16 สงสาร
1287 Words
Ep 16 สงสาร Nc!
หลังเลิกเรียนริสากำลังจะเดินผ่านรั่วบ้านแต่ทว่ากลับมีมือของใครบางคนดึงตัวเธอไว้!
"อ้ะ!พี่ติน" ริสาตกใจมาก ไม่คิดว่าตินจะตามมาถึงบ้านของเธอ แล้วเขาตามเธอมาทำไม!
"ตกใจมากหรอที่เห็นฉัน"
"พะ..พี่ตินตามสามาทำไมคะ"
"เหอะ!" ตินผลักริสาเข้าไปในบ้านแล้วจัดการล็อคประตู ก่อนจะกระชากตัวของเธอเข้ามาใกล้ๆ "เธอคุยอะไรกับพราว"
"ปะ..เปล่าค่ะ ไม่ได้คุยอะไร"
"ตอบมาสิวะ!เธอคุยอะไรกับพราว!!" ตินตะคอกเสียงดังลั่นทำเอาอีกคนแทบอยากหายตัวไปจากตรงนี้ ริสาเหลือบเห็นแววตาวาวโรจน์ของตินแล้วก็อดกลัวไม่ได้ ตินเป็นผู้ชายที่โมโหแล้วน่ากลัวมาก "จะบอกมั้ย"
"..." ริสาเม้มปากจนเป็นเส้นตรงแล้วจ้องมองหน้าหล่อเหลาผ่านแว่นหน้าเตอะ "สาบอกไม่ได้ค่ะ"
"จะไม่บอกจริงๆใช่มั้ย" ตินย่างสามขุมเข้ามาเรื่อยๆด้วยท่าทางน่ากลัว เขาขบกรามแน่นด้วยความโกรธพราวกับริสาต้องแอบคิดไม่ดีไม่ร้ายกับไอริสแน่ๆ และถ้ามันผู้ใดแตะต้องไอริสแม้แต่ปลายเล็บ ชีวิตของมันไม่มีความสุขแน่!
"พะ..พี่ตินออกไปนะ!"
"ถ้าไม่บอกก็ต้องเจออย่างนี้"
แคว่กกกก!!!
"กรี้ดดด!!!" ชุดนักศึกษาถูกฉีกกระชากออกจากกันจนขาด ทำให้ร่างทั้งร่างของริสาเหลือเพียงชุดชั้นใน เธอพยายามเบี่ยงตัวหลับแต่กลับโดนมือใหญ่ล็อคตัวไว้แล้วดันร่างของเธอติดกับผนัง
ตินแสยะยิ้มแล้วปรายตามองเรือนร่างของริสาที่สวยงามไม่แพ้ไอริส ยัยแว่นนี่ซ่อนรูปจริงๆ!!แถมหน้าอกหน้าใจนั้นก็อวบอัดน่าจะคัพเดียวกับไอริส เขาไม่ได้ชื่นชมอะไรหรอกนะเพราะไอริสคือที่หนึ่ง!
"พี่ตินอย่า!!"
"คนที่คิดไม่ดีกับไอริสมันต้องเจอแบบนี้!"
พรึ่บ!
ตินพลิกร่างเล็กหันหน้าเข้าผนังแล้วกระชากแพนตี้ตัวน้อยออกพร้อมดันร่างของเธอไว้ ริสาดิ้นเป็นพัลวันเพื่อเอาตัวรอดจากเงื้อมือของติน เขารูดชักแก่นกายสองสามรอบแล้วดันเข้าไปในช่องทางรักอันแสนคับแคบทันที
ซ้วกกกก!!!
"โอ้ยยย!!!"
"อ้าสสสส~ ไม่บอกมันต้องเจอแบบนี้"
ปึก!!ปึก!!ปึก!!
ตับ!ตับๆๆๆ!!!!
ตินอัดโพกสอบอย่างหนักหน่วงในขณะที่อีกคนร้องระงมด้วยความเจ็บริสาอ้อนวอนซ้ำแล้วซ้ำเล่าแต่ตินไม่ฟัง เขากระแทกเข้ามาหนักๆจนร่างของเธออัดกับผนัง ตอนนี้ริสารู้สึกจุกหน่วงไปหมดทั้งร่าง ทำได้เพียงกำหมัดแน่นๆ
พั่บ!พั่บ!พั่บ!พั่บ!
"จะบอกมั้ย!!"
"อะ..อึก!!"
พั่บ!พั่บ!พั่บ!พั่บ!
"คนที่มันคิดไม่ดีกับไอริสต้องเจอแบบนี้!!"
พายุพัดโหมดกระหน่ำอย่างรุนแรงจนริสาแทบเป็นลมสลบไป แข่งขาของเธออ่อนแรงจนแทบยืนไม่อยู่ ตินคงโกรธที่เธอกับพราวพูดถึงไอริส แต่ทำไมความผิดมันถึงมาตกอยู่ที่เธอคนเดียวล่ะ
"ฮึก..ฮื้อๆๆๆ พอได้แล้วพี่ติน สาเจ็บ ฮื้ออๆๆๆ"
"เจ็บก็บอกมาสิวะ!!"
"อึก!!สะ..สาบอกไม่ได้ ฮื้อออ!!!"
"งั้นก็เจ็บต่อไป!!"
ตินกระแทกกระทั้นแก่นกายเข้ามาไม่ยั้ง เมื่อมองเห็นแผ่นหลังเปลือยของริสาแล้วทำให้เขานึกถึงไอริส แผ่นหลังชั่งละม้ายคล้ายกันมาก นั่นมันยิ่งทำให้อารมณ์ของเขาพุ่งปรี้ดเมื่อนึกถึงหน้าของผู้หญิงคนที่เขาพึ่งขอเป็นแฟน
เขาไม่ได้นอกใจไอริสแต่สิ่งที่เขาทำอยู่เพราะต้องการสั่งสอนคนที่ไม่หวังดีกับไอริส และยัยแว่นนี่ไม่มีทางแทนที่ไอริสได้!
กว่าพายุจะพัดผ่านไปริสาร้องไห้จนเสียงแหบแห้ง เธอทรุดตัวลงหลังตินถอนแก่นกายออก เขารูดชักน้ำสีขาวแตกใส่หน้าเธอจนเลอะแว่น ภาพของเขาถูกเบลอด้วยคราบน้ำรัก
"คนที่ฉันจะปล่อยในมีเพียงไอริสเท่านั้น ถ้าเป็นพวกดอกไม้ริมทางฉันไม่สนใจ"
พรึ่บบ!!
ตินโยนแบงค์สีเทาใส่หน้าของริสาอีกครั้งและครั้งนี้เป็นครั้งที่สามแล้วที่เขาเอาเงินฟาดหน้าเธอ
"เอาไปซื้อชุดใหม่ซะ!"
"สาไม่รับค่ะ" หญิงสาวก้มลงมองแบงค์สีเทาที่เกลื่อนกระจายบนพื้นห้อง เธอเช็ดคราบคาวที่เขาพึ่งปล่อยใส่หน้าเธอออกแล้วเงยหน้าขึ้นมองร่างสูงด้วยสายตาเชิงตัดพ้อ "พี่ตินชอบใช้เงินฟาดหัวคนอื่นหรอคะ ฮึก!"
"ฉันมันเป็นพวกชอบใช้เงินแก้ปัญหา" ตินใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มแล้วก้มหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใสพรางปรายตามองรอบๆบ้านหลังเก่าอันแสนทรุดโทรมของริสา "เธออยู่บ้านซังกะบ้วยนี่คนเดียวหรอ"
บ้านหลังนี้ไม่ค่อยมีเฟอร์นิเจอร์อะไร เหมือนริสาพึ่งย้ายเข้ามาอยู่ เขามาที่นี่สองครั้งแล้วยังไม่เคยเห็นครอบครัวของริสาเลย
"ถ้าจะถามเพื่อดูถูก สาไม่ขอตอบ"
"ฉันถามเพราะอยากรู้!" ตินพ่นลมหายใจหนักๆแล้วโยนเสื้อผ้าใส่หนัาเธอ "เอาไปใส่ซะ จะมานั่งเปลือยอ่อยฉันมันไม่ได้ผลหรอก เธอเทียบไม่ได้แม้แต่ปลายผมของไอริส!"
ตินเดินสำรวจบ้านของริสาด้วยความสงสัยแต่เขาก็พบเข้ากับความปะหลาดใจ บ้านหลังนี้มันเหมือนบ้านพักชั่วคราวยังไงไม่รู้เพราะมันไม่มีข้าวเครื่องใช้อะไรเลย หรือว่ายัยแว่นนี่จะจนขนาดที่ไม่มีเงินซื้อของใช้เข้าบ้าน
แต่คิดไปคิดมายัยนี่คงจนจริงๆแหละขนาดชุดนักศึกษายังเป็นชุดเก่าๆเลย
"พี่ตินออกมานะ" ริสาวิ่งเข้ามาห้ามเมื่อตินกำลังจะเปิดประตูเข้าไปที่ห้องนอนของเธอ เขาหันมาปรายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้า
"ฉันก็ไม่ได้อยากเข้าไปหรอก เผื่อเจอแมลงสาบ"
"..." ริสาสูดลมหายใจเข้าลึกๆกับคำดูถูกดูแคลนของติน "พี่ตินกลับไปได้แล้วค่ะ สาอยากพัก"
"โดนเอาจนเหนื่อยล่ะสิ" ตินจิ้ปากพรางใช้มือล้วงถุงกางเกง "ไปเช็ดหน้าแล้วก็ไปใส่เสื้อผ้าดีๆซะ"
"ทะ..ทำไมคะ"
"ไม่ต้องถาม แค่ทำตามที่ฉันสั่ง"
"สาไม่ทำค่ะ"
"..." ตินพ่นลมหายใจด้วยความไม่สบอารมณ์เขาไม่ชอบพูดซ้ำบ่อยๆ "ไปใส่เสื้อผ้าซะ ฉันจะพาเธอไปซื้อของ!"
"ซื้อของ?"
"ใช่ ฉันเห็นที่บ้านเธอไม่มีของใช้แล้วรู้สึกเวทนาน่ะ"
ริสากำหมัดแน่นกับคำพูดที่มันเชือดเฉือนหัวใจของเธอ
"ไม่เป็นไรค่ะ สาไม่ต้องการ"
"เหอะ!เงินแดกข้าวยังไม่มีแถมยังมาปากเก่ง" ตินกระชากร่างของริสาเข้ามาแต่ฉับพลันเธอก็หลบสายตาของเขา "ไปล้างหน้าแล้วไปเปลี่ยนเสื้อผ้าซะ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน!"
ปึก!
เขาผลักร่างของเธอออก เวลามองหน้าริสามันทำให้เขาอดสงสารเธอไม่ได้ ไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกแบบนี้ทั้งๆที่ผู้ชายปากหมาอย่างเขาไม่ควรเห็นใจใครด้วยซ้ำนอกจากไอริส!
- Writer
