"ปล่อยนะคะ!" พิงแน่นิ่งไป เขาซบใบหน้าหล่อเหลาลงแนบกับอกอวบอิ่มของเธอ วงแขนกำยำโอบรักร่างบางไว้แน่น กลิ่นหอมละมุนจากร่างกายของเธอทำให้พิงเคลิบเคลิ้ม เขาปิดเปลือกตาลงและฟังเสียงหัวใจของเธอ
"ไหนๆคุณก็เกลียดผมแล้ว ถ้าผมทำอะไรคุณอีกก็คงไม่เกลียดไปมากกว่าเดิมใช่หรือเปล่า?" พิงถามเสียงแผ่วเบา
"อย่าทำจะดีกว่าค่ะ" เธอพยายามผลักเขาออก
"ทำไม?"
"เพราะความเกลียดมันมีหลายระดับไงคะ อย่าบังคับให้ฉันต้องหนีไป" พิงหยัดกายขึ้นนั่งตัวตรง เขาจ้องมองน้ำตาของคนตัวเล็กที่กำลังไหลออกมา
"ขอโทษ..."
"ขอโทษแล้วมันก็ไม่ได้ทำให้ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม!"
"ถ้าหมายถึงเรื่องนั้น...ผมดีใจที่ได้เป็นคนแรกของคุณ" ยิ่งเขาพูดเรื่องนี้ยิ่งทำให้ใบหน้าสวยร้อนผ่าวเพราะความอับอาย
"คุณคิดถึงแต่ความต้องการของตัวเอง! คิดถึงแต่ความสุขของตัวเอง มักมาก คุณคงทำแบบนี้กับผู้หญิงไปทั่วสินะ! อึก ฮือออ"
"ที่ร้องไห้เพราะกลัวผมทิ
