บทที่ 20 ความรู้สึก
สองอาทิตย์ผ่านไป
สายลมพัดเอาความหนาวมาปะทะร่างบาง มนลดาทอดสายตามองไปเบื้องหน้าที่มีแสงไฟสลัว ผู้คนเริ่มลดน้อยลง ถึงแม้ตึกที่เธออยู่จะเป็นเขตท่องเที่ยว แต่ก็หนาแน่นแค่ตอนกลางวัน เมื่อถึงตอนค่ำทุกอย่างก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง มือเล็กถือแก้วไวท์แดง เธอควงแก้วหมุนเล่นไปมา บนดาดฟ้าของตึกร่างเล็กเดินมาหย่อนสะโพกงามลงบนแปลไม้ตัวใหญ่ เธอสวมชุดนอนสีชมพูอ่อนผ้าเนื้อบางมีเสื้อคลุมผ้าลื่นมันวาวสวมทับอีกชั้นแต่มันไม่ได้ปิดความเซ็กซี่ของเธอได้เลย
พาธีร์ไปต่างประเทศอาทิตย์กว่าแล้ว เขาไม่ติดต่อมาหาฉัน ไม่รู้ตอนนี้เขาจะทำอะไรอยู่นะ นี่ฉันกำลังคิดถึงเขาอยู่ใช่ไหม
กริ๊งงง กริ๊งง
"ว่าไงจ๊ะ"
(อยู่ไหน วันนี้ไปตี้กัน)
"ที่ไหน"
(ที่เดิม ให้ไปรับไหม)
"อีกชั่วโมง เจอกัน" หลังจากฉันวางสายจากเพื่อนสนิท แก้วไวท์แดงถูกยกขึ้นดื่มรวดเดียวหมด เท้าเล็กก้าวเดินไปยังห้องนอนเพื่อเตรียมตัวออกไปท่อง
