The Yellow Ribbon Of Danwon (On-going) (Tagalog)

He waited..

Episode 5;

Patuloy lang sila sa pagku-kwentuhan habang kumakain. Mama received too much compliment because of being the best cook today.

"Jean, tumatawag si Lea sa Imo, may paguusapan ata kayo." Tumingin ako kay Mama na hawak-hawak ang laptop ko bago iniabot sa akin. Kaagad kinuha iyon ni Hyun bin at ito na ang nagbigay sa akin.

Kumuha ako ng maliit na upuan bago ipinatong ang laptop at sinagot ang video call in Lea. Imo is an online platform that have the ability to communicate with another person who is living overseas where sss nor messenger can't be connected. Para siyang Skype pero para sa akin ay mas madali itong gamitin.

"Jean!!" Malakas na sigaw ni Lea kaya't napatingin sa akin ang mga kaklase ko, simpleng itinuro ko ang laptop kaya nagpatuloy sila sa pagkain.

"Ang annoying, Lea." Natatawa kong sabi habang kumakain, she pouted.

"Pahingi! Ano iyan?" Nakanguso pang saad nito sa kinakain ko.

"Tteokbokki, punta ka dito, dali." Napasimangot naman ito at masamang tumingin sa akin.

"May kasama ka ba? Ba't parang ang ingay?" Nagtataka nitong tanong at parang ewan na lumilinga sa screen.

"Irereto na ba kita?" Natatawa kong tanong.

"Pillipin-eseo on chingu-ingayo? bol su issseubnikka?" (Is that your friend from the Philippines? Can we see it?) Sumang-ayon ang lahat sa sinabi ni Hyun Ki, he actually look alike of Lee Do-Hyun, one of the character on Sweet Home.

"Okay," matipid kong sabi.

"Nandito kaklase ko, gusto ka daw makita." Nanlalaki ang mga itong umalis sa screen para siguro magbihis at mukha siyang ginahasa kanina dahil lukot-lukot ang damit niya at parang hindi pa sinuklay ang buhok niya.

"Bwisit ka hindi ako prepare!! Wait!! May gwapo ba diyan?!"

"Pwede na, pasok naman sa taste mo." Natatawa kong sambit bago iniharap ang laptop sa aking mga kaklase. Sakto naman at bumalik na siya sa pagkakaupo sa harapan ng laptop niya.

"Annyeonghaseyo!" Sabay-sabay na sabi ng mga kaklase ko, napailing na lang ako ng makitang nakaliptint pa ito, kahit kailan talaga ay napakaarte.

"Hello! Annyeonghaseyo! Jal jinaeseyo?" (How are you?) Maliit akong napangiti ng makitang hawak nito ang kanyang cellphone at mukhang nags-search.

"Ulineun gwaenchanh-ayo," (We're fine,)

"You are pretty too just like Aen," may slang na puri ni Hyun Ki, isa sa mga kaibigan ni Hyun bin.

"Enebe.." Nandidiri akong tumingin sa screen dahil sa sinabi ni Lea. Pinandilatan ko siya ng mata pero tinawanan niya lang ako.

"Thank you, ahm you all look good looking with your uniform!" Natigil ito nang may pumasok sa kwarto niya at nakita si Lester, pinsan niya, na may bitbit na malaking box.

"Hoy! Lea, dumating 'yung package para kay—" napahinto ito at napatingin sa screen at matamis na ngumiti bago kumaway.

"Hi, Jean!! May dumating na package para sayo kaso wala ka, alam mo naman na dito naka-address ang mga ano mo sa social media." Bahagya akong tumango, tinulak ni Lea ang mukha niya sa screen kaya bigla na lamang nagdilim at mukhang nagrambulan na silang dalawa.

"Mianhabnida," (Sorry about that,) Paghingi ko ng pasensya bago binaba ang laptop dahil namatay na din ang tawag.

"You're uhm..really close to her.." hindi pa siguradong saad ni Hyun Bin kaya napatingin ako sa kanya at bahagyang tumango.

"She was my childhood friend, we grow up together, have our own business together. Like right now, leaving Philippines means leaving her behind but she didn't make me feel that we're far for each other." Dahan-dahan kong sabi para maintindinhan nila. Kaagad naman silang ngumiti.

"Your friendship is so strong," ani Seok Mi, tumango ako bilang pagsang ayon.

After our dinner they bid their goodbye to us so I started doing my stocks and the orders for resin on our OS after cleaning the sala.

Binuksan ko ang bintana at tumambad sa akin ang madilim na gabi kaya wala sa sarili ay napatingin sa kalangitan. Walang bituin doon, mukhang bihira lang makita ang mga ulap at bituin tuwing umaga at gabi dito.

"Pst! Pst!" Kumunot ang noo ko at lumingon sa paligid, hindi ko na lang pinansin at bumalik sa ginagawa hanggang sa may makita akong ilaw na tila kabubukas pa lamang.

"Pst! Aen..." napatingin ako sa bintana at nakita si Hyun Bin? Oh, I forgot, we're neighbors nga pala.

"Wae ajigdo kkaeeo issni?" (Why are you still awake?) Mahina nitong bulong habang nakalabas pa ang kanyang ulo na sa tingin ko ay bintana ng kwarto niya.

"Sa-eob," (Business,) madahan naman itong tumango. Hindi na ito muling nagsalita kaya nagfocus ako sa paggawa ng order. Mabilis akong madistract kapag may kumakausap sa akin at ang kalalabasan noon ay panget ang gawa ko o wala akong magawa.

I look at the wall clock and see that it almost 10 in the evening, kaya pala nangangalay na ang pang-upo ko dahil anong oras na din. Malapit na din naman akong matapos, tatlong resin na lang bago ko sila ilagay sa box. Nakahilera kasi sila sa desk at sa higaan ko, even on my study table sa sobrang dami tapos nakapatong iyong receipt sa ibabaw nila.

I stretched my arms when I finished doing all the orders. I texted Lea saying that I finish it, mukhang hindi na ako makakaggawa ng stocks dahil anong oras na din bukod doon ay nakatoka siya sa freebies namin lalo na iyong maraming order, siya iyong nagp-print ng stickers at thank you cards.

Tumayo ako at nagpagpag ng damit bago napatingin sa bintanang halos katapat lang noong akin, ang kaibahan lang ay may maliit na sliding door doon sa gilid kaya pwede kang lumabas, its look like a fire exit. Hindi inaasahan na makita si Hyun Bin sa labas habang nakaupo sa sahig at may hawak na libro.

He is still awake at this hour?

I shook my head before I put the accessories on the box and put it again on the plastic where the parcel make it in good condition before shipping it to the HQ.

After putting all the resin on the box, I fix my things and organized it again. I received a reply on Lea saying that she's printing the stickers. Mahirap sa aming dalawa ang nangyari sa paglipat ko dito dahil naaapektuhan ang business namin at hassle din lalo na't siya ang nagh-handle ng order, need pang i-package dahil sa ibang bansa galing. I'm doing my best so that I will not make her feel that we're not a partners anymore.

"Kkeutnass ni?" (Are you done?) Napatingin ako kay Hyun Bin na muling nagsalita na may hawak pa din palang libro hanggang ngayon.

"Ne? Wae?" (Yes? Why?) Tumikhim ito at nagiwas ng tingin kaya napakunot na lang ang noo ko.

I was about to lock the window when he call my name again.

"Aen? I sigan-e bakk-eseo meog-eul su iss-eulkkayo?" (Can we possibly eat outside at this hour?) Natigilan ako at naguguluhang tumingin sa kanya pero nakayuko lang ito habang mamula-mula ang kanyang tainga.

"Wae?"(Why?) Tanong ko.

"Nevermind, good night." Mahina nitong saad at maglalakad na sana papasok sa sliding door.

"Jamkkan, kondo geuneun eottae? I sigan-e sayonghal su issseubnikka?" (Wait, how about corn dog? Is it available at this hour?) Muli siyang napaharap at madahang tumango. Lea said corn dog was one of the best korean street food here and I want to try it.

"Nalang gat-i gagess ni?" (Do you perhaps join me?) Malumanay kong tanong. Mukha pa itong nagulat at napaiwas ng tingin.

"Uh..ne?" (Yes?) I chuckled before nodding.

Lea said something earlier about having friends here in South, Korea. I was not comfortable on having a friend that have different nationality on me, its kinda creepy. I'm new in this environment and many what ifs enter in my mind, however, I can't have friends with those what ifs.....

Hyun Bin was one of those person who is willing to make me part of his circle of friend or I could say to be one of his friend rather..He make me feel it.

"One thing is for sure, Jean. Wala na silang pakialam kung ayaw mo silang maging kaibigan dahil hindi ka kawalan. Sino ang mawawalan? Magiisa? Ikaw pa din...just make your self comfortable, sila na ang lalapit para sayo." That's what Lea said and I'm willing to have him as a friend.....