ตอนที่17.จูบลดไข้
ฟ้าใสไม่รู้ว่าตนเองหลับไปนานเท่าไหร่ แต่รู้สึกว่าการนอนครั้งนี้มันรู้สึกปลอดภัยสบายและอบอุ่น
จอมทัพที่สละอกอุ่นให้ฟ้าใสได้หนุนนอนพอหมดฤทธิ์ยาก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้งในตอนเย็น ตื่นแล้วก็ยิ้มกับฝาผนังมีความสุข
เมื่อดอกฟ้าโน้มกิ่งมาหาให้หมาวัดอย่างเขาได้ดอมดม ได้เฝ้าหอมผมนุ่มที่คลอเคลียอยู่ปลายคาง เขานอนตัวแข็งไม่กล้ากระดุกกระดิกกลัวว่าถ้าเธอตื่นต้องรีบกลับบ้านแน่ๆ สู้นอนกอดแบบนี้ดีกว่าตั้งเยอะ
ตอนนี้อย่าว่าแต่ตัวแข็งเลย อย่างอื่นมันก็แข็ง
"ฮึ่ม...ลักหลับซะดีมั้ง"
เขามองคนหลับที่ระวังตัวแจแม้ว่าเธอจะหลับลึกแค่ไหน ก็ไม่ให้ร่างกายที่ควรสงวนโดนตัวเขาสักนิด
เธอเอาหมอนข้างมากั้นกลางมีเพียงแค่ใบหน้าเท่านั้นที่เกยอยู่กับอกของเขา "นอนจั๋งได๋ล่ะฮึ"
เขาได้โอกาสเหล่มองมองทรวงอกที่กระเพื่อมขึ้นลงยามหลับใหล สายตาผู้ชายประเมินแล้วว่าขนาดพอดีมือไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไป อกสวยเบียดชิด
