ตอนที่ 9
970 Words
แสนรักบ่นทันทีที่ลืมตาขึ้นมา เธอลุกขึ้นนั่งแล้วถอนหายใจแรง
“เหนื่อยมากเหรอครับ”
“เหนื่อยสิคะ พี่หมอไม่เหนื่อยหรือไง”
หลังจากวันนั้นที่เขาบังคับให้เธอเรียกเขาว่าพี่หมอ แรก ๆ แสนรักก็กระดากปาก แต่พอเรียกบ่อย ๆ เธอก็ชินปากไปแล้ว
“เหนื่อยครับ แต่เพื่อเมีย เพื่อพ่อตาแม่ยาย พี่ทนได้”
แสนรักมองค้อนคนที่เพิ่งจรดลายมือชื่อในทะเบียนสมรสร่วมกับเธอเมื่อเช้านี้ พอตกบ่ายมา ก็เรียกเธอว่าเมียแล้ว นี่ยังไม่ผ่านพิธีฉลองสมรสตอนค่ำเลยนะ
“ถ้าพี่หมอจะแต่งงานอีกที รักขอแนะนำว่า แค่ผูกข้อมือกับจดทะเบียนสมรสก็พอแล้วนะคะ อย่าหาทำให้มันใหญ่โต เพราะเหนื่อยมาก”
“แล้วรักล่ะ ถ้าแต่งอีกที จะจัดแบบไหน”
“รักไม่แต่งแล้วค่ะ แต่งครั้งเดียวพอ”
“งั้น... พี่ก็ไม่แต่งอีกแล้ว แต่งครั้งเดียวก็พอแล้วเหมือนกัน”
แสนรักมองสบตาคม เธอรู้สึกเหมือนในแววตาของเขา จะมีความหมายบางอย่างซุกซ่อนอยู่
ก๊อก ๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ทั้งสองหันไปมองประตูพร้อมกัน
“ไปแต่งตัวกันเถอะครับ ค่ำนี้มีงานใหญ่รอเราอยู่”
แสนรักถอนหายใจเฮือกใหญ่ “เสร็จงานแล้ว รักจะนอนทั้งวันทั้งคืนเลย” …
ตอนที่ 4
เรื่องสยองคืนเข้าหอ
เป็นงานฉลองสมรสที่ยิ่งใหญ่ไม่น้อยไปกว่า งานฉลองสมรสของแสนกล้ากับกมลฉัตร งานแต่งลูกสาวคนเล็กกำนันไสว มันต้องยิ่งใหญ่อลังการแบบนี้แหละ ถึงจะสมฐานะ
กว่างานจะเสร็จสิ้นก็ดึกมากแล้ว เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวถูกมอมเหล้าไปหลายแก้ว ฝั่งเจ้าบ่าวนั้นยังครองสติได้ แต่เจ้าสาวเมาคอพับคออ่อน พูดลิ้นพันกัน ฟังไม่รู้เรื่องแล้ว
พอได้เข้ามาอยู่ในห้องหอด้วยกันอีกครั้ง แสนรักจึงไม่สนใจว่าใครจะนอนเตียง ใครจะนอนโซฟา นาทีนี้ วางเธอลงตรงไหน เธอก็หลับได้ทุกที่
หมอวินถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อเห็นสภาพเจ้าสาวในคืนเข้าหอ ขนาดเขาช่วยดื่มแทนไปหลายแก้ว เธอยังเมาขนาดนี้ หากเธอต้องดื่มเองทุกแก้ว เธอน่าจะหลับตั้งแต่งานเริ่มแล้ว
ร่างสูงนั่งลงบนเตียง เขายิ้มขำ เมื่อมองสภาพเจ้าสาวของเขา เธอนอนกางแขนกางขาเต็มเตียง ทั้งที่ยังสวมชุดเจ้าสาวแบบเกาะอก กระโปรงยาวฟูฟ่อง
“รัก... อาบน้ำก่อนดีไหมครับ”
“ไม่ดีค่ะ รักจะนอน รักง่วง”
“งั้นก็เช็ดเนื้อเช็ดตัวสักหน่อย เปลี่ยนมาใส่ชุดนอนดีกว่า จะได้นอนสบายตัว”
“ไม่อาว... ขี้เกียจ” แสนรักพูดด้วยน้ำเสียงยานคาง
“พี่ทำให้ก็ได้ รักโอเคไหม”
แสนรักลืมตาขึ้น เธอมองหน้าเจ้าบ่าวด้วยดวงตาปรือปรอย
“ไม่โอเคค่ะ เดี๋ยวพี่หมอแอบจับนมรัก”
หมอวินยิ้มขำ “ไม่จับหรอกน่า”
“ไม่จับนม แต่จะจับหอยใช่ไหมคะ ไม่เอา ไม่ให้จับ ของรักของหวงของรัก”
“หวงขนาดนั้นเชียว”
“หวงสิคะ รักไม่เคยให้ใครจับเลยนะ แล้วก็ตรงนี้ด้วย” แสนรักแตะนิ้วชี้ลงบนกลีบปากอิ่ม “พี่หมอน่ะ เป็นผู้ชายคนแรกเลยนะที่จุ๊บปากรัก คนนิสัยไม่ดี”
หมอวินเอนกายลงนอนตะแคง เขาเอามือเท้าแก้ม ตาคมจับจ้องดวงหน้านวลแดงก่ำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
“ก็รับผิดชอบด้วยการแต่งงานด้วยแล้วไงครับ”
“แต่งแล้วก็หย่า”
“ไม่เคยบอกว่าจะหย่าสักหน่อย”
“จะอยู่กันจนแก่เฒ่าเลยเหรอคะ”
“ครับ”
แสนรักกะพริบตาปริบ ๆ เธอห่อปาก สีหน้าตื่นเต้นตกใจ
คนที่มองหน้าเธออยู่ถึงกับใจเต้นแรง เจ้าสาวของเขาน่ารักเกินไปแล้ว
“อดทนได้เหรอคะ”
“อดทนเรื่องอะไรครับ”
“ก็... อดทนไม่จูบ ไม่จับนม ไม่มีเพศสัมพันธ์”
“ไม่เห็นต้องอด” หมอวินว่ายิ้ม ๆ
แสนรักรีบลุกขึ้นนั่ง เอาสองมือมาปิดเต้าอวบ เธอหรี่ตามองเจ้าบ่าวอย่างไม่ไว้ใจ
“พี่หมอจะใช้กำลังบังคับเหรอคะ”
หมอวินลุกขึ้นนั่ง เขามองสบตาคู่สวย
“ไม่เห็นต้องใช้กำลังเลย”
“ถ้าไม่ใช้กำลัง รักไม่มีทางยอมหรอก”
“จริงเหรอครับ”
“จริงสิคะ”
“ลองไหม”
“ลองอะไรคะ”
“ก็ลองให้พี่จูบอีกที”
“จูบเหมือนวันนั้นเหรอคะ”
“ไม่เหมือนครับ วันนั้นพี่ไม่ได้สอดลิ้นเข้าไปในปากรักสักหน่อย ถ้าพี่สอดลิ้นเข้าไปในปากรัก รักจะต้องอ่อนระทวย ยอมให้พี่ทำทุกอย่างแน่นอน”
“ม่ายมีทาง” แสนรักพูดน้ำเสียงยานคาง ทั้งส่ายหน้าด้วย
“รักจะอดใจไหวเหรอ”
“ไหวสิคะ”
“พี่ไม่เชื่อหรอก”
“ไม่เชื่อก็ลองดูสิคะ”
แสนรักยกสองมือขึ้นจับใบหน้าหล่อเหลา เธอมองสบตาคมอย่างท้าทาย
“ลองจูบรักอีกสิคะ สอดลิ้นเข้ามาเลย รักไม่มีทางอ่อนระทวยแน่นอน”
หมอวินอมยิ้ม “รักเป็นคนบอกให้พี่จูบเองนะ”
“ค่ะ จูบรักสิคะ”
จริง ๆ ก็ไม่อยากเอาเปรียบเจ้าสาวหรอก แต่เพราะเธอน่ารักน่าแกล้ง ปากอิ่มก็น่าจูบมาก ๆ และเขาก็รู้ด้วยว่า ปากของเธอนุ่มเนียนเพียงใด
หมอวินประคองดวงหน้านวลไว้ในสองมือ เขารั้งรออยู่ครู่หนึ่ง เผื่อเวลาให้เธอเปลี่ยนใจ ทว่าเจ้าสาวคนสวยกลับพริ้มตาหลับลง แถมยังเผยอปากน้อย ๆ รอคอยให้เขาจูบ เขาจึงไม่ลังเลอีกต่อไป
- Writer
