounds so irritated. Mabilis na napa iling ng mabilis ang Senyor at isinenyas na ipasok ang kaniyang mga bagahe, "Brianna, let's eat. I will talk to you after breakfast." Agad na uminit ang ulo ni Brianna mula sa na rinig sa ama. Sigurado siya na ang pag uusapan na naman nila ay pakikitungo niya sa mga katulong, "These insects just kept on bugging me." She flinched her hair and walk straight to the dining area. She must admit.. hindi ma enjoy ni Brianna ang breakfast dahil sa inis sa mga katulong sa paligid niya. Sa totoo lang ay wala naman talaga siyang pakialam sa mga ito. Do your business and I'll do mine. Right after her father stood up.. she followed right away trying to control her emotions. Hindi na nga siya na busog ay sermon pa ang bungad sakaniya ng kaniyang ama. Ano bang masama sa pagiging maawtoridad sa sinuswelduhan niya? He keeps on walking back and forth in front of her.. hindi niya maiwasan na hindi mainis sa inaarte ng kaniyang Tatay. Gusto niyang patigilin ito sa pag lalakad pero baka mas lalo lang silang mag away nito.. ang pinaka huling gusto niyang mang yari. Nang pakiramdam ng Senyor na kalmado na siya ay umupo ito sa pula at malambot nitong sofa sa loob ng kaniyang opisina. Napahawak naman ito sa kaniyang sintido at bakas sa mata ang pagod at hirap sa pag intindi sa ugali nito. Aalis na sana si Brianna ng bigla siya nitong hawakan sa kamay, "My darling.." Kung kanina ay halos hindi na maipinta ang mukha nito ay bigla naman itong umamo ng marinig ang malambing na boses ng ama. "Dad, if you want me to be nice to them they should at least treat me as a human being." If you only knew.. she wanted to add. Pero mas ginusto niyang hindi idagdag. Para ano? Para kaaawan ng tao? Kaya niyang ipag tanggol ang sarili niya sa mga taong wala ni katiting na respetong natitira sa katawan nila. "They are your sisters." She cutted him off with a soft voice. "Step sisters." She wanted to scream.. she wanted to cry. Pero mas pinili niyang hayaan na lang ang sakit na nararamdaman niya. "Stop insisting that, Dad. My mind wants to think that way." He knew very well she is being patient.. pero hindi sapat. Kailangan tanggapin ng dalaga na hindi na lang sila ng mga kapatid niya ang mga anak nito, "Brianna, listen to me." Pinigilan ng dalaga ang kaniyang ama sa pag iling, "I will start listening to you again if you bring back my real sisters." She emphasizes the word real. Buntong hininga ang tanging naisagot sakaniya ng kaniyang ama. Sapat na yun para sakaniya.. a tear fell from her eye pero hindi niya ipapakita kahit kanino man ang pang hihinang iyon. Let's start this battle.. fair and square. She whispered in herself. No one in this world can ever defeat me. Dinaanan niya na parang hangin ang mga katulong.. ang mga kapatid pala niya sa ama. Bakit nga ba naman siya makikipag kasundo at makikipag usap sa mga taong kulang na lang pati ang pangalan niya ay kunin at tanggalin sakaniya? She is about to take her first step at the stairs when suddenly her witch stepsister or what she usually calls her as, "Witch maid, bitawan mo ang buhok ko." Kalmado pero maawtoridad na pag kaka banggit niya. "Why would I, My sister?" Halatang nag eenjoy ang dalawa pa nitong kapatid pati na rin ang kunsintidora na nanay ng mga ito. Walang ganang tumawa si Brianna sa mga ito, "You can pull my hair or even cut it out but you can never be me. Gawin na lang nating basic.." She cutted herself with a smirk. ".. you will never be as beautiful as me." Lalong humigpit sa pag kakahawak sa buhok nito na ikinatuwa ni Brianna. "And I will never stoop down to your Achay attitude." She even laugh her heart out. Naramdaman niya ang pag bitaw sa buhok niya at hinagod ito. "Are you going to prepare for school, sister?" She said sweetly. Saglit lang na tumango si Brianna sakanila at agad na umakyat. Hindi siya para makipag plastikan sa harap ng Daddy nila dahil una pa lang naman ay siya na ang masamang anak sa paningin ng lahat. She suddenly stopped from fixing her hair when she saw her reflection in the mirror. Hindi maitatanggi ng kahit sino ang gandang taglay nito. Mag mula sa mapuputi at makikinis na balat, asul na asul na bilugan niyang mata, matangos na ilong at natural na mapupulang labi hanggang sa mahaba at itim na itim nitong buhok. She saw herself through the reflection of her face in her eyes.. She sees everything but never talked. Her eyes is telling a lot about her. Kung ano yung totoo niyang nararamdaman sa ipinapakita niya sa lahat ng tao. A tear fell from her left eye.. and in pain she smiled. She realized she have to get out of the house bago pa siya tuluyang mawalan ng bait dahil sa mga kasama. Hindi niya alam kung hanggang kailan niya matitiis pero ang alam lang niya ngayon ay walang mang yayari kung titigan niya lang ang sarili sa salamin. Even with her sun glasses.. makikita mo pa rin kung gaano ka ganda ang dalaga. Bihira man ngumiti ay masasabi mong natural at walang halong ka plastikan. "Excuse me.. but have you seen this?" Tiningnan niya ang isang litrato na hawak ng lalaking humarang sakaniya. Mabilis siyang umiling at dumerecho na sa pag lalakad, "Blue eyes." He whispered but enough for her to listen. Saglit siyang tumigil.. lumingon sa lalaking naka ngiti sakaniya. "Excuse me?" She said with disbelief. Hindi siya sigurado kung nakita ba nito talaga ang kaniyang mga mata. He smiled.. and all she can think off is how sweet of that smile. "You need anything, Miss?" Mabilis siyang umiling na ikinatawa na naman ng lalake. "See you, Ms. Wolbert." Pinag mamasdan niya ang likod ng lalakeng palayo sakaniya ng marealize niya na kilala siya nito! Nakaramdam siya ng takot. Pero agad ring nawala iyon ng bigla siyang binati ng lalakeng dumaan sa harap niya. Sino nga ba namang hindi makakakilala sa akin? She flipped her hair. Nag patauloy siya sa pag lalakad with her baby gucci. Hawakan at banggain mo na siya huwag lang ang pinaka mamahal niyang bag dahil pakiramdam niya ay para na ring hinawakan mula sa leeg ang kaniyang pag ka tao. "Did you just slip your coffee in my baby gucci?" Mahina at dahan dahan nitong sabi pero rinig at ramdam mo kung gaano siyang naiinis sa pang yayari. Agad na kumuha ng tissue ang babaeng naka tapon sa bag niya ng kape at hinawakan. Lalong nanlaki ang mga mata ni Brianna sa ginawa nito, "Who told you to touch my baby?" Napalakas ang boses nito kaya napa tigil at napa atras ang babae. "Pasensya na. Hindi ko naman sinasadya." Palalagpasin na sana ni Brianna ang nang yari pero habang pinupunasan niya ang kaniyang bag ay nakita nito ang pa simpleng pag ngisi nito, "Did I just saw an ugly smirked?" Nagulat at napa tigil ang babae sa harap niya. Yumuko ito at nag babakasalaking makakaligtas kay Brianna ang pag laki ng ngiti nito. Pero mas nagulat ang babae ng biglang itaktak ng dalaga ang mga gamit sa ulo ng babae. Napa angat ito ng tingin at halatang pigil na nag titimpi. Maliban sa wallet at cellphone ay hinayaan na ni Brianna ang lahat. Wala naman talaga siyang balak palakihin yun gulo kung hindi lang na nadya ang babae kanina. Kaya niyang mag timpi.. pero hindi niya kayang hindi gumanti. "Sa susunod kasi yung make up huwag mo lang gamitin sa mukha mo!" Nang gagalaiti na sigaw nito. Nag panting naman ka agad ang tainga ni Brianna at hindi na nag dalawang isip na balikan, "Mas kailangan mo yung make up, Darling. Hindi lang sa mukha pati na rin sa ugali mo." She smiled sweetly at dahang dahang lumapit. "I thought you like my bag kaya binigay ko na rin pati mga laman. Ano pa bang gusto mo? Darling?" Yumuko ang babae at marahas na sinipa ang bag. Marami na ang nakakakita sa nang yayari pero parang wala itong pakialam. "Pakiramdam mo lagi sobrang ganda mo. When in fact hindi naman." Hindi alam ni Brianna kung may balak bang mag singer ang babaeng ito sa kaka birit.. pero hindi na mahalaga yun sakaniya. Iniingatan niya lang yung ear drums niya. "I feel very well, Darling. I am beautiful.. hindi lang feeling." She sounded so bored. Sinasagot lang naman niya ang mga isinusumbat sakaniya pero hindi siya nag eenjoy sa mga ibinabalik sakaniya nito. "Hindi ka naman maganda." Pa bulong na sambit ng babae pero mukhang hindi nakalagpas iyon sa pandinig niya. "Who? Are you referring to me?" Turo ni Brianna mula sa sarili niya. She smiled again. Hindi siya makapaniwala na papatulan niya ang low class na babae na puro inggit lamang ang mayroon sa katawan. "Hindi yung nasa likod mo." Natawa ang lahat sa sinabi ng babae. Paano ba naman pader na ang nasa likod ni Brianna. Napa ngisi agad si Brianna, "I am sorry to misinterpret you. Akala ko kasi kausap mo yung sarili mo?" Patanung pero naintindihan ng lahat ang pasagi nito. Naisipan na lang niya na tigilan na ang babae kaya bago siya umalis.. "Ang make up kasi sa mukha hindi sa utak. Wag kang trying hard pilosopa kasi nag mumukha kang tanga. Sabagay. Hindi naman kataka taka na sa ichura mong yan, kumakausap ka ng pader. May chemistry kayo." Mula sa nak talikod na katawan ay muli niyang iniharap ang ulo, "Ba't di kaya kayo mag pakasal?" Rinig ni Adrianna ang malakas na tawanan mula sa kinalalagyan niya. Minsan kasi ang mga tao.. sila mismo ang gumagawa ng ikaka sakit ng ulo nila. Ang simple lang ng buhay. Mind your own monkey business, and I will mind mine. Pero hindi nila magawa! Napa hawak si Brianna sa kaniyang ulo at agad na napatawa.. kaka panuod pa lang kasi niya ng isang gabi yung w*****d presents na Avah Maldita hindi naman niya aakalain na mararanasan niya sa totoong buhay ang katulad ng ganun. Habang hawak ang cellphone at wallet na naka ipit sa kili kili ng may biglang kumalabit sakaniya.. napa talon naman sa gulat si Brianna.. "You made a scene." Sambit ng pamilyar na mukha ng lalake mula sa kaniya. Gusto niyang tanggalin ang salamin para titigan ito pero mas pinili niyang huwag na lang. Brianna rolled her eyes at patuloy sa pag cecellphone, "She started it." Narinig na naman niya ang isa sa pinaka matamis na tawa na narinig niya, "Stop trying so hard." That's the cue.. he made her looked at him straight throught the eyes. "Trying what?" "Miss blue eyes." She was astonished. Hindi niya halos maigalaw ang kaniyang mga paa. How the hell did he knew? "Why do you keep seeing things if you are just going to ignore everything?" That made her raises her eyebrow. "You are the woman who sees everything but talked nothing." And with that the guy left him speechless. Quite a day, in deed. Binagsak ni Brianna ang katawan niya mula sa kama. Hindi niya inaasahan na masyasong magiging mahaba ang araw niya. Nakakapagod pala talaga. She smiled to herself. She knew that everything will be okay so she decided to kept it all to her. Mas gustuhin niyang hintayin na lang yung oras na maging okay ang lahat kaysa sa ipilit sa tadhana ang kaniya. Napa ngiti siya ng may biglang pumasok sa kaniyang kuwarto na hindi man lang kumakatok, "Brianna, the whole world knows what you did." She said as she sat up in her bed. Akala niyo ba walang kaibigan si Brianna? Diyan kayo nag kakamali. She sat up immideately, "Annah, where have you been?" Ignoring what she just said. Napa iling naman ang dalaga, "The world may barely know you.. but I know you better than yourself." Napa tigil naman si Brianna sa sinabi ng sampung taon na niyang kaibigan, "Tell me what happened." Natatawa si Annah habang nakikinig sa kwento ni Brianna. Hindi siya makapaniwala sa iksi ng pasensya ng matalik na kaibigan. Oo nga't sinasadya nung babae pero sana ay pinalagpas na lamang mito ang nang yari at hindi na gumawa pa ng eksena. Naaalala niya tuloy ang iba pang nagawa ng matalik na kaibigan dahil sa iksi ng pasensya nito.. yung simpleng (oo, simple pa lang yan) pag tapon ng mga gamit sa ulo ay walang wala sa mga ginawa noon ni Brianna para ipag tanggol siya. Mga bata pa sila noon.. talagang lapitin na ng mga bully si Annah. Hindi dahil nerd siya kung hindi dahil lapitin lang talaga siya. Kung may papantay naman kasi sa ganda ni Brianna ay siguradong si Annah na yun at aminado naman ang dalaga dito.. May isang lalake na walang ibang ginawa kung hindi ang paulit ulit na hatak hatakin ang buhok ni Annah. Habang si Annah naman ay hinahayaan lang si Brianna naman ay may kapilyahan na taglay kaya walang pag dadalawang isip na ginupit gupit nito ang buhok ng kaklaseng ayaw tigilan ang matalik niyang kaibigan. May isa pang yayari na araw araw ay nakukuhaan ng baon si Annah.. kaya ang ginawa ni Brianna ay nilagyan ng mouse trap ang baunan nito para kung sakaling kuhaan ulit ito ng pag kain ay paniguradong mahuhuli niya kung sino. Nang malaman niya kung sino ay agad siyang nag pabili ng maraming candy at binuksan lahat iyo at hinayaan na langgamin ang bag nito. "Pwede ba, Annah? Stop reminiscing!" Pero patuloy pa rin ito sa pag kain ng onion rings ma dala dala sakaniya ng kaniyang matalik na kaibigan. "You have a big mouth, Brianna." She said laughing while enjoying the view downstairs. Ano pa nga ba? Edi kapilyahan na naman ni Brianna. "You'll pay big time, Brianna!!!" Mula sa baba ay hindi alam kung paano tatalon o saan pupunta ang mag iina dahil punong puno ng palaka ang kwarto nila. "b***h, don't me." Puno man ang bibig dahil sa sunod sunod na subo nito ay nagawa pa rin nitong umimik. "Akala ba nila palalagpasin ko na lang na hatak hatakin nila ang buhok ko ng hindi gumaganti?" "Annah, are you staying for dinner?" Tanung ng ama ni Brianna sa matalik na kaibigan. Gusto sanang umiling ni Annah pero mukhang kailangan niya munang pag bigyan ang mga ito. Napa irap si Brianna ng makitang tumango ang kaibigan, "Annah, can you stop funding raise for the people who doesn't deserve it?" Gustong gusto niyang mag pa kawala ng tawa dahil halata sa mukha ng mag iina na hindi naintindihan ang sinabi nito. Buong hapunan ay wala silang ibang nagawa kung hindi ang makinig sa matalik na kaibigan na mag usap. Mas gugustuhin mga nila yun kaysa sa marinig ang gabi gabi na lamang na pang lalait sakanila ni Brianna. Lahat sila ay napa balik ng tingin sa pag kain ng tumigil sa pag subo si Brianna. Hindi man sila tiningnan ay alam na nilang mag sisimula na naman ito.. kasabay ng pag patak ng butil butil na pawis ng mag iina ay inunahan ni Annah si Brianna sa pag sisimula. Kaya sabay sabay na pa buga ng hangin ang mga ito. Matapang lang naman ang mag iina kapag naka talikod at hindi alam ni Brianna ang ginagawa nila. Pero kapag kaharap na nila ito ay halos hindi na sila umubra. Kahit ni katiting na salita ay walang lumalabas sa mga bibig nila. "I miss you, Ate Bree." Nag ngitngit na naman sa galit si Brianna ng marinig mula sa kabilang linya ang bunsong kapatid. Gusto man niya nitong yakapin ay mas pinili na lang niya na kausapin ito ng mahinahon. Before a tear can even fall from her eye again.. she smiled as if her you ger sister will be able to do it, "Not as much as I miss you, Baby Cath." Eversine their mother passed away.. pakiramdam ni Brianna ay responsibilidad na niya ang dalawa niyang kapatid pati na rin ang kanilang, "Where's Ate Eyah?" Kitang kita ni Brianna kung paano nahihirapan ang kapatid niyang nakababata sa pag aalaga sa sarili sa ibang bansa at hindi niya maiwasan na hindi lalong magalit, "Ate is working her ass off just to give me a good education." She wanted to scream her pain.. but then again, she chose not to let people show how mad she is. "I will make sure na uuwi kayo dito within this month, Cath. Tell Ate Eyah na ayusin na ang mga papeles niyo diyan. I won't let them do this to you guys." Catherine Jane sat down and smiled at her sister. She knew very well kung gaano sila kamahal nito, "Ate Bree, you don't have to shoulder everything. Let me and Ate Eyah find pur way out." Ang hirap ng wala kayo dito. Ang hirap na walang na kakaintindi sa akin dito sa bahay. Ayan ang gustong sabihin ni Brianna but said these words instead, "Okay. I will trust you and Ate Eyah on this." The video call ended very quick. Ayaw kasi ni Brianna na malaman na nakikipag usap siya sa dalawa niyang kapatid. Baka lalo lang silang malagay sa alanganin. She knew her step mother very well. Kahit na duwag at ito at hindi magawang lumaban sakaniya ay paniguradong ang mga kapatid ang babalikan. She close her eyes and drifted to sleep... Sa kabilang dako naman ay ang lalakeng kanina pa ang malaki ang problema. Hindi niya alam kung paano na naman aayusin ang gulong ginawa ng dalaga. Gusto na niyang mag pakilala ka agad dito pero may pumipigil sakaniya.. natitigilan siya sa tuwing makikita ang pag pigil mg dalaga sa mga luhang gustong gusto ng kumalawa mula sa kaniyang mga mata. "Hindi na muna siguro ngayon." Bulong niya mula sakaniyang sarili. "Dude, stop talking to yourself." Napakamot sa batok ang binata ng maaalala na kasama niya ang isa sa pinaka maingay na taong nakilala niya.. saglit nga. Tao nga ba? Nauna siya sa pag lalakad at dumerecho na pabalik ng kanilang bahay, "Stop following me around, Bro." Hindi nga rin niya maintindihan sa isang to kung bakit ba naman sa dami ng diwatang pwedeng sundan bakita siya pa? "Because you are a Fairypotted?" Patanung ngunit halata sa boses nito ang halong pang aasar sa binata. (Fairypotted: a human with special case; a human who has been chosen to be a fairy until his/her duty is finished; a fairy guardian) Sinamaan niya ng tingin ang lalake.. tumawa ito tsaka lang napag pasyahan na umalis na. Naka hinga naman ng maluwag ang binata. Noong una ay hindi siya makapaniwala na bakit sa dami ng tao siya pa ang mapipili. Pero sa kinalaunan ay natutunan na rin naman niya itong tanggapin. Wala namang mawawala sakaniya.. mag eenjoy pa siya. "You are home." His mommy kissed him in the cheek at agad itong niyakap ng mahigpit.  "Nako, napaka lambing naman talaga ng anak ko." She said with full of energy. "Narinig ko na naman ang halinghing ng asawa ko kaya alam kong nandito ka na." Agad naman na lumapit dito ang binata ang nakipag biruan ng suntukan sa ama. Sabay sabay silang kumain habang pinag kekwentuhan ang nang yari sakanila sa mag hapon kaya hindi maiwasang hindi masagi sa isip ng binata ang lungkot na mayroon sa mata si Brianna kanina habang kumakain ng hapunan. Puro na lamang ito lungkot, poot, at sakit. Hindi na niya magawang makitaan ito ng kapayaan na bagay sa kulay ng kaniyang bilugang mata. Tumikhim ang Daddy niya kaya lang siya nabalik sa pag kain. Kunyaring nakikinig sa usapan ng magulang pero sa totoo lang ay ginugulo pa rin ng dalaga ang isip niya. Hindi man niya alam kung bakit kailangan niya itong bantayan pero sa tagal ng pag sunod niya dito ay mas ginusto pa niyo itong makilala ng lubos. "Binata na anak natin." May pag kukunyari pang pag iyak ang ginang. Nang mapansin sila ng kanilang anak ay sabay silang natawa. Kumunot naman ang noo nito, "Isa lang ang dahilan kung bakit nagiging ganyan ang reaksyon ng lalake sa harap ng pag kain." Nag katinginan muna ang mag asawa bago sabay na nag salita, "Dahil sa babae." Halos mabulunan ang lalake sa narinig. Kaya naman agad na nakumpirma ng mag asawa ang iniisip at laking tuwa, "Akala ko talaga bading ka, Raffy." Lalong nabilaukan ang binata sa sinabi ng Ina na ikinatawa naman ng sobra ng kaniyang ama. Natigil sila sa pag tawa ng pag katapos maka inom ng kanilang anak ay agad itong tumayo na halata naman na may malalim na iniisip. Ano nga kaya? "I wanted to save you from your misery.. but will you let me?" Padala niya sa hangin patungo sa dalaga. Hindi niya alam kung bakit niya ginawa ang bagay na yun. Pero yun ang gusto niyang sabihin sa dalaga habang hawak hawak sa kaniyang mga bisig. "How I wish this feelings is just temporary." Sa hindi sinasadyang pag kikita ay may kung anung narinig si Brianna mula sa mga hangin. Napa sapo naman sa noo ang lalake dahil sa nang yari. Kahit kailan talaga palpak ang binata! Nag tama ang mga tingin nila pero pareho na tinanggal agad iyon. Katulad ng araw araw.. suot na naman ni Brianna ang sun glasses niya. Tinatanggal niya lamang ito kapag nasa loob na sila sa classroom dahil matutulog na siya sa lahat ng klaseng mayroon siya. Wala namang makaangal na mga professor sa pag tulog na ginawa nito. Dahil totoo namang matataas ang nakukuhang grado kahit ma puro pag tulog ang gawin sa loob. Imbis tuloy na manliit ang tingin sa sarili ng guro ay lalo pang tumaas ang kumpyansa sa sarili dahil sa kahit tulog ang mag aaral niya ay may naiintindihan pa rin sakaniya. Sa di kalayuan ay may naka masid na naman sa dalaga kaya napa taas siya ng ulo at ang lahat namanng atensyon ay nalipat sakaniya. Mas sanay kasi sila na tulog ito. Tumunog ang malakas na doorbell na hudyat na mag sama sama ang lahat. Habang hinihintay ni Brianna si Annah ay may natanaw siya mula sa malayo. Hindi siya makapaniwala sa nakikita. Hindi man nito gustong maniwala ay parang nanadya talaga ang lalake na ipakita sakaniya ang pang yayari. Napatakbo siya papalayo sa nakita.. pilit kinakalimutan ang pang yayari. Hindi na rin niya naalala kung bakit siya naroon. Sa sobrang takot na baka makahalata ang lalake na nakita siya nito ay napa bili tuloy siya ng kape ng wala sa oras.. Kahit papaano ay naibalik na niya sa sarili ang katinuan at pilit kinalilimutan ang nang yari. Pero sa tuwing gagawin niya yun ang tanging bumabalik lang sa ala ala niya ay ang mukha ng lalakwng naka ngiti mula sa kaniya na may kulay asul na makinang na pakpak. Nangingilabot siya.. Pero agad naman na nawala ito sa isip niya ng tumunog ng malakas ang cellphone. Dun niya naalala ang unang pakay niya.. si Annah. Tumawag ito para sabihin na hindi siya makakapasok agad dahil sa taas ng lagnat. Gustong murahin ni Brianna ang dalaga dahil chempo pa talaga ngayong araw pero hinayaan na lang niya para makapag pahinga. Paulit ulit niyang ibinalik ang hangin mula sa katawan niya. Kaya pakonti konti ay muli niyang nararamdaman ang mga tuhod niya mula sa pang lalambot nito. Daig pa ng mga jelly ace ang mga tuhod niya sa sobrang lambot. She tried to calm herself by music. It is really soothing. It worked. Kaya naman ay taas noong muling nag lakad si Brianna mula sa nag kukumpulang mga estudyante sa daan. Gusto niyang awayin pero mas pinili niyang tumahik na lang. All eyes were on her while she was walking inside the school auditorium. Hindi naman siya ang punong abala pero lahat ng atensyon ay nasa kaniya. Bakit nga ba? Brianna got the looks that you wish you'll have and a body to die for. What's more to you if you are not as pretty as her? She sat there quietly zipping her coffee.. but the people around her announced that she has arrived. The queen you should never touch and talk to. You can't even look her in the eyes.. because if you do? Mag handa ka na. The blue high waist skirt below the knee and white long sleeves and with an initial of "CU" with matching blue ribbon and a black long 3 inches boots with her beloved Gucci bag suited her very well. An effortlessly classy looking matches her sweet face. Who have known that this young lady right here with a black hair has a... sharp tongue. Lahat natahimik ng may isang lalaking kulay asul ang buhok ang umakyat sa stage naka suot ng blue na pantalon at puting long sleeve at asul neck tie while holding a lot or papers and microphone. Prim and proper kumbaga. Kagalang galang tingnan ang binata. While the man is doing his speech the only noise you can hear is the sounds of a stiletto coming from the back. As usual.. Brianna Mirabelle with her wala pa akong ginagawa bakit ganyan na kayo maka tingin? kind of look. Yes, everyone is avoiding her. As much as possible.. hindi nila talagang gustong makita si Brianna. Who would want to talk to her who knows how to bury people alive with her words? A person who can kill a person with a word!  "Good morning, students!" She smiled brightly. Hindi nila maintindihan kung babati ba sila pabalik o hahayaan na lang si Brianna with her huge smile! "Welcome back to Chance University! Where people enjoys my company." Halos lahat ay nakaramdam ng pag taas ng balahibo sa biglang pag babago ng emosyon nito.  She returned the microphone to the rightful owner and before she can finally go back to where she is seated.. the man beside her grabbed her from her hand and gave her the sweetest smile, "Welcome back, Miss Wolbert." He winked at her. Her knees was numb. Hindi niya alam paano siya bababa sa stage. Her whole body is trembling not because of his winked or his smile.. but because Brianna is sure with what she saw.