รถหรูหราราคาแพงแล่นบนท้องถนนอย่างไร้จุดหมายปลายทาง ปุ้ยลูกน้องคนสนิททำหน้าที่สารถี เขาไม่กล้าถามเจ้านายจะไปที่ไหน เจ้านายคงอยากมีเวลาอยู่กับตัวเอง ร้องไห้เสียใจอย่างหนักแล้วทุกอย่างจะดีขึ้น ปุ้ยมองกระจกหลังเป็นระยะ ๆ เห็นเจ้านายร้องห่มร้องไห้ สักพักหนึ่งไทเกอร์นั่งเอนหลังพิงเบาะหลับตานิ่ง ๆ จากนั้นก็ไม่ได้ลืมตาขึ้นมาอีก ไม่ได้หลับ แค่อยากอยู่ในโลกมืด ๆ ที่จากนี้ชีวิตของเขาจะเป็นแบบนั้น
สี่ชั่วโมงกับการอยู่บนรถ ไทเกอร์ลืมตาขึ้นมองทิศทางถนนแล้วเอ่ยกับลูกน้อง “ไปคาสิโน”
“ครับ” รับคำสั่งมาแล้วปุ้ยจึงเปลี่ยนเส้นทางมุ่งหน้าไปยังคาสิโน
เมื่อมาถึงเขาก็สั่งลูกน้องเอาเครื่องดื่มมาให้ จัดการนั่งดื่มคนเดียวตามนิสัยที่มีเพื่อนแต่ไม่ได้สนิทสนมขนาดที่จะเล่าปูมหลังชีวิตให้ใครฟัง การที่ต้องอยู่คนเดียวในเวลาแบบนี้มันก็เลยแย่ไม่น้อย
ไทเกอร์ดื่ม ดื่ม ดื่ม หมดสั่งใหม่อยู่อย่างนั้นหลายรอบ กระทั่งตอนนี้เขาน็
