Gözümü açtığımda ablam çalışma masamın sandalyesine oturmuş, bacak bacak üstüne atmış ve üste attığı bacağı sallıyordu. Birden korktum ve sıçradım.
“Korkun mu benim başına buyruk kardeşim?” dedi gözleri yuvalarında çıkmış bir halde. Ne olduğunu anlayamadansa konuşmaya devam etti
“Gecenin bir yarısı sokağa çıkmaktan korkmuyorsun ama ablanı karşında görünce korkuyorsun çok ilginç!” dedi ve oturduğu sandalyeden ayağa kalktı. Tam kapıdan çıkarken ekledi
“Çabuk kalk bana olan biteni anlatacaksın”
Of dedim içimden. Bu sabah Ali’yle olanları düşünüp mutlu uyanmak istemiştim, öyle hayal etmiştim ama anlaşılan ablama yakalanmıştım ve ne yazık ki buna izin vermemişti.
Banyoda yüzümü yıkadıktan sonra mutfağa geçtim. Cumartesi olduğu için işe gitmemişti. Kahvaltıyı hazırlamış çayları döküyordu be
