วุ่นรักคุณตำรวจ

ตอนที่1.แรกพบเท่ากับพบรัก จอมหรือร้อยตำรวจเอกจอมทัพเรียกสั้นๆว่าผู้กองจอม ตำรวจสายบู๊จากเรณูนคร เพราะผลงานประจักษ์ปราบปรามขบวนการลักลอบสินค้าหนีภาษีข้ามไปยังประเทศเพื่อนบ้านได้สำเร็จ ปฏิบัติการครั้งนั้นนับเป็นข่าวใหญ่ระดับประเทศเลยทีเดียว นอกจากเขาจะมีความดีความชอบ ได้เลื่อนยศจากร้อยตำรวจโทเป็นร้อยตำรวจเอกได้ดั่งใจหมาย เท่ากับตอนนี้เขามีดาวบนบ่าข้างละสามดวง ความดีความชอบครั้งนี้พ่อกับแม่ปลาบปลื้มดีใจเป็นที่สุด เตรียมจะปิดหมู่บ้านเลี้ยงฉลองเจ็ดวันเจ็ดคืนให้สมใจอยาก แต่ผ่านไปไม่กี่วันดูเหมือนเบื้องบนจะกลัวว่าพ่อกับแม่ของผู้กองจอมทัพจะหมดเงินเยอะ จึงมีหนังสือสั่งให้ไปช่วยราชการที่จังหวัดทางภาคกลางตอนบนเป็นที่เรียบร้อย เรื่องก็เป็นด้วยประการละฉะนี้... แต่เชื่อเถอะว่าคนดีตกน้ำไม่ใหลตกไฟไม่ไหม้แน่นอน หมวดจอมทัพเชื่อแบบนั้น ที่สถานีตำรวจโรงพักเพื่อประชาชนผู้กองจอมทัพในชุดนายตำรวจเต็มยศดูเวลาอีกครั้ง คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงเย็นใกล้จะหมดเวลาราชการเข้าไปทุกที ใบหน้าของนายตำรวจมีแต่ความกังวล เคาะปลายนิ้วบนโต๊ะทำงานใช้ความคิด ปรายตาไปที่ห้องขังนักพนันคนสุดท้ายที่ยังไม่มีญาติมาประกันตัว "เอาไงดีวะ..." ร่างสูงตระหง่านลุกจากเก้าอี้้้ เดินไปยืนที่หน้าห้องขัง ปรายตาไปทางหญิงวัยกลางคนผิวขาวนั่งสงบนิ่งอยู่ในนั้น บนใบหน้าแต่งแต้มอย่างดีบ่งบอกว่าคุณน้าน่าจะจัดอยู่ในฐานะของผู้มีอันจะกิน ที่เล่นไพ่เพื่อบริหารสมองอย่างที่กล่าวอ้าง ประวัติทั้งหมดของเธอจ่าแหลมเล่าให้ฟังอย่างละเอียด ครั้งนี้เขาอาจถึงขั้นมีปัญหากับท่านนายพลสามีของคุณน้าแน่ๆ ที่บังอาจจับเมียเขาเข้าคุก "สงสัยคืนนี้คุณน้าจะได้นอนเป็นเพื่อนพวกผมซะแล้วล่ะมั้ง คุณฟ้าใสไม่เห็นจะมาสักทีเป็นแม่ลูกกันจริงๆหรือเปล่าครับ เลี้ยงมาโตขนาดนี้น่าจะรู้จักการกตัญญูรู้คุณรีบๆมาประกันตัว ผมจะได้หมดหน้าที่หรือว่าจะให้ผมโทรตามสามีคุณน้าดีไหมครับ" พิไลรีบปัด เธอไม่ต้องการให้สามีรู้เรื่องนี้หากนายพลนพรู้เข้า เธอต้องโดนบ่นจนหูชาแน่ๆ "ไม่ดี ไม่ต้องโทร ฉันจะรอน้องฟ้า" พิไลมารดาของฟ้าใส เธอมีกิจการร้านมินิมาร์ทใหญ่โตและตลาดสดอีกแห่ง ร่ำรวยแค่ไหนให้คิดเอา เวลาว่างมีเยอะที่เล่นไพ่ก็แค่เอาสังคมจะได้มีเรื่องพูดคุยกับคนในวัยเดียวกัน ยืดคอตั้งตรง ริมฝีปากบางที่เคลือบลิปสติกสีแดงเชิดขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง "น้องฟ้าลูกสาวอิฉันคงงานยุ่งฉันเข้าใจ คนไข้คงเยอะ ไม่ใช่ตำรวจอย่างพวกคุณที่วันๆไม่เห็นทำอะไร นอกจากจะเฝ้าแต่ร้านทองและก็เก่งแต่กับวงไพ่นกกระจอก" โอ้โห! เขาพูดคำเดียวแท้ๆ อีกฝ่ายตอกกลับจนเขาหน้าหงายแถมยังดูถูกเจ้าพนักงานอีกด้วย ถึงจะเข้าข่ายแต่เขาไม่อยากเอาความ "ทางตำรวจได้รับเรื่องร้องทุกข์มา ก็ต้องดำเนินการตามกฏหมาย วงไพ่ส่งเสียงดังรำคาญใจให้กับชาวบ้าน คนแถวนั้นเขาเดือดร้อนกันนะครับ" "ใครเป็นคนแจ้งฉันอยากรู้นัก ไม่เห็นมีใครเดือดร้อนตรงไหน เงินก็เงินของฉันไม่ได้เอาเงินคนอื่นมาเล่นที่ไหนกัน" "มีคนแจ้งผมก็ต้องจับตำรวจทำตามหน้าที่ เดี๋ยวลูกสาวคุณน้ามาประกันตัวก็กลับบ้านได้แล้ว พรุ่งนี้อย่าลืมไปเสียค่าปรับที่ศาลนะครับ" จอมทัพพูดจบถอยหลังกลับมาตั้งสติที่โต๊ะทำงาน การโต้วาทีกับผู้หญิง มีแต่เสียกับเสีย แต่เขาไม่ยอมรามือง่ายๆหรอก แม้ว่าสองจ่าจะห้ามไว้ก็ตาม "ผู้กองใจเย็นๆก่อนดีไหมครับ ดื่มน้ำเย็นๆสักแก้วผมจะไปกดมาให้" "ดี ไปเอามา" ตำรวจอย่างจอมทัพ ไม่ยอมให้ใครมาหมิ่นศักดิ์ศรีตำรวจไทยง่ายๆ แม้จะนึกสงสารก็ตาม เดินไปยืนอยู่ที่หน้าห้องขังอีกครั้ง "คุณน้ารู้ไหมครับว่ากลางคืนเวลาตีสองตีสาม ในขณะที่คุณน้านอนหลับสบาย ตำรวจที่เอาแต่จับไพ่นกกระจอกคนนี้ ออกตรวจดูความเรียบร้อยร้านมินิมาร์ทของคุณน้าอยู่ทุกคืน คุณน้าทราบไหมครับ" เมื่อเขาระบายอารมณ์จบแล้ว จึงถอยกลับนั่งลงที่เก่าตามเดิม รับน้ำเย็นๆจากจ่าแหลมแล้วดื่ม "สวัสดีค่ะ ฉันมาติดต่อผู้กองจอมทัพค่ะ" หลังจากฟ้าใสได้รับโทรศัพท์จากทางสถานีตำรวจ ใจคอเธอไม่ค่อยดีเป็นห่วงแม่ก็เป็นห่วง อยากลางานออกมาเดี๋ยวนั้นใจแทบขาด แต่เธอยังเย็บแผล ไม่เสร็จ เพื่อนพยาบาลก็ไม่มีใครว่างมือกันเลยสักคน เพราะวันนี้มีอุบัติเหตุคนไข้หลายรายที่ได้รับบาดเจ็บร้องโอดโอยชักดิ้นชักงออยู่บนเตียงคนไข้ แต่แม่เธอก็เล่นไพ่มานานหลายปี ไม่เคยเห็นว่าจะโดนตำรวจจับเลยสักครั้ง จอมทัพโยนแก้วกระดาษลงถังขยะ หันไปตามเสียงเรียกหวานใสลอยลมมา เขาได้กลิ่นคล้ายยาทำแผลและแอลกอฮอล์ติดมาด้วย "แม่น... ผมเองผู้กองจอมทัพ" และในทันทีที่สายตาคมของเขา ประทะเข้ากับร่างแบบบางในชุดสีขาวกระโปรงสั้นคลุมเข่า ผมยาวรวบตึงติดโบว์สีดำดูเรียบร้อย สวมหมวกพยาบาล สีขาว ใบหน้าแต่งแต้มอ่อนหวานแม้จะดูอิดโรยไปบ้างแต่ก็สวย เธอสวยจริงๆ ผิวขาวตาโตปากนิดจมูกหน่อย เขาชอบ เจ้าของดวงตากลมโตหรี่มองคนที่บอกว่าเขาคือผู้กองจอมทัพ เธอพิจารณานายตำรวจที่น่าจะมาใหม่ สงสัยคงจะทำผลงานแน่ๆ "ขี้เก๊กชะมัด หล่อก็ไม่หล่อหน้าก็ดำตัวก็ดำ แถมใจยังดำอีก นายตำรวจหูดำ" เธอนึกด่าเขาในใจ แต่หัวใจของนายตำรวจกลับเต้นระรัวอย่างไม่ทราบสาเหตุ ถึงแม้จะรู้ว่าเธอด่าเขาอยู่ในใจก็ตาม คิ้วหนาเลิกขึ้นสายตาจับจ้องเปิดเผย "โอ้แม่เจ้า สวยอย่างกับนางฟ้าเธอคือนางฟ้าชุดขาวชัดๆ" เขานึกในใจบ้าง จอมทัพคิดไม่ถึงว่าคุณน้านักเล่นไพ่จะมีลูกสาวที่สวยขนาดนี้ ครั้งนี้เขาพลาดอย่างไม่น่าให้อภัย "เอ่อ คุณพยาบาลมาติดต่อเรื่องอะไรครับ" คิ้วเรียวเลิกขึ้น นึกในใจว่าอีตาผู้กองคนนี้ท่าทางจะความจำสั้น ก็เขาโทรหาเธอตั้งหลายครั้งให้มาโรงพักประกันตัวแม่ แล้วยังพูดอะไรยืดยาวจนเธอต้องตัดสายทิ้ง วันนี้เธอเหนื่อยมาก พยาบาลตึกอุบัติเหตุฉุกเฉิน วันๆต้องเจอกับอะไรบ้างเคสหนักๆทั้งนั้นเลย เวลาจะเม้าท์ยังแทบไม่มี โรงพักเธอเพิ่งมาเป็นครั้งแรกในชีวิตรู้สึกไม่ดีสักเท่าไหร่ พยายามกวาดสายตาหาแม่แต่ก็ไม่เจอ "ฉันมาประกันตัวคุณพิไล แม่ฉันอยู่ไหนรีบปล่อยตัวเร็วๆค่ะ" ผู้กองคนเก่งมัวแต่มองหน้าสวยๆ ของคุณพยาบาลไม่ทันได้ฟัง ยืนฉีกยิ้มอยู่อย่างนั้นจนจ่าแหลมต้องสะกิดที่สีข้าง "ลูกสาวคุณพิไลมาประกันตัวแล้ว รีบไขกุญแจห้องขังเร็วสิครับผู้กอง" เมื่อได้สติเขารีบโยนกุญแจไปให้จ่าแหลม "จ่าไปเปิด ส่วนคุณ..." "ฟ้าใสค่ะคุณตำรวจ" ฟ้าใสรำคาญความพิรี้พิไร เธอเป็นห่วงแม่ไม่รู้เป็นอย่างไรบ้างหยิบกระเป๋าสตางค์ใบเล็กออกจากกระเป๋าสะพาย "รีบๆค่ะฉันจะได้รีบกลับบ้าน" "ไม่ต้องครับ ไม่ต้อง ถือเป็นการปรับทัศนคติก็แล้วกันนะครับ" "นี่คุณ ถ้าจับแม่ฉันให้มานั่งเล่นที่โรงพัก เสียเวลาเสียสุขภาพจิตแล้วจู่ๆคุณจะบอกว่าให้มาปรับทัศนคติ คุณบ้าหรือเปล่าเป็นตำรวจภาษาอะไร" จอมทัพยิ้มรับคำด่าสวยแบบนี้โดนด่าทั้งวันเขาก็ยอม คุณนายพิไลที่ถูกปล่อยตัวรีบเดินมาหาลูกสาว รับกระเป๋าถือของใช้ส่วนตัวที่ติดตัวมาจนครบแล้วก้าวเท้ายาวๆไปหาฟ้าใส "น้องฟ้า เสร็จแล้วเรารีบกลับกันเถอะลูก จะเข้าไปทำงานต่อหรือเปล่า" "กลับบ้านค่ะแม่" "ดีลูก หนูพาแม่ไปหาหลวงอารดน้ำมนต์หน่อยนะ แม่ใจคอไม่ดีเลยลูก" ฟ้าใสหรี่ตาไปทางนายตำรวจขี้เก๊กอีกครั้งก่อนกลับ "สรุปว่า ฉันพาแม่กลับบ้านได้แล้วใช่ไหมคะ" จอมทัพผายมือสุภาพนัยน์ตาเจ้าเล่ห์วิบวับ ถ้าเขาจะจีบพยาบาลคนสวยคนนี้ เขาจะพอมีหวังไหมนะ "คุณแม่สวัสดีครับ คราวหลังเล่นเบาๆเสียงหน่อยก็พอ อย่าส่งเสียงดังรำคาญจนผมต้องไปจับอีกนะครับ" แต่ก่อนไปเธออยากต่อว่าเขาอีกสักนิด ที่ทำให้เธอต้องเสียเวลาเสียสุขภาพจิต "นี่คุณตำรวจ คนแก่เขาเล่นเป็นการผ่อนคลายสมอง จะได้ไม่เป็นอัลไซเมอร์ คุณจะจับอะไรนักหนา" "มันผิดกฏหมายการพนันนี่ครับ" เธอเหม็นหน้าอีตาตำรวจที่พูดจาไม่รู้เรื่อง นึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่นับถือภาวนาในใจว่า สาธุ ลูกไม่ขอเจอตำรวจคนนี้เลยตลอดชีวิตนะคะ เพี้ยง!!! "ไปเถอะค่ะแม่ เมื่อยตรงไหนหรือเปล่าคะ ร้อนไหมคะ หนูขอโทษนะคะที่มาช้าวันนี้คนไม่พอด้วยค่ะ" "ไม่เป็นไรลูก แต่เรื่องนี้ห้ามให้พ่อรู้เด็ดขาดเลยนะ" "ค่ะแม่"