ตาม
1621 Words
ธันวา...
"ไงครับไอ้หมอธันวา ไหนบอกเกลียดพี่ชายเขานักหนา แต่กูเห็นมึงส่องเฟซบุ๊ค ส่องไอจีน้องสาวเขาเช้ากลางวันเย็นเลยนะ"
เสียงไอ้ริวเพื่อนในกลุ่มผมเอ่ยแซว เมื่อเห็นว่าผมเอาแต่จ้องจอโทรศัพท์มือถือที่หน้าจอมีรูปถ่ายของผู้หญิงคนหนึ่ง
"กูก็เกลียดหมดทั้งพี่ทั้งน้องนั่นแหละ ส่องนิดส่องหน่อยทำเป็นแซวนะพวกมึง"
ผมว่าพลางเก็บโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋ากางเกงไว้ตามเดิม
"นี่ขนาดเกลียดยังส่องขนาดนี้ ถ้าเป็น FC จะส่องขนาดไหน ฮ่า ๆ"
ไอ้ทีพูดกวน ๆ
" ส่องอีกที กูว่ามึงคงเป็น FC เค้าแล้วแหละ "
ไอ้ทียังไม่หยุด
"ออกเวรแล้วพวกมึงจะไปไหนก็ไปเลยไป กูจะกลับบ้านแล้ว"
ผมเปลี่ยนเรื่องคุยเพราะรำคาญที่โดนพวกมันแซวบ่อย ๆ
"เฮ้ย ไปดริ๊งค์กันก่อนดิวะ ห่างหายไปนานแล้วนะมึงอะ"
ไอ้ริวพูดขณะที่เราสามคนเดินมาถึงลานจอดรถเพื่อเตรียมแยกย้ายกันกลับบ้าน ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วสงสัยต้องล้มเลิกความคิดที่จะกลับไปนอนพักแล้วแหละเพราะต้องไปดริ๊งค์กับพวกมัน
"อืมก็ดีเหมือนกัน แต่กูต้องกลับบ้านก่อนว่ะพวกมึงล่วงหน้าไปก่อนเลย กูขอไปอาบน้ำก่อน"
ผมหันไปบอกพวกมันก่อนจะโบกไม้โบกมือให้
"เออ ๆ งั้นเจอกันร้านเดิม"
หลังจากที่ผมตัดใจจากน้ำแข็งหลานรหัสที่ผมแอบชอบมานานหลายปีได้แล้ว ผมก็กลับมาใช้ชีวิตปกติเหมือนอย่างเคย นั่นก็คือเรียน ฝึกงาน กลับบ้าน นอน อาจมีบางครั้งที่เข้าผับ นัดหญิง ดื่มเหล้าตามประสาผู้ชายวัยคึกคะนอง แต่ผมก็ไม่ได้ลืมว่าตัวเองเรียนหมอและไม่เคยละเลยหน้าที่ของตัวเอง ยิ่งตอนนี้ปีสุดท้ายแล้วผมยิ่งไม่มีเวลาได้คิดเรื่องอื่นนอกจากเรียน
ส่วนน้ำแข็งน่ะตอนนี้ผมก็เพิ่งได้ข่าวว่าเธอกำลังตั้งท้อง ส่วนไอ้เหี้ยนั่นก็กำลังตามง้อเธออยู่เพราะทั้งคู่เหมือนมีเรื่องเข้าใจผิดกัน ถ้าให้ผมเดาเดี๋ยวก็กลับมาคืนดีกันแหละ เรื่องผัว ๆ เมีย ๆ พูดยาก
"เหี้ยมึง คนนั้นอย่างเด็ด"
ไอ้ทีชี้นิ้วไปยังโต๊ะวีไอพีโต๊ะหนึ่งที่เต็มไปด้วยผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกับผมสี่ห้าคน หนึ่งในนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ด้วย ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นหน้าคุ้น ๆ แฮะ
"เหมือนกูเคยเจอเลยว่ะ"
ไอ้ริวหันไปมองหน้าไอ้ทีก่อนจะหันกลับไปหรี่ตามองผู้หญิงที่โต๊ะนั่น ผมก็ว่าหน้าคุ้น ๆ นะเหมือนเคยเจอที่ไหนแต่ก็คิดไม่ออก
"เฮ้ยพวกมึง น้องฟ้ามาแล้วกูขอตัวก่อนนะ"
ไอ้ทีหันมาบอกผมกับไอ้ริวก่อนจะเดินออกไปหาน้องฟ้าของมัน หญิงสาวหน้าสวยขาวหมวยหุ่นเอ็กซ์ที่มายืนยิ้มรออยู่ ก่อนจะเดินหายไปด้วยกัน
"ไอ้เหี้ยทีแม่งนัดเด็กมา ไอ้ห่าเอาซะกูอยากด้วยเลย"
ไอ้ริวมองตามแผ่นหลังของคนสองคนที่เดินจากไปก่อนจะพูดขึ้น
"นี่พวกมึงชวนกูมา แล้วพวกมึงก็ทิ้งกู?"
ผมเอียงคอถามไอ้ริวที่ตอนนี้ทำท่าเหมือนจะลุกตามสาวสวยคนหนึ่งที่หันมาส่งยิ้มเชิญชวนมัน ไอ้พวกนี้เป็นแบบนี้ตลอดเลย
"เอาน่ามึง เรียนหมอมันเครียดผ่อนคลายบ้างปลดปล่อยบ้างจะเป็นไรไป"
ไอ้ริวตบไหล่ผมเบา ๆ ก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้ผู้หญิงหน้าสวยที่ยืนรอมันอยู่ก่อนจะหายไปเหมือนไอ้ทีอีกคน
"ไอ้พวกเหี้ยเอ๊ย ทิ้งกูตลอดอะ"
ผมบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนจะกระดกแก้วน้ำสีอำพันลงคอติดต่อกันหลายแก้วด้วยความหงุดหงิด แต่แล้วสายตาของผมก็เผลอมองไปยังโต๊ะหนึ่งที่ตอนนี้พอจะจำได้แล้วว่าผู้หญิงหน้าคมนมโต หุ่นเอ็กซ์คนนั้นที่นั่งท่ามกลางผู้ชายหลาย ๆ คนเป็นใครกันแน่ เธอคือผู้หญิงที่ผมเกลียดขี้หน้าจนต้องส่องไอจี ส่องเฟซบุ๊คทุกวันนี่เอง น้องสาวไอ้อัคคีผู้ชายที่แย่งน้ำแข็งไปจากผม...
ฟาเรนท์...
หลังจากที่ฉันนั่งดื่มกับเพื่อน ๆ ได้สักพัก สายตาของฉันก็ปะทะกับใครคนหนึ่งที่เหมือนเคยเจอที่ไหนแต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก และดูเหมือนว่าเขากำลังมองฉันอยู่ตลอดเวลา เขาจะหันหน้าไปทางอื่นก็ต่อเมื่อฉันหันไปสบตากับเขาเท่านั้น
"เฮ้ยฟามึงกลับเองได้ใช่ปะ พวกกูนัดเด็กไว้เดี๋ยวไปต่อบนเตียงกัน"
เสียงไอ้สองหันมาพูดกับฉันขณะที่มันกำลังกระดกเครื่องดื่มสีสวยลงคอ
"เออ พวกแกไปเหอะสักพักเดี๋ยวฉันจะกลับแล้ว"
"ถ้ามึงไม่มีรถกลับหรือมีอะไร มึงโทรหาใครก็ได้นะในกลุ่มเรา"
ไอ้หนึ่งพูดพลางวางค่าเครื่องดื่มไว้ตรงหน้าก่อนจะลุกขึ้นยืน
"เออ ๆ พวกแกไปเหอะ"
"เอองั้นพวกกูไปล่ะ มึงก็กลับดี ๆ นะอย่าไปฉุดใครเขากลับบ้านด้วยล่ะมึง พี่ชายแม่งยิ่งโหด ๆ อยู่ด้วย"
ไอ้หนึ่งยังตะโกนกลับมาก่อนจะเดินตามกลุ่มเพื่อนไป
ปกติถ้าเลิกเรียนแล้วไม่ได้ไปไหนต่อหรือทำอะไร ฉันกับเพื่อนในกลุ่มก็จะพากันมาที่นี่ พอดื่มกันได้สักพักพวกเพื่อน ๆ ของฉันก็จะแยกย้ายกันไปแบบนี้แหละ ส่วนผู้หญิงตัวคนเดียวในกลุ่มอย่างฉันก็ต้องกลับแท็กซี่เองเพราะทุกครั้งที่มาดื่มฉันจะไม่ขับรถมา แต่จะกลับแท็กซี่ไม่ก็โทรให้ไอ้พี่ชายมารับ ถ้ามันมาอะนะ จะเอารถมาเองก็กลัวเมาจนขับกลับไม่ไหวน่ะสิ
"นายกำลังตามฉันอยู่นะ?"
ฉันพูดขึ้นขณะที่เดินออกมาจากมุมมืดของลานจอดรถ คนที่เดินตามฉันมาถึงกับชะงักเพราะไม่คิดว่าฉันจะรู้ตัวว่าถูกเขาตาม และนายนี่ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ฉันพอจะจำเขาได้แล้วล่ะ ไอ้ผู้ชายที่แย่งพี่สะใภ้กับไอ้พี่ของฉันนั่นเอง
"ก็ไม่ได้ติดป้ายว่าห้ามตามนี่"
คนถูกจับได้พูดขึ้นพลางทำหน้าทำตาไม่สนโลก กวนตีนฉิบหายไอ้หน้าวอกนี่
"นายตามฉันมาทำไม"
ฉันถามต่อก่อนจะกอดอกยืนพิงรถข้าง ๆ เอาไว้เมื่อเริ่มรู้สึกว่าตัวเองชักยืนต่อไม่ไหวแล้ว แต่ก็ไม่อยากให้คนตรงหน้ารู้ ได้แต่เก็บอาการเอาไว้
"ชอบน่ะก็เลยตาม"
หน้ากวนตีนมาก
"ฉันไม่มีเวลาจะมาพูดไร้สาระกับนายนะ มีอะไรก็รีบ ๆ พูดมา"
ฉันบอกปัดความรำคาญก่อนจะสะบัดหัวไปมาเพราะรู้สึกมึนหัวเข้าไปทุกที
"ฉันชอบเธออะ เป็นแฟนกันนะ"
เฮ้ยจะบ้าเหรอ!
"เหอะ ไร้สาระ"
ฉันบอก
"ตกลงเธอเป็นแฟนฉันแล้วนะ"
ไอ้ขี้ตู่
"คบเด็กอะ ระวังใจแตกนะพี่"
"กำลังอยากแตกพอดีเลย"
หมับ!
"ว๊าย! นี่นายปล่อยฉันนะไม่งั้นฉันจะร้องให้คนช่วย ช่วยด้วย!"
ฉันบอกคนที่ยกร่างฉันพาดไหล่เขาเอาไว้ก่อนจะดิ้นไปมาและร้องให้คนช่วย แต่เหมือนกับว่าที่ทำอยู่จะไม่ได้ผลเพราะไม่มีใครอยู่แถวนี้สักคน
"เก็บเสียงไว้ร้องเรียกชื่อพี่บนเตียงดีกว่าคนสวย"
คนที่แบกฉันไว้พูดขึ้นก่อนจะหมุนตัวพาฉันเดินไปที่ไหนสักที่
"นี่ปล่อยฉันนะไอ้บ้า บอกให้ปล่อยไง!"
ฉันดิ้นไปมาพลางทุบไหล่เขารัว ๆ
"ปล่อยแน่ แต่ปล่อยในนะ"
อ๊ากก! ไอ้บ้านี่
"นี่ไอ้โรคจิต แกจะเอายังไงกับฉันห๊ะ!"
ฉันตะโกนทั้ง ๆ ที่ดิ้นไปมาอยู่บนไหล่กว้างของคนที่แบกฉันไว้ด้วยความโมโห
"เอาหรอ แก้ผ้าก่อนไงแล้วค่อยเอา"
ลากเข้าสิบแปดบวกตลอดเลยไอ้หมอชั่ว!
"นี่นาย! ฉันจะไม่ทนแล้วนะ"
ฉันบอกด้วยความโมโหเมื่อคนที่แบกฉันเอาไว้วางฉันลงข้าง ๆ รถยนต์สีดำคันงามคันหนึ่ง
"ไม่ทนงั้นหรอ ก็ดีเพราะฉันก็จะไม่ทนเหมือนกัน งั้นเอามันในรถนี่แหละ"
"กรี๊ด! ไอ้บ้าปล่อยฉันนะ ไอ้ธันวาฉันบอกให้นายปล่อยฉันไง"
ฉันทั้งร้องทั้งดิ้นอย่างสุดแรงเมื่อคนตรงหน้าดันตัวฉันเข้ามาในรถก่อนจะตามมาคร่อมร่างฉันเอาไว้แล้วปิดประตูลง
"หืม? ฟาเรนท์สุดสวยรู้จักชื่อพี่ด้วย น่ารักจัง"
คนที่คร่อมร่างฉันอยู่พูดขึ้นพลางกระตุกยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ใส่ฉัน จะไม่รู้จักได้ยังไงล่ะก็นายน่ะแย่งพี่สะใภ้ฉันไปไง!
"ธันวา นายปล่อยฉันไปเถอะนะ"
ฉันเปลี่ยนมาพูดจาอ้อนวอนเขาเผื่อเขาจะเปลี่ยนใจ เพราะถ้าเกิดไอ้พี่มันรู้ว่าฉันยุ่งเกี่ยวกับไอ้ธันวาบ้านี่ ไอ้พี่มันต้องฆ่าฉันแน่ และตอนนี้ฉันก็รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะโดนข่มขืนด้วย
"ปล่อยแน่ครับ แต่ปล่อยในนะครับคนดี"
- Writer
